แสงอาทิตย์แรกส่องลอดพุ่มไม้ รินอุ่นสู่ผิวโลก
พิมพ์พิชชาลืมตาช้า ๆ รับรู้ถึงแรงกอดอุ่นรอบเอว หัวที่พิงตักเธอเมื่อคืน ตอนนี้ขยับขึ้นมาอยู่บนไหล่
ชายหนุ่มครึ่งงู…ยังคงซุกใบหน้าอยู่ที่ซอกคอเธอ ร่างเปลือยเปล่าปกคลุมเพียงเกล็ดบางเรียงตัวสวยบนผิวเนื้อ
เขานอนหลับสนิท—หายใจสม่ำเสมอ ราวกับฝันดี
และเธอก็ยังปลอดภัยดี...แม้อยู่ในอ้อมกอดของสิ่งมีชีวิตอันตรายที่สุดของเผ่างู
> “เมื่อคืนนี้...ฉันช่วยเขาไว้ได้จริง ๆ หรือ?”
เธอพึมพำเบา ๆ ขณะลูบผมสีดำสนิทของเขา
แต่ก่อนที่เธอจะลุก ท้องฟ้าก็สั่นสะเทือนเบา ๆ ตามมาด้วยเสียงฝีเท้าหนักหลายสิบบนพื้นป่า
> “เจ้าชาย! พระองค์อยู่ไหน!?”
“ท่านผู้นำ! กลิ่นฮีตเมื่อคืนมันแรงมาก รัศมีครอบไปเกินสิบลี้!”
“มีใครรอดไหม!?”
เสียงเหล่าทหารเผ่างูดังใกล้เข้ามาอย่างตื่นตระหนก
พิมพ์พิชชาหันไปมองอย่างระแวง และเพียงพริบตาเดียว ร่างของเจ้าชายงูก็ขยับขึ้น
ดวงตาคมกริบลืมขึ้นช้า ๆ ก่อนเขาจะขยับหางรัดรอบตัวเธอแน่นขึ้น
> “อย่าไป...อยู่ใกล้ข้าไว้”
> “คุณหายดีแล้วเหรอ?” เธอถามเบา ๆ
“ยังไม่เต็มร้อย...” เขาตอบเสียงแหบ “แต่ข้าจำได้ว่าเจ้า...ไม่กลัวข้า”
---
💥 วินาทีต่อมา...
ร่างสูงใหญ่ของเจ้าชายงูปรากฏตรงหน้าทหารทั้งสิบ
แขนหนึ่งโอบเอวมนุษย์สาวแนบชิดไว้ข้างกาย
ใบหน้าเขานิ่งเฉย แววตาคล้ายงูที่พร้อมกัดทุกคนที่เข้าใกล้
> “...เธอช่วยข้าไว้”
“และข้าไม่อนุญาตให้พวกเจ้าทำร้ายเธอ”
ทั้งเผ่าชะงัก
ไม่ใช่เพียงเพราะหญิงแปลกหน้าคนนี้ ยังมีชีวิตอยู่หลังค่ำคืนฮีต
แต่เพราะเจ้าชาย...โอบเธอไว้แน่นราวกับสมบัติล้ำค่าที่สุดในโลก
---
😨 เสียงกระซิบของเหล่าทหารเริ่มดังขึ้น
> “เป็นไปไม่ได้...ใครก็ตามที่เข้าใกล้เจ้าชายตอนฮีต ต้องตาย...”
“หรือไม่ก็กลายเป็นภรรยา...”
“แต่นางเป็นมนุษย์! กลิ่นแปลก กลิ่นไม่ใช่ของเผ่านี้!”
หนึ่งในผู้นำทหารก้าวออกมา ยกหอกงูขึ้นอย่างระวัง
> “ฝ่าบาท...พระองค์อาจโดนเวทสะกดจากเผ่าต่างแดน นางอาจมีแผนลอบสังหาร…”
เสียงฟ่อของเจ้าชายดังขึ้นต่ำ… หางงูเคลื่อนไปตวัดหอกในมือทหารจนปลิวไปชนต้นไม้เสียงดังลั่น!
> “นาง...คือ ‘หมอ’”
“ผู้รักษาข้า ยามที่แม้ข้าเอง...ยังไม่อาจควบคุมตนได้”
❖ จบตอนที่ 2 ❖
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments