...****************...
...เงาเเห่งมารดา...
...****************...
ห้องใต้คฤหาสน์เย็นเฉียบลงทันที เมื่อร่างของ ซาเลสเทีน ก้าวออกมาจากเงามืด ผิวของเธอขาวซีดจนแทบโปร่งแสง เรือนผมยาวละมุนปลิวตามแรงลมที่ไม่มีใครรู้ว่าพัดมาจากที่ใด
เธอมองลูกสาวทั้งสามคนด้วยรอยยิ้ม แต่ในดวงตา ไม่มีใครเห็นประกายของความรัก... นัยน์ตาคู่นั้นคล้ายกับสระน้ำกลางคืน สงบเกินในไป และลึกจนเหมือนมหาสมุทร
> “ซารีเฟียน่า... เจ้าคือประตู”
เสียงเธอเบา นุ่ม แต่เต็มไปด้วยแรงสะกด
ดยุกอาเธอร์ก้าวไปขวางลูกสาวคนเล็กทันที
> “ข้าเคยสาบานว่าจะไม่ให้เจ้าถูกปลุกออกมาจากห้องนั้น!”
> “ท่านอาเธอร์...” เสียงเธอเย็นเยียบ “...เจ้ากำลังขัดต่อคำสัญญาที่เจ้าทำไว้กับข้าเมื่อยี่สิบปีก่อนต่างหาก”
ทันใดนั้นเอง—เงาบางอย่างพุ่งออกจากเท้าของซาเลสเทีน มันไม่ใช่เงาตามแสง แต่มัน “มีชีวิต”
ซาเนียร่า เปิดคัมภีร์ในมืออย่างรวดเร็ว เธอร่ายเวท Séparé l’Ombre (เวทแยกเงา) เพื่อกันเงานั้นไม่ให้แตะต้องตัวซารีเฟียน่า
เวทสะท้อนกลับ เงาแตกกระจาย และม้วนกลับเข้าไปรอบตัวซาเลสเทีน
...เธอยิ้ม
> “ข้าไม่ได้กลับมาเพื่อทำร้ายลูกของข้า... แต่เพื่อใช้พวกเธอ ทำในสิ่งที่ข้าทำไม่สำเร็จ”
“ข้าจะทำลายพันธะเลือดที่จองจำเราทุกคน...”
เธอกล่าวพลางกางแขนทั้งสองข้างขึ้น ดวงจันทร์ด้านบนเริ่มสั่น—ภาพในกระจกท้องฟ้าเบื้องบนสะท้อน “สองดวงจันทร์” ซ้อนกันอีกครั้ง แม้จะไม่ใช่วันนั้นแล้ว
▪️ความหลังที่ไม่เคยเล่า ▪️
ซารีเฟียน่าก้าวขึ้นมาหนึ่งก้าว
> “แม่... ถ้าแม่รักพวกเรา ทำไมถึงจากไป?”
ซาเลสเทีนหันกลับมา สีหน้าของเธอแปรเปลี่ยนชั่วพริบตา นุ่มลง เจ็บปวดขึ้น
> “เพราะข้ากลัว...”
“กลัวว่าหากข้าอยู่ ลูกของข้าจะไม่รอด...”
> “ดยุกอาเธอร์ เคยรักข้าจริง—แต่ตระกูลของเขา... ไม่เคยยอมรับเลือดอย่างข้า”
“พวกเขาเคยฆ่าพี่สาวของข้าในห้องขังใต้แวร์ซายส์ ทั้งที่เธอเพียงอยากอยู่กับมนุษย์”
> “ข้าจึงยอมให้เขาผนึกข้าไว้ เพราะเชื่อว่าเจ้าจะโตมาเป็นมนุษย์ธรรมดา... แต่เลือดของข้ากลับตื่นในตัวเจ้าเร็วกว่าที่คิด”
> “และเมื่อเลือดตื่น... พันธะเก่าจะไล่ล่าเจ้า เพื่อจองจำเราอีกครั้ง”
♟️เงา... ที่ไม่ใช่ของแม่
ขณะนั้นเอง เงาที่แฝงอยู่ในพื้นหินก็ค่อย ๆ สูงขึ้น... เปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นร่างสูงใหญ่—ไร้ใบหน้า แต่สวมผ้าคลุมสีดำแผ่กลิ่นโลหะและความหนาวเย็น
> “เจ้าละเมิดสัญญาแห่งรัตติกาล ซาเลสเทีน”
“เจ้าปลุกเลือดผสม... และข้า... มาเรียกมันคืน”
ดยุกอาเธอร์สาปแช่งออกมาเบา ๆ
> “เงาแห่งพันธะ... มันออกมาเร็วเกินไป...”
♟️ ทางเลือกระหว่าง “รัก” กับ “รอด”
ซาเนียร่าเตรียมเวท
ซาบีน่าเอ่ยเตือน
> “ถ้าเจ้าปล่อยให้เลือดตัวเองไหล... พันธะจะกลืนเจ้าทันที”
แต่ซารีเฟียน่า.. กลับยิ้มบาง ๆ น้ำตาเธอไหลช้า ๆ
> “แม่ไม่ได้กลับมาเพื่อทำลายเรา...”
“แม่กลับมาเพื่อให้เรา “เลือก” ว่าจะยอมอยู่ภายใต้พันธะนี้ หรือจะทำลายมันลงสักที...”
เธอเดินไปหาซาเลสเทีน ช้า ๆ
เงานั้นพุ่งเข้าใส่เธอในทันที -
...และซารีเฟียน่าก็ หลับตาลง
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments