เมืองอู่เทียน

"เช้าวันต่อมา..."

ณ เมืองอู่เทียน ได้มีงานเทศกาลที่ยิ่งใหญ่ชื่อว่า “จอมยุทธ์” ซึ่งเป็นเทศกาลที่เหล่าผู้บ่มเพาะพลังและจอมยุทธ์มากมายจากทั่วทุกสารทิศจะมารวมตัวกันเพื่อประลองฝีมือ แลกเปลี่ยนความรู้และทักษะซึ่งกันและกัน

“เฮ้ย...! นั่นมัน—ตระกูลหวัง...!”

เสียงอุทานจากชาวเมืองผู้หนึ่งดังขึ้นด้วยความตกใจ ก่อนจะเผยให้เห็นร่างของคนสี่คนที่กำลังเดินเข้ามาในงานอย่างสง่างาม

> “ท่านอาจารย์ วันนี้เราจะได้พบกับผู้แข็งแกร่งใช่ไหมครับ?”

“ใช่แล้ว หวังเอ๋อ วันนี้พวกเจ้าจะได้พบกับผู้บ่มเพาะพลังจากทั่วแคว้น รวมถึงจอมยุทธ์หนุ่มสาวที่มีอายุไล่เลี่ยกันกับพวกเจ้ามากมาย ถือเป็นโอกาสดีในการเรียนรู้”

เสียงฝีเท้าดัง ตึก…! ตึก…! อย่างไม่เร่งรีบ ก่อนจะหยุดลงพร้อมเสียง…

“อ้าว..! นั่นมัน มู่หลง… ฮึ ๆ … ไม่คิดจะทักกันบ้างหรือไง เจ้าเพื่อนบ้า~”

น้ำเสียงขี้เล่นปนหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้นจากชายหนุ่มที่ชื่อ เย่เฟิง

“เฮอะ… เจ้านี่ไม่เปลี่ยนเลยนะ เย่เฟิง นิสัยขี้เล่นของเจ้าน่ะ” มู่หลงกล่าวตอบเสียงเรียบ

“อย่าจริงจังนักเลยเพื่อน นานทีได้เจอกัน เจ้าควรผ่อนคลายบ้างนะ อีกอย่าง ศิษย์ของเราก็กำลังดูอยู่ด้วย…”

เย่เฟิงหันไปทางเด็กหนุ่มสาวที่เดินตามหลังมา ก่อนจะกล่าวว่า

“นี่ พวกเจ้า ข้าจะแนะนำให้รู้จักกับ มู่หลง เพื่อนเพียงคนเดียวของข้าที่เคยเจอกันในป่าอสูร”

“ขอคารวะ ท่านอาจารย์มู่หลง!” เด็กหนุ่มสาวต่างค้อมศีรษะแสดงความเคารพ

“ไม่ต้องพิธีมากนักหรอก แนะนำตัวกันเถอะ” มู่หลงตอบ

> “ข้า เสี่ยวโจ แห่งสำนักกระบี่สวรรค์ ยินดีที่ได้รู้จัก”

“ข้า เซียวหยุน ยินดีเช่นกัน”

“ข้า หวังเชียนหู่ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน”

“ข้า เสินฮ่าว จากสำนักมังกรกระบี่”

“ข้า กู่หลิง ยินดีที่ได้พบพาน”

“ข้า หลัวชื่อหยาง ยินดีที่ได้รู้จัก”

“ดี ถ้าแนะนำตัวกันเรียบร้อยแล้ว งั้นเข้าไปด้านในเถอะ”

---

เมื่อเข้าสู่ลานกลางงาน ผู้คนหลายร้อยยืนแน่นจนแทบไม่มีที่เดิน

ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งขึ้นไปยืนบนแท่นประกาศ เขาใส่ชุดหรูหราตระการตา

“ข้า หวังเชี่ย เจ้าเมืองอู่เทียนและผู้จัดงานเทศกาลครั้งนี้ ตามคำสั่งของตระกูลหยาง—ซึ่งพวกท่านคงทราบดีถึงชื่อเสียงของพวกเขา”

“จุดประสงค์ของงานนี้ คือการชิงของวิเศษ ‘สามอย่าง’ ซึ่งได้จัดเตรียมไว้ให้ผู้ชนะเพียงหนึ่งเดียว!”

จากนั้น เขาสะบัดมือ ส่งแสงสว่างส่องประกายระยิบระยับ

เสียงโลหะกระทบกันดัง “ติ๊งงง...” ก่อนจะเผยสิ่งของวิเศษทีละชิ้น

ยาโอสถระดับ 5 – สามารถเพิ่มระดับพลังและปรับสมดุลร่างกาย ทำให้ทะลวงขั้นพลังได้

หุ่นเชิดชีหยาง ระดับ 5 – หุ่นเชิดทรงพลังที่สามารถต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งระดับกษัตริย์ได้

ตำราลับยุทธ์ “ฝ่ามือสยบสวรรค์” – วิชาลับขั้นสูง สามารถสร้างฝ่ามือยักษ์ที่รุนแรงตามระดับพลังของผู้ใช้

“ขอเปิดการประลอง ณ บัดนี้! ใครคือผู้แข็งแกร่งที่สุดในเทศกาลจอมยุทธ์ จงพิสูจน์ตัวเอง!!”

---

ผู้คนต่างฮือฮา เสียงสนทนากระซิบกระซาบกันไปทั่ว

“นี่มันอะไรกัน เมืองอู่เทียนไม่เคยมีงานแบบนี้มาก่อนเลยนะ!”

“ใช่! วันนี้คือการประลองของศิษย์จากหลายสำนัก เพื่อชิงของวิเศษสามอย่างนั่นแหละ!”

ท่ามกลางความวุ่นวาย เด็กหนุ่มคนหนึ่งชื่อ หลงฮ่าว ยืนอยู่ในฝูงชนด้วยใบหน้าอึ้งงงงัน

(ฮึ่ม… นี่คืองานของผู้แข็งแกร่งสินะ… แต่ข้าแค่คนธรรมดา จะไปสู้ใครเขาได้ล่ะ)

เขาก้มหน้าลงเล็กน้อย สีหน้าเศร้า ปากพึมพำเบา ๆ

“แต่ถึงข้าจะธรรมดา… ก็ใช่ว่าจะยอมแพ้ง่าย ๆ หรอกนะ…”

สายตาเขาเปลี่ยนไป กลับกลายเป็นแววตาแน่วแน่...

ไหนๆ...ก็นานทีจะมีงานทีขอไปดูหน่อยแล้วกัน... จากนั้นเขาก็เดินดูเรื่อยเปื่อยแล้ว! ได้ไปชนกลับ คนของตระกูลหนุนเข้า...

"ว๊าว..." ผู้คนมากมายพากันมาที่นี้ดูแล้วรู้ศึกดีแปลกแฮะ...

"โอ๊ยยยย..." นี้อะไรนี้

"นี่เจ้าขอทานอย่าใกล้ข้านะ..!" นี่! ข้าขอโทษนะพอดีจ้าดูอะไรเพลินไปหน่อยเลยมาชนกลับเจ้าต้องขอโทษจริงๆ..

"ฮึ..!" เจ้าคนขอทานอย่ามาสร้างเรื่องคิดจะมาเข้าใหใกล้ข้าด้วยวิธีนี้สินะ..

"ชูชือ!" นางเรียกคนใช้ของนางมาและให้นาง..

"มีอะไรหรอคะ..!คุณหนู" มีเจ้าขอทานนี้สิจะมาเข้าใกล้ข้าน่ะ เมื่อกี้มาชนข้าและล้มทับข้าด้วย..

"คนใช้นางทำสีหน้าไม่ะใจ.." นี่ไอ้..เจ้าขอทานคิดจะทำไรคุณหนูของเรากัน... นางมองหลงฮ่าวด้วยแววตาโกดเขานิดหน่อย...

"นี่ก็บอกแล้วว่าไม่ได้ตั้งใจน่ะ!" แล้วอีกอย่างข้าน่ะ ไม่ใช่ขอทานด้วย..เขาทำสีหน้าจริงจัง..

"ฮึ่ม!" บอกว่าไม่ใช่ขอทานแต่เนื้อตัวมอมแมม อย่างนี้ดูยังไงก็ขอทานชัดๆ...

"นี่..!เจ้า.." เขากำหมัดแน่น..

"อะไรเจ้าโกดหรอ.."นางทำสีหน้าเย้ยหยันใส่เขา..

"นี่เลิกพูดมากแล้วจัดการสั่งสอนมันชะ! ชูชือ.."

"รับทราบเจ้าค่ะตุณหนู!" นี่เจ้าหนูเจ้าต้องเจับตัวแล้วล่ะ..

เสียงฝ่ามือมาด้วยความเร็ว ฟุ้บ!...ท่าฝ่ามือมาด้วยเร็วจนเขาไม่สมารถมองทันได้จากนั้นร่างเขากระแทกเข้าผนังอย่างจัง..ตึง!... โครม!.. เสียงร่างกระแทกอย่างจัง แทบเป็นเป็นไม่ได้ที่จะประคองตัวได้ด้วยอายุ10ปีนี้ได้แต่เขากับยังประคองตัวได้และเงยหน้สฝา ดูพวกนางเลือดกรอบปาก...

"นี่พวกเจ้าทำอะไรกับข้ากัน..!" แคร่ก!..แคร่ก!.. แคร่กก...เสียงกระอักเลือด..

"จากนั้นหยุนชูชือ "นางเอาเท้าของนางเหยียบลงบนหัวของ หลงฮ่าว ฮึ!นี่และผลของพวกไม่จักที่ต่ำที่สูง ..

ผู้คนได้แต่ยืนดูเพาระคนของตระกูลหยุนก็มีอำนาจรองจากคระกูลหยาง..

จากนั้นนางก็จากไป และทิ้งท้ายด้วยคำพูดว่า เราจะต้องได้เจอใหม่แน่เจ้าขยะ!สายตานาง มองดูแบบเย้ยหยันเขา...

จากนั้นหลงฮ่าวกำหมัดแน่นคฝถึงตัวจะนอนอยู่ก็ตามและเจ็บหนัก..

เขาพึมพำในใจว่า..

"หึ..." เจ้าพวกตระกูลหยุน ข้าขอสาบานว่าข้าจะทำลายตระพวกเจ้าให้สิ้นชาก "ถึงวั้นนั้นพวกเจ้าจะได้รู้..." ว่าความเจ็บปวดเป็นแบบไหน...

แล้วเขาก็หมดสติไป..

"ณ ลานประลอง กำลังเริ่มจับฉลากหาคู่ถ้าท้าประลอง..."

"คู่ที่1 " เสี่ยวโจ จากสำนักกระบี่สวรรค์ปะทะ ชูหยาง จากสำนักหลินจิน

ต่อไป เชียวหนุน จากสำนักกระบี่สวรรค์ ปะทะ ห่านหลง จากสำนักกระเรียนน้ำแข็ง

หวังเขียนอู่ ปะทะ หลงชื่อ จากสำนักกระเรียนน้ำแข็ง