บทที่ 4 เงาของอดีตและภาคย์

ภาคย์มักจะมาที่บ้านทุกบ่าย ตรงเวลาจนนาฬิกาแทบไม่จำเป็น เขาไม่ได้พูดมากนัก และดูเหมือนจะรู้ว่ายายเพ็ญอยากให้เขาช่วยดูแลบ้านในช่วงที่หลานสาวกลับมา ท่อน้ำที่รั่ว ไม้ระแนงที่หลุด รั้วที่เริ่มผุ… ทุกอย่างถูกซ่อมแซมด้วยความเงียบ และรวดเร็ว

ดารินสังเกตอยู่ห่าง ๆ เธอไม่ได้ชวนภาคย์คุย เพราะเขาดูเหมือนเป็นคนประเภทที่ไม่ชอบพูดอะไรมาก แต่ทุกการเคลื่อนไหวของเขานั้นกลับมี “มุ่งมั่นและความตั้งใจ” อยู่ในทุกการเคลื่อนไหวจริงจังพอ ๆ กับนักเขียนที่มักเลือกคำในประโยคแรก

“คุณภาคย์ทำงานอะไรคะ?” เธอถามขึ้นในบ่ายวันหนึ่งขณะที่เขากำลังนั่งเหลาดินสอไม้ข้างชานบ้าน

“ช่างไม้ครับ…ของหมู่บ้าน” เขาตอบสั้น ๆ และเงยหน้ามองเธอแวบหนึ่ง “แล้วคุณดาริน?”

“นักเขียนค่ะ” เธอตอบ และแปลกใจที่ตัวเองพูดคำนี้ได้ง่ายกว่าทุกครั้งในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

เขาพยักหน้า ไม่พูดต่อ แต่กลับยื่นดินสอไม้ที่เขาเพิ่งเหลาเสร็จให้เธอ

“เอาไว้จดเรื่องที่อยากเขียนก็ได้ครับ”

ดารินรับไว้เงียบ ๆ แต่ในใจเหมือนมีบางอย่างสั่นสะเทือน… มันก็แค่ดินสอแท่งเล็ก ๆ แต่มือของเขาทำกลับทำให้มันกลายเป็นสิ่งที่มีน้ำหนักทางความรู้สึก

คืนนั้น เธอเปิดสมุดบันทึกของแม่ที่เจอใต้เตียง พลิกทีละหน้า ตัวหนังสือคมชัดแต่เรียบง่าย

“วันนี้ดารินหัดพูดคำว่า ‘แม่’ ได้แล้ว เสียงมันเบาเหมือนเสียงสายลม แต่ทำให้กลับทำฉันร้องไห้ทั้งคืน…”

“ฉันกลัววันหนึ่งลูกจะเกลียดฉัน เพราะสิ่งที่ฉันเลือก แต่ที่ฉันก็เลือกทำมันไปก็…เพื่อเขา”

“บางครั้งฉันอยากบอกความจริงกับลูก แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไรเวลานั้นจะมาถึง…”

เธอวางสมุดลง ความปวดแปลบเบา ๆ ค่อย ๆ แล่นขึ้นในหน้าอก ราวกับแม่ยังคงอยู่ในบ้านหลังนี้ ยังคงนั่งอยู่ที่ปลายเตียง รอคอยที่จะเล่าเรื่องราวที่ยังไม่ทันได้พูด

เช้าวันถัดมา ภาคย์มาช่วยกวาดใบไม้ในลานหลังบ้าน เขาหยุดชะงักเมื่อเห็นเธอยืนมองทุ่งหญ้าด้วยสีหน้าเหม่อลอย

“บางอย่างในอดีต…เราจำแม้อยากจะลืมมันแล้วทำ

เหมือมันไม่เคยเกิดขึ้นจริง” ดารินพูดโดยไม่หันกลับไปมองภาคย์

“แต่อดีต ก็ไม่ใช่ศัตรูของเราเสมอไปครับ” ภาคย์ตอบ “มันแค่เป็นที่เรายังไม่เข้าใจเท่านั้นเอง”

คำพูดนั้นทำให้เธอหันมาสบตาเขาเป็นครั้งแรกแบบเต็ม ๆ ดวงตาของเขาไม่มีการตัดสิน ไม่มีคำตอบ แต่มีความนิ่งที่พอจะทำให้เริ่มเธอมีกำลังใจ

และดารินก็เริ่มคิดว่า เธอไม่ได้กลับมาที่ลำพญาเพื่อ “หนี”

แต่อาจเพื่อ “เรียนรู้” วิธีอยู่กับความจริง…ที่ยังคงเจ็บอยู่

ตัวอย่างตอนต่อไป

บทที่ 5 บันทึกของแม่

ดารินพบสมุดบันทึกของแม่ที่ซ่อนอยู่ในบ้าน และเริ่มค้นพบความจริงที่ถูกปิดไว้ รวมถึงความเจ็บปวดในใจแม่ที่เธอเคยไม่เข้าใจ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***

