ความทรงจำที่เลือนหาย และ ปริศนาในหีบไม้

บทที่ 3: ความทรงจำที่เลือนหาย

หลายวันผ่านไป ชายหนุ่มยังคงพักรักษาตัวอยู่ที่กระท่อมของธารา อาการของเขาค่อยๆ ดีขึ้น แต่เขาก็ยังคงจำอะไรไม่ได้เลย ธาราและยายทองคำผลัดกันดูแลเขาอย่างดี พวกเธอเรียกเขาว่า "ทะเล" เพราะเจอเขาที่ชายหาด

ทะเลเป็นคนเงียบขรึม แต่สุภาพ เขาพยายามที่จะช่วยเหลือธาราและยายทองคำในงานต่างๆ เท่าที่ร่างกายจะเอื้ออำนวย เขาช่วยหาฟืน ตักน้ำ และซ่อมแซมส่วนที่ชำรุดของกระท่อม

ธาราสังเกตว่าทะเลมักจะมองออกไปยังทะเลด้วยสายตาที่เหม่อลอย ราวกับกำลังพยายามที่จะค้นหาบางสิ่งที่หายไปจากความทรงจำของเขา บางครั้งในยามค่ำคืน เธอจะได้ยินเสียงเขาละเมอเป็นภาษาที่เธอไม่เข้าใจ

"คุณทะเล... คุณพอจะจำอะไรได้บ้างไหมคะ" ธาราถามเขาในเย็นวันหนึ่ง ขณะที่พวกเขานั่งอยู่บนระเบียงหน้ากระท่อม มองดูพระอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้า

ทะเลส่ายหน้าด้วยความรู้สึกผิดหวัง "ผมพยายามแล้ว แต่เหมือนมีหมอกหนาปกคลุมอยู่ในหัว ผมจำอะไรไม่ได้เลย แม้แต่ชื่อของตัวเอง"

"ไม่เป็นไรค่ะ ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป" ธารากล่าวให้กำลังใจ

"ขอบคุณคุณมากนะครับธารา และคุณยายด้วย ที่ดูแลผมอย่างดี ผมไม่รู้จะตอบแทนพวกคุณยังไง" ทะเลกล่าวด้วยความซาบซึ้ง

"ไม่ต้องคิดมากหรอกค่ะ ถือว่าเราช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน" ยายทองคำกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ในขณะที่ธาราและทะเลเริ่มสนิทสนมกันมากขึ้น ความรู้สึกบางอย่างก็เริ่มก่อตัวขึ้นในใจของธารา เธอรู้สึกผูกพันกับชายหนุ่มคนนี้อย่างประหลาด แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าเขาเป็นใครมาจากไหน แต่ความอ่อนโยนและความมีน้ำใจของเขาก็ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย

บทที่ 4: ปริศนาในหีบไม้

วันหนึ่ง ขณะที่ทะเลกำลังช่วยธาราทำความสะอาดกระท่อม เขาบังเอิญไปพบหีบไม้เก่าๆ ใบหนึ่งซ่อนอยู่ใต้พื้นกระดานที่หลวม

"ธารา นี่อะไรน่ะ" ทะเลเรียกธาราที่กำลังจัดยาอยู่

ธาราเดินเข้ามาดู เธอจำได้ว่ายายเคยบอกว่าหีบใบนี้เป็นของพ่อของเธอที่หายสาบสูญไปในทะเล เธอพยายามเปิดมันหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่สำเร็จ

ทะเลลองใช้แรงงัดดู ปรากฏว่าฝาล็อคที่ขึ้นสนิมอยู่แล้วหลุดออกอย่างง่ายดาย ทั้งสองมองเข้าไปในหีบด้วยความตื่นเต้น

ข้างในหีบมีของอยู่ไม่มากนัก มีเพียงเสื้อผ้าเก่าๆ ผืนหนึ่ง แผนที่ที่ดูเก่าคร่ำครึ และกล่องไม้เล็กๆ กล่องหนึ่ง

ธาราหยิบแผนที่ขึ้นมาคลี่ดู มันเป็นแผนที่ของหมู่เกาะในทะเลอันดามัน มีจุดและสัญลักษณ์แปลกๆ ที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

ส่วนทะเลหยิบกล่องไม้เล็กๆ ขึ้นมา เมื่อเปิดออกดูก็พบว่าข้างในมีแหวนเงินวงหนึ่งสลักลวดลายคล้ายคลื่นทะเล และจี้หยกรูปปลาโลมา

ทันทีที่ทะเลเห็นจี้หยกนั้นเอง สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป ดวงตาของเขาเบิกกว้าง ราวกับมีความทรงจำบางอย่างกำลังจะหวนกลับมา

"นี่มัน..." ทะเลพึมพำเสียงเบา เขาเอื้อมมือไปสัมผัสจี้หยกอย่างแผ่วเบา

"คุณทะเล จำได้แล้วเหรอคะ" ธาราถามด้วยความหวัง

ทะเลส่ายหน้า แต่สีหน้าของเขาดูสับสน "ผมไม่รู้... แต่ผมรู้สึกคุ้นเคยกับมันมาก เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน"

ในขณะนั้นเอง ยายทองคำที่เดินเข้ามาเห็นของในหีบก็ถึงกับร้องออกมาด้วยความตกใจ

"นั่นมัน... นั่นมันแหวนของพ่อเธอ! และจี้นั่น... มันเป็นของแม่เธอ!" ยายทองคำกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ น้ำตาคลอเบ้า

ธาราถึงกับพูดไม่ออก เธอจ้องมองแหวนและจี้ในมือของทะเลด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งตกใจ ดีใจ และสับสน

"แล้ว... แล้วคุณทะเล..." ธาราหันไปมองทะเลด้วยความสงสัย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***