ตอนที่ 2: สาวปริศนากับชาไข่มุกในคฤหาสน์

06.30 น. ณ คฤหาสน์ตระกูลจิน

ลูคัสเดินลงมาชั้นล่างด้วยใบหน้าเซ็งจัด

เมื่อคืนเขานอนไม่หลับเลยแม้แต่นิดเดียว

เพราะมัวแต่คิดถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่กล้าพูดว่า

> “ไม่อยากเป็นผู้ช่วยใคร แต่ก็ไม่คืนเงินแม่คุณนะคะ :)”

“ขโมยในคราบพนักงานชัด ๆ” เขาพึมพำขณะเดินไปที่ห้องอาหาร

แต่สิ่งที่เขาเห็น ทำให้ขาของเขาชะงัก

โต๊ะอาหารเช้า เต็มไปด้วยกล่องชาไข่มุกมากมาย! มีทั้งรสออริจินัล, ชานมเผือก, ชาเขียวมัทฉะ

แถมยังจัดเรียงเป็นพีระมิดพร้อมป้ายเล็กๆ เขียนว่า

> “ชิมฟรี...แต่ด่าแล้วจะคิดเงิน 500 เหรียญต่อคำ :)”

“เธอบุกเข้ามาทำร้านชาไข่มุกในคฤหาสน์ฉันได้ยังไง…”

ลูคัสพูดเสียงต่ำ ขณะเดินไปหยิบแก้วหนึ่งขึ้นมาจิบ

อร่อยฉิบหาย...

ก่อนเขาจะได้ตั้งคำถามต่อ เสียงหวาน ๆ ก็ดังขึ้นจากด้านหลัง

> “กำลังคิดจะฟ้องฉันเรื่องบุกรุกพื้นที่รึเปล่าคะคุณลูคัส? สัญญาของฉันระบุว่าให้ ‘จัดการทุกอย่างที่ผู้ช่วยมองว่าจำเป็น’ นี่คะ”

พิมพ์จันทร์ยืนกอดอก ยิ้มอย่างผู้มีชัย ใส่เสื้อเชิ้ตแขนพับและกางเกงแสล็กดูทะมัดทะแมงเหมือนนักธุรกิจมือทอง

ก่อนจะเดินไปหยิบไอแพดแล้วโชว์ยอดขายเมื่อวานให้ดู

“วันเดียวขายได้ 482 แก้ว เฉพาะในคฤหาสน์”

ลูคัสหรี่ตา

“ในคฤหาสน์นี้มีคนแค่ 80 คน…”

“มีแมว 12 ตัว กับยามอีก 15 นายค่ะ พวกเขาซื้อซ้ำคนละ 3 แก้วโดยเฉลี่ย”

เธอบอกพลางยักไหล่

“กลยุทธ์ ‘เสิร์ฟฟรีรอบแรก แล้วติดคาเฟอีน’ ทำงานดีเสมอค่ะ”

ลูคัสอ้าปากจะพูดอะไร แต่โดนขัด

> “เอาล่ะค่ะผู้ชายหน้าโหด ฉันมาเริ่มงานวันแรก จะประชุมงบประมาณแก๊ง ‘ซิลเวอร์ดราก้อน’ ที่มีรายจ่ายรั่วไหลตรงค่าชุดบอดี้การ์ดไร้ประโยชน์ หรือคุณจะพาฉันไปชี้เป้าพวกสมุนโง่ๆ ที่ต้องปลดก่อนดีคะ?”

---

อีกมุมหนึ่ง — อาม่าหลินกำลังแอบส่องจากกล้องวงจรปิด

“หึๆๆ หึหึหึ... ผู้หญิงคนนี้ล้างสมองคนทั้งคฤหาสน์ได้ในหนึ่งวัน... ใช่เลย ใช่เลย!”

ข้างๆ อาม่าคือชายแก่ใส่สูทผู้เป็นเลขาเก่าแก่

“คุณนายครับ… ถ้าคุณพิมพ์จันทร์จับหัวใจคุณลูคัสได้สำเร็จ…”

“ฉันจะจองงานแต่งปีหน้าเลย!”

อาม่าตบโต๊ะหัวเราะ ก่อนจะหันกลับไปดูจออีกที แล้วเห็นอะไรบางอย่างที่ทำให้ตาหรี่ลง

ภาพบนหน้าจอแสดงให้เห็นพิมพ์จันทร์เปิดโน้ตบุ๊กอีกเครื่องหนึ่ง…เชื่อมเข้าระบบกล้องวงจรปิดของคฤหาสน์...โดยไม่มีใครอนุญาต

“เด็กคนนี้…ไม่ใช่ธรรมดา…”

อาม่าพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะเริ่มยิ้มมุมปากอย่างน่ากลัว

---

กลับมาที่ลูคัส