บทที่ 2 ทางเก่าและกลิ่นลมในฤดูใบไม้ผลิ
รถสองแถวค่อย ๆ แล่นผ่านทางลูกรังเลียบทุ่งนา ท้องฟ้าถูกแต่งแต้มด้วยสีม่วงอ่อนจากกลีบดอกไม้ที่ปลิวผ่านหน้าต่าง รถจอดตรงหน้าทางแยกเล็ก ๆ หน้าป้ายไม้เก่าๆเขียนไว้ว่า “ลำพญา” ตัวอักษรบางตัวเลือนหายไปตามกาลเวลา
ดารินเดินลงจากรถ สะพายเป้ใบเล็กไว้บนไหล่ ซึมซับเสียงธรรมชาติที่ไม่ได้ยินมานาน เสียงนกกางเขนร้องไกล ๆ เสียงใบหญ้าไหวตามแรงลม และกลิ่นของดินที่เหมือนจะจำเธอได้
เธอก้าวเท้าลงบนทางเดินที่ทอดยาวเข้าสู่หมู่บ้าน มันยังเหมือนเดิม คดเคี้ยว ล้อมรอบด้วยต้นไม้ และเงียบสงบ
เงาไม้ทอดผ่านตัวเธอเป็นลวดลายสลับกันบนทางเดิน ดอกไม้ป่าชูช่ออยู่ริมทาง สีม่วง สีขาว สีชมพู…ทั้งหมดล้วนเติบโตอย่างอิสระ เหมือนหัวใจที่ไม่ต้องอยู่ภายใต้กรอบที่ผู้คนตั้งไว้
ข้างหน้าไม่ไกล มีต้นซากุระพื้นเมืองต้นใหญ่ยืนตระหง่าน กลีบสีม่วงบานสะพรั่งเหมือนครั้งสุดท้ายที่เธอยืนอยู่ตรงนี้ แต่คราวนั้น…เธอเด็กกว่านี้มาก แขนเล็ก ๆ ของเธอกำลังยื่นขึ้นไล่จับกลีบดอกไม้กลางอากาศ ขณะที่แม่ยืนหัวเราะอยู่ไม่ไกล
ความทรงจำฉายกลับมาทันที โดยไม่ต้องพยายามเรียกหา มันซ่อนอยู่ใต้ผิวของเวลา รอวันที่เธอกลับมาสัมผัสมันอีกครั้ง
เมื่อเดินพ้นแนวต้นไม้ เธอเห็นบ้านไม้สองชั้นสีซีดหลังคาเก่า ๆ ที่คุ้นตา บ้านของยายเพ็ญอยู่ที่ปลายทางนั้น ยังคงตั้งอยู่ที่เดิม แม้กาลเวลาเปลี่ยนแปลงสิ่งรอบตัวไปมากเพียงใด
"ดาริน!"
เสียงหนึ่งดังขึ้นจากชายชราในชุดเสื้อม่อฮ่อมยืนอยู่หน้ารั้วบ้าน เป็นลุงชิด เพื่อนบ้านเก่าที่เคยให้เธอปีนต้นมะม่วงหน้าบ้านทุกหน้าร้อน
“ยายเพ็ญรออยู่ทุกวันเลยนะลูก รู้มั้ย”
เธอยิ้มบาง ๆ ไม่ใช่แค่คำพูดของลุง แต่เป็นน้ำเสียงของหมู่บ้านที่กำลังต้อนรับเธอกลับมา
เมื่อเดินผ่านประตูไม้เก่าที่ส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าด ดารินก็พบกับภาพที่อยู่ในความทรงจำที่แม้กาลเวลาจะผ่านไปเพียงใดโต๊ะไม้ใต้ต้นมะลิ โต๊ะหมากยาย และเก้าอี้หวายที่โยกไปมาเองเพราะลมอ่อนก็ไม่มีสิ่งใดที่เปลี่ยนไป
และที่ตรงนั้น มียายเพ็ญนั่งอยู่
ดวงตาของหญิงชราสบเข้ากับเธอโดยบังเอิญไม่ต้องในดวงตาเริ่มมีน้ำหยดเล็ก ๆ ไหลรินออกมาจากรอยย่นที่ลึกแต่เต็มด้วยความอ่อนโยน
ดารินก้าวเข้าไป กอดยายแน่นกว่าที่เธอเคยกอดใครในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
ลมเย็นจากต้นไม้พัดผ่านหลังคาบ้าน เสียงใบไม้เสียดสีกันเหมือนเสียงของแม่ที่กระซิบเบา ๆ ข้างหูเธอ
"ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะลูก"
ตัวอย่างตอนต่อไป
บทที่ 3 บ้านไม้และผู้เฒ่าใจดี
เธอกลับมาพบยายเพ็ญอีกครั้ง และเริ่มอยู่ในบ้านไม้เก่า เธอเริ่มเรียนรู้ว่าทุกสิ่งในอดีตไม่ได้สวยงามเหมือนในความทรงจำ รวมถึงความจริงเกี่ยวกับแม่ของเธอที่ไม่เคยรู้
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments