หลังจากคืนที่เปลี่ยนแปลงทุกอย่าง รินลดาก็หลบตัวเองจากโลกภายนอกไปโดยสิ้นเชิง เธอปิดกั้นความรู้สึกด้วยผนังแห่งความเงียบงัน และความเศร้าที่ลึกซึ้งกว่าที่ใครจะเข้าใจ
ครอบครัวและเพื่อนสนิทพยายามเข้ามาใกล้ แต่รินลดากลับดึงตัวเองออกไป ทุกครั้งที่มีใครพยายามพูดถึงธันวา หรือถามว่าเธอสบายดีไหม น้ำตาก็พรั่งพรูโดยไม่รู้ตัว
“ฉันไม่อยากพูด… ฉันไม่อยากเจ็บอีกแล้ว” รินลดาคิดอย่างนั้นซ้ำๆ ในใจของเธอ
ธันวาเองรู้สึกเจ็บปวดเหมือนกัน เขาไม่เคยตั้งใจทำร้ายรินลดาเลย แต่ความหึงหวงและความไม่มั่นคงในใจทำให้เขาทำสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดได้
“ฉันทำพลาด... ฉันต้องแก้ไข... แต่เธอไม่ฟังฉันเลย” ธันวาคิดทุกคืนที่นอนไม่หลับ เขาโทรไปหาเธอหลายครั้งแต่ไม่เคยได้รับการตอบกลับ
ในห้องมืด ๆ ของธันวา เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและความหวาดกลัวว่าเขาจะเสียรินลดาไปจริง ๆ
“ถ้าเธอจากฉันไป... ฉันจะอยู่ยังไง?” เขาพูดกับตัวเองในความเงียบ
แต่ความรักที่เจ็บปวดนี้กลับกลายเป็นดาบสองคม ที่ทั้งทำลายและทำให้เขาระลึกถึงความจริงใจที่เขายังมีต่อรินลดา
ในขณะที่รินลดาต่อสู้กับความเศร้าและความกลัว ภายในใจเธอยังมีความหวังเล็ก ๆ ว่าสักวันหนึ่ง ความรักและความเข้าใจจะช่วยเยียวยาเธอได้
แต่ความจริงก็ยังไม่แน่นอนว่าเส้นทางนี้จะจบลงอย่างไร
ทั้งสองคนยังคงอยู่ในความมืดมิดของความเจ็บปวด และต้องเผชิญหน้ากับอดีตและอนาคตที่ไม่อาจคาดเดา
รินลดาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ายามค่ำคืนผ่านกระจกบานใหญ่ ดวงดาวที่เคยส่องแสงเจิดจ้ากลับดูเหมือนแสงไฟริบหรี่ที่กำลังจะดับลง หัวใจเธอเจ็บปวดจนแทบจะระเบิดออกมา แต่เธอก็ยังยืนหยัด แม้ว่าจะรู้สึกเหมือนกำลังเดินอยู่บนทางสายที่เต็มไปด้วยหนามแหลมคม
“ฉันต้องเข้มแข็ง... เพื่อใครสักคน หรือแม้แต่เพื่อฉันเอง” รินลดากระซิบเบา ๆ กับตัวเอง ก่อนจะหลับตาลงและปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้มอีกครั้ง
ธันวานั่งอยู่ในห้องทำงานที่เงียบเหงา มือสั่นเทาเมื่อถือแก้วเหล้าที่ไม่ได้แตะต้องมานานแล้ว แต่ความว่างเปล่าภายในใจกลับเต็มไปด้วยความเสียใจและความรู้สึกผิด
“ถ้าฉันไม่ใจร้าย... ถ้าฉันอดทนกว่านี้...” เขาสบถกับตัวเองเสียงเบา หวังว่าสักวันรินลดาจะเข้าใจ แม้จะสายเกินไป
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง แต่เขาไม่ได้รับ มันเหมือนเป็นสัญญาณเตือนใจ ว่าความรักของเขากับรินลดากำลังจะจบลงในไม่ช้า
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments