วางแผนเที่ยว

"องค์หญิงเพคะ" "องค์หญิงเพคะ" เสียงใครกันนะ ฉันอ้าปากหาว..อย่างง่วงงุด..มองไปทสงเสียงที่สาวเท้าเข้ามาแลุกฉันข้างๆเตียง "วันนี้ฮ่องเต้จะเสด็จมาหาองค์หญิงนะเพคะ.

รีบตื่นเร๋ว" "ห๊ะเสด็จพ่อ"..

ฉันรีบลืมตาตื่นและกระโดดลงจากเตียงอย่างตื่นเต้น

"นานๆทีที่เสด็จพ่อจะมาหาที่ตำหนักองค์หญิง" "ครั้งสุดท้ายที่ฮ่องเต้ทรงมาเยี่ยมคือตอนที่องค์หญิงตกต้นไม้บาดเจ็บนะเพคะ"

"รีบแต่งตัวต้อนรับเสด็จพ่อฮ่องเต้เถอะเพคะ"

"เร็วเข้าเพคะเดียวกระหม่อมช่วยเพคะ"

ฉันมองนางกำนัลคนนั้นอย่างสงสัย "เจ้าชื่ออะไร " "ทำมัยเราไม่เคยเห็นหน้าเจ้ามาก่อนเลย " นางกำนัลคนนั้นทำสีหน้าตกใจและรีบคุกเข่าลงกล่าวว่า "หม่อมฉันเข้าวังมาใหม่ไม่รู้ธรรมเนียมของวังสักเท่าไรขอองค์หญิงทรงประทานอภัยด้วยเพคะ"

"หม่อมฉันชื่อเหม่ยอิงเพคะ"" รับคำสั่งให้มาเป็นนางกำนัลข้างกายองค์หญิงแทนคนเดิมเพคะ" "มีแม่นมจ้าวช่วยแนะนำเรื่องต่างๆเกี่ยวกับองค์หญิงตลอดสามเดือนมานี้แล้วค่อยให้หม่อมฉันมาอยู่รับใช้พระองค์เพคะ"

ฉันพยักหน้างึกงัก แล้วสั่งให้เหม่ยอิงช่วยฉันอาบน้ำแต่งตัวและสวมใส่ชุดฉลองพระองค์เต็มยศเกล้าผมจุกสองข้างแล้วปักด้วยปิ่นรูปนกสยายปีกที่ประประดาด้วยเพชรและทับทิมแดง เมื่อฉันสำรวจดูความเรียบร้อยอย่างพึงใจ..สักพักหนึ่งขันทีหน้าพระตำหนักก็ประกาศเสียงดังกังวาล

"ฮ่องเต้เสด็จแล้ว" "ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นๆปี" เสียงแม่นมจ้าวและนางกำนัลขันทีพระตำหนักเหินหาวก็ออกไปคุกเข่ารับเสด็จ..พร้อมกับฉันหน้าพระตำหนักทันที

"ถวายบังคมเสด็จพ่อเพคะ" "ลุกขึ้นได้"

"ลุกขึ้นเถอะลูกพ่อ" ฮ่องเต้สาวพระบาทไปประคององค์หญิงให้ลุกขึ้นมาอย่างเร็วและสำรวจทั่วตัวด้วยความรักใคร่หวงแหน ตรัสถามถึงสารทุกข์สุกดิบขององค์หญิงที่ไม่ค่อยมีโอกาสได้พบกัน.ด้วยภารกิจของฮ่องเต้ที่จะต้องปกครองราษฏร์.ถึงแม้ยามนี้ไม่มีศึกสงครามแต่พระองค์ก็ไม่สามารถปลีกตัวมาเยี่ยมพระธิดาองค์น้อยได้บ่อยเหมือนแต่ก่อน..ทรงรู้สึกผิดที่ระยะหลังทรงละเลยพรพธิดาไปบ้าง

"เสด็จพ่อเพคะลูกขอไปเที่ยวข้างนอกพระราชวังบ้างได้มัยเพคะ"

ฉันเอ่ยปากขออย่างกล้าๆกลัวๆ..เงยหน้าขึ้นมองเสด็จพ่อด้วยสายตาวิงวอน เสียงนี้ของฉันทำให้พระองค์นิ่งไปนาน..และรีบเอาตัวฉันไปกอดและตอบว่า

"ลูกหญิงข้างนอกนั้นมันอันตรายสำหรับลูก..ลูกเกิดมาเป็นราชธิดาของพ่อ..ถ้าเกิดเหตุการณ์ร้ายแรงขึ้นมาพ่อจะปกป้องลูกมิได้" "เพคะเสด็จพ่อ.ลูกอยู่ในนี้เหงามากอยากไปเปิดหูเปิดตามั่งเพคะ" "ไม่ได้ ขอให้ลูกเชื่อฟังพ่อ ไม่ว่าลูกจะขออะไรพ่อให้ได้ทั้งหมดยกเว้นเดือนกับดาว..นะลูกรัก"

ในสายพระเนตรของฮ่องเต้นั้นกำลังมองเห็นฉันทำปากยื่นด้วยความไม่พอใจ..จึงรีบให้สัญญาว่าสักวันหนึ่งจะอนุญาตให้ฉันได้ไปเปิดหูเปิดตาสักครั้งหนึ่งยามที่พระองค์เสด็จไปประพาสชมเมือง..ในฤดูหนาวที่จะถึงนี้

"พ่อให้สัญญาเจ้านะลูกรัก" ฉันยิ้มแก้วปริอย่างยินดี

" ขอบพระทัยท่านพ่อเพคะ"

"ลูกจะตั้งตารอเพคะ"

ฮ่องเต้ทรงประทับอยู่ที่ตำหนักเหินหาวจนเสวยพระกะยาหารเย็นจึงเสด็จออกจากพระตำหนัก..

" น้อมส่งเสด็จพ่อฮ่องเต้เพคะ" องค์หญิงย่อตัวลงถวายบังคมอย่างชดช้อย..พร้อมกับนางกำนัลและขันทีข้างกาย

"องค์หญิงเจ้าขาเสด็จข้างในเถอะเจ้าคะ"ทั้งแม่นมจ้าวและขันทีนางกำนัลล้วนกล่าวออกมาอย่างพร้อมเพียง..จนฉันนึกขำ..คงกลัวว่าฉันจะไปทำอะไรแผลงๆนอกสายตานั้นแหละ ระยะนี้ฉันได้ยินนางสนมกำนับซุบซิบนินทาฉันเรื่องวีรกรรมและความซนดังสนั่นวังหลวง..

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***