ตอนที่3

ริว"เอ้ย โชว์ โชว์

อะไรของนายวะเนี่ย"

คุณที่เห็นริวรับโทรศัพท์เสร็จ

และเห็นเค้าดู เครียดๆนิดหน่อย

"มีอะไรหรอริว

แล้วนี่โชว์จะออกมารึยัง"

ริว"เอ่อ...โชว์เค้า

โทรมาบอกเราว่า

เค้าติดเคสผ่าตัดด่วน

เค้าก็เลยไปโรงพยาบาลแล้ว

และก็ฝากเราไปส่งเธอ"

"อ้าวหรอ...ไม่เป็นไรอ่ะ

งั้นเดี๋ยวเราเรียกแท๊กซี่กลับ

โชว์คงรีบจริงๆ เดี๋ยวเราดูแลตัวเองได้

นายก็กลับไปเถอะ ขอบใจมากนะ"

คุณกำลังจะลุกขึ้น

และเดินไปเรียกแท็กซี่

เพื่อกลับบ้าน ริวที่เห็น ใจหนึ่ง

เขาก็คิดว่าหรือดีแล้วที่ให้คุณนั้น

กลับแท๊กซี่ แต่อีกใจ โชว์โทรมา

ว่ายวานเขาให้ไปส่งคุณ

พอนึกถึงคำพูดเพื่อน

ริวก็รีบเดินตามคุณไป และเอื้อมมือ

ไปคว้ากระเป๋าของคุณมาสะพาย

"นี่!!นายทำอะไรเนี่ย

มาแย่งกระเป๋าชั้นทำไม"

ริว"ชั้นไปส่งเธอเอง"

"ไม่เอา เดี๋ยวเรากลับเอง"

ที่คุณจะกลับเองก็ไม่ใช่อะไรเลย

คุณเพียงแค่กลัวใจของตัวเอง

จึงพยายามที่จะสร้างกำแพงกับริว

"เอากระเป๋าเราคืนมา

เรากลับเองได้"

ริว"สภาพเธอปวดท้องแบบนี้อ่ะนะ"

"อืม...ส่งมาเถอะน่า

เรากลับได้"

"ไม่ได้"

ริวที่เห็นว่าคุณนั้นดื้อ

และไม่ยอมที่จะให้เขาไปส่งดีๆ

เขาจึงตัดสินใจ เดินเข้ามาอุ้ม

ช้อนตัวคุณขึ้นไปไว้ในอ้อมแขน

"ทำอะไรเนี่ย ปล่อยเราลงนะริว

ปล่อยเราเดี๋ยวนี้"

ริว"อยากให้ปล่อยก็อยู่เฉยๆ

เราจะไปส่งเธอ ถึงที่พักเธอแล้ว

เราก็จะกลับทันที เรารับปากโชว์ไปแล้ว"

คุณขมวดคิ้วมองหน้าริว

และยอมที่จะอยู่เฉยๆ

จนริวอุ้มคุณมาถึงที่รถของเขา

ริวก็ค่อยๆ วางตัวคุณลงที่เบาะนั่ง

และเอื้อมมือมาคาดเข็มขัดให้คุณ

สิ่งที่ริวทำ ทำให้ภาพในหัวของคุณ

ฉายวนซ้ำกลับมา และคิดในใจว่า

หากวันนั้น พวกคุณโตเหมือนตอนนี้

อะไรๆ คงไม่จบไปแบบตอนนั้น

ริวขึ้นรถและขับออกมา

คุณทั้งคู่ไม่ได้พูดคุยอะไรกันเลย

จนมาถึงคอนโดของคุณ

"ขอบใจนะ ส่งเราแค่นี้แหละ

เดี๋ยวเราขึ้นไปเอง"

ริว"อ่าา..ขึ้นไปก็กินยา

แล้วนอนพักนะ เรากลับล่ะ"

"อืม...เอ้อ ...นี่ยานาย"

ริว"ไม่เอาอ่ะ เธอเก็บไว้เถอะ

ที่บ้านเรามีอีกเยอะ"

"อ๋อ...โอเค งั้นกลับเถอะ

ขอบใจนะ"

ริวเลื่อนปิดกระจกรถ

และขับออกไป แต่เขา

ยังคงเป็นห่วงคุณ เขา

แอบขับรถออกไปจอด

และมองคุณด้วยความห่วงใย

อยู่ไกลๆ พอเห็นคุณเดินขึ้นลิฟท์

จนหายลับไปแล้ว ริวก็ขับรถออกไป

และไม่ลืมที่จะยกหู ฝากข้อความเสียง

เอาไว้ให้กับโชว์ ว่าส่งคุณถึงคอนโดปลอดภัยแล้ว

หลังจากวันนั้นถัดมาอีก2สัปดาห์

โชว์ก็โทรมานัดริว

ให้ไปหาที่ร้านอาหาร

เพื่อจะขอความช่วยเหลือบางอย่าง

ครั้งนี้ริวที่มานั่งรอเพื่อน

ไม่นานโชว์ก็วิ่งมาด้วยความหอบ

ริว"เฮ้ยย !!ไหงเหนื่อยมางี้อ่ะ "

โชว์"เราเพิ่งผ่าตัดเสร็จ

ช่วงนี้งานโครตเยอะเลย

แต่ตอนนี้ว่างล่ะ ว่าง2-3ชม.."

ริว"พักเหนื่อยก่อน

เดี๋ยวค่อยพูด"

โชว์"หลายวันมานี้

เราว่า เราเอาแต่ทำงาน

ไม่มีเวลาให้จีน่าเลย

อีกไม่กี่วันจะวันเกิดเธอด้วย

เราเลยจะชวนนายไปเลือกซื้อ

ของขวัญให้เธอด้วยกันหน่อย

นายน่าจะเข้าใจผู้หญิง

ว่าชอบอ่ะไร แบบไหน"

ริว"เราเนี่ยนะ

เชื่อใจกันขนาดนั้นเลย"

โชว์"เออดิ้ นะๆเพื่อน

เราอยากเซอร์ไพรส์

วันเกิดให้จีน่า อยากให้เธอมีความสุข

แล้วก็จะได้ชดเชยเวลาให้เธอบ้าง"

ริว"อ้ะๆๆๆ งั้นก็ได้

แล้วนายจะไปเมื่อไหร่ล่ะ"

โชว์"ตอนนี้เลยเพื่อน"

ริว"ห๊ะะ!!!ตอนนี้"

โชว์"ใช่เวลาเราน้อย

เดี๋ยวเผื่อมีเคสผ่าตัดอีก"

ริว"นายนี่นะ

พ่อคนดีเอ้ย

ห่วงแต่คนอื่น

อย่าลืมพักบ้าง

ดูแลตัวเองบ้าง"

โชว์"นายบ่นเก่งเหมือนเดิม"

โชว์พูดความต้องการของเขาจบ

โชว์ก็ลุกขึ้นพรวดพราด

และจับมือของริว

ให้เดินตามเขาไป

โชว์พาริวมาถึงห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง

ที่อยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลมากเท่าไหร่นัก

สองเพื่อนซี้พากันเดิน ดูนู่นนี่

ถึงแม้ว่าโชว์จะงานยุ่งแต่ด้วยความรัก

ที่เขามีต่อคุณ เขาก็ยังแคร์คุณมาก

และยังหาเวลาว่าง เพื่อชดเชยเวลาให้คุณ

โชว์"นายว่าจีน่าชอบอะไร"

ริว"จีน่าหรอ เธอชอบน้ำหอม!!😳"

โชว์"นายรู้ได้ไงว่าจีน่าชอบน้ำหอม"

ริว"เอ่อ....ก็เดาจากนิสัยผู้หญิงไง

ไม่ยากหรอกน่า ผู้หญิงชอบอยู่ไม่กี่อย่าง"

โชว์"เห็นม้ะ เราอ่ะเชื่อใจไม่ผิดคนแน่ๆ

ดีจริงๆ ที่พานายมาด้วย ช่วยเราได้เยอะเลย"

ริวมองดูเพื่อนรักของเขา

ที่มีความสุข ยิ้มจนแก้มปริ

ที่ตื่นเต้น จะทำเซอร์ไพรส์คุณ

ยิ่งทำให้ในใจริว มีความสุขไปด้วย

โชว์"แล้วกลิ่นไหนดีอ่ะ

ชั้นไม่รู้เลยว่ะริว นายเลือกมาสักกลิ่นแล้วกัน"

ริว"นายนี่นะ จะเลือกของให้สาว

ยังไม่ศึกษาอีก"

โชว์"เราศึกษาแต่เรื่องหัวใจอ่ะดิ

ให้ใจไปเต็มๆ"

ริว"โห๊ะะะ เพื่อนน เสี่ยวมากก🤭

งั้นเราเลือกกลิ่นนี้ล่ะกัน เราว่าจีน่า

น่าจะชอบนะ"

ริวที่ทำเป็นแกล้งหยิบๆจับๆ

เลือกกลิ่นน้ำหอม แต่เขานั้นรู้เต็มหัวอก

ว่าคุณชอบอ่ะไร ชอบน้ำหอมกลิ่นไหน

และแบบไหน ร้านอะไร ยี่ห้ออะไร

พอได้ของตามที่ต้องการแล้ว

ทั้งคู่ก็เดินเล่นวนไป วนมา

โชว์"เอ้อ...ริว เราว่า

จะสั่งทำดอกไม้สักช่อ

เซอร์ไพรส์จีน่าด้วย

นายว่าดีป้ะ"

ริวที่รู้อีกว่าคุณไม่ชอบดอกไม้

จึงได้ส่ายหัวปฏิเสธเพื่อนไป

ริว"จีน่าไม่ชอบดอกไม้"

โชว์หยุดเดินและมองหน้าเพื่อน

ที่เหมือนจะหลุดพูดแบบนี้มาสองครั้งแล้ว

โชว์"แล้วนายรู้ได้ไง

ผู้หญิงจะไม่ชอบดอกไม้หรอ"

ริว"เราคิดว่าผู้หญิง

ไม่ได้ชอบดอกไม้เสมอไปหรอก

อีกอย่างมันซ้ำแล้ว ดอกไม้อ่ะ

แค่ให้ของที่ชอบ พาไปกินร้านอาหาร

ที่เธอชอบกิน เป่าเค้กสักก้อน

เราว่า เป็นเรายิ้มฉีกไปถึงหูล่ะ"

โชว์ฟังเพื่อนเขาพูด

จนต้องหลุดขำออกมา

ที่เพื่อนของเขาพูดยาววขนาดนี้

ในขณะที่เดินเล่นพูดคุยกันไปมา

ท้องของโชว์ก็ดันร้องขึ้นมา

จนทำให้ริวต้องหันไปมอง

ริว"หิวแล้วอ่ะดิ รอแปป"

ริวพูดจบก็ล้วงมือ

หยิบเอาขนมปังไส้นม

ที่เพื่อนเขาชอบ ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ

และหยิบส่งให้โชว์ เพื่อให้เขาได้รองท้อง

โชว์"นายนี่ใส่ใจดีจริงๆ "

ริว"เราใส่ใจนายคนเดียวนะเพื่อน"

โชว์"หูย พูดสะไม่กล้ากินว่ะ

สยิวคำพูดนาย ขนลุก5555"

ริว"555 เราหยอกนาย

เอ้า เอาไปกินรองท้องก่อน"

โชว์"เอ้อ...ริว จะ4โมงเย็นล้ะ

เดี๋ยวเราต้องกลับโรงพยาบาลก่อนว่ะ

พอดีเรานัดเคสที่เตรียมจะผ่าตัดมาคุยด้วย

ใกล้เวลานัดล้ะ เอางี้นะ อะ..นี่ฝากไว้กับนาย

รักษาดีๆนะเพื่อน แล้วเดี๋ยววันเกิดจีน่า

เราโทรไปนัดขอโลเคชั่นร้านกับนายอีกที

แล้วนายต้องไปด้วยนะ โอเคนะเว้ย

แล้วก็นี่...ขอบใจมากสำหรับขนมปัง"

พูดจบโชว์ก็ กึ่งเดิน กึ่งวิ่ง

ไม่ทันรอให้ริวได้พูดอะไรจบเลย

ริว"เฮ้ย...เดี๋ยวดิ วันเกิดจีน่า

นายทำไม่อยู่กันสอง......"

ยังไม่ทันพูดจบโชว์ก็รีบวิ่ง

หายลับไปแล้ว ริวก็ถอนหายใจ

กับเพื่อนของเขาทันที

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***