เสียงกระซิบจากความมืด

ข่าวการโจมตีหน่วยม้าเร็วแพร่สะพัดไปทั่วนิกาย สร้างความกังวลให้แก่ศิษย์และผู้อาวุโสหลายคน จันทร์เจ้าเรียกประชุมผู้นำหน่วยต่างๆ ในห้องโถงใหญ่ เมฆายืนอยู่ด้านข้างเธอ สีหน้าเคร่งขรึมกว่าปกติ

"พวกพรรคเงาอสูรเริ่มเคลื่อนไหวจริงจังแล้ว" จันทร์เจ้ากล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ข้าต้องการให้ทุกหน่วยเพิ่มความระมัดระวังเป็นสองเท่า และเตรียมพร้อมรับมือกับการโจมตีระลอกใหม่"

ไป๋หู่ หัวหน้าหน่วยรักษา ผู้มีร่างกายกำยำและแววตาดุดัน ก้าวออกมา "เรียนประมุข หน่วยรักษาพร้อมเสมอที่จะปกป้องนิกาย ไม่ว่าศัตรูจะมาจากทิศทางใด"

เฟยหลง หัวหน้าหน่วยสายลับ ยืนพิงเสาอย่างสบายๆ แต่ดวงตาคมกริบของเขากลับกวาดมองไปรอบๆ ห้อง "ข้าได้ส่งหน่วยสายลับออกไปสืบหาข้อมูลเพิ่มเติมแล้ว คาดว่าอีกไม่นานเราจะได้รับรายงานเกี่ยวกับแผนการของพวกมัน"

หลิงหลิง หัวหน้าหน่วยดูแล แสดงความกังวลออกมาอย่างเห็นได้ชัด "แล้วผู้คนในหมู่บ้านเล่าเพคะประมุข เราจะปกป้องพวกเขาอย่างไร"

"เมฆาได้ส่งหน่วยเฝ้ายามเพิ่มเติมไปประจำการที่หมู่บ้านแล้ว และเราจะเตรียมกำลังเสริมให้พร้อมหากมีการโจมตี" จันทร์เจ้าตอบ ก่อนจะหันไปมองเมฆา "เจ้ามีอะไรจะเสริมหรือไม่เมฆา"

เมฆาก้าวออกมาเล็กน้อย "ข้าได้เพิ่มกำลังคนในหน่วยลาดตระเวนให้ครอบคลุมพื้นที่ป่ารอบนิกายมากขึ้น เพื่อป้องกันการลอบเข้าโจมตีจากเส้นทางที่คาดไม่ถึง และข้ากำลังวางแผนฝึกซ้อมรับมือสถานการณ์ฉุกเฉินสำหรับทุกหน่วย"

การประชุมดำเนินไปอย่างเข้มข้น ทุกคนต่างแสดงความคิดเห็นและเสนอแนวทางป้องกันอย่างเต็มที่ จันทร์เจ้ารับฟังและตัดสินใจอย่างเด็ดขาด แสดงให้เห็นถึงความเป็นผู้นำที่แท้จริง

เมื่อการประชุมสิ้นสุดลง จันทร์เจ้ายังคงนั่งอยู่ในห้องโถงใหญ่ เมฆาไม่ได้ไปไหน เขายืนอยู่ใกล้ๆ ราวกับเป็นเงาที่คอยปกป้องเธอเสมอ

"เมฆา... เจ้าคิดว่าพวกมันจะทำอะไรต่อไป" จันทร์เจ้าเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

"พวกมันกำลังทดสอบกำลังและหาจุดอ่อนของนิกาย" เมฆาตอบ "แต่แผนการหลักของพวกมันอาจซับซ้อนกว่าที่เราคิด"

ขณะที่ทั้งสองกำลังปรึกษาหารือกันอยู่นั้น เสียงกระซิบแผ่วเบาก็ดังขึ้นจากมุมมืดของห้อง มันเป็นเสียงที่แหบพร่าและเย็นเยียบ ราวกับมาจากห้วงลึกของความมืดมิด

"เลือด... พลัง... จันทราโลหิต..."

จันทร์เจ้าและเมฆาหันขวับไปยังทิศทางของเสียง แต่กลับไม่พบสิ่งใด ความเย็นยะเยือกวิ่งแล่นไปทั่วร่างของจันทร์เจ้า เธอรู้สึกเหมือนมีมือที่มองไม่เห็นกำลังบีบรัดหัวใจของเธอ

"ท่านได้ยินไหมเมฆา" จันทร์เจ้าถาม ใบหน้าซีดเผือด

เมฆาขมวดคิ้วแน่น "ข้าได้ยิน... มันมาจากไหน" เขากวาดสายตามองไปรอบห้องอย่างระแวดระวัง พลังปราณแผ่ออกมาจากร่างเพื่อตรวจจับสิ่งผิดปกติ

เสียงกระซิบนั้นดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ชัดเจนกว่าเดิม และมันดูเหมือนจะตรงมายังจันทร์เจ้าโดยเฉพาะ

"สายเลือดแห่งจันทรา... พลังที่ถูกผนึก... จะถูกปลุกขึ้นด้วยโลหิต... เพื่อจันทราโลหิต..."

จันทร์เจ้าตัวสั่นสะท้าน เธอรู้สึกเหมือนมีบางสิ่งกำลังเรียกหาเธอจากส่วนลึกของจิตใจ ภาพของดวงจันทร์สีแดงฉานที่เธอฝันเห็นย้อนกลับมาในความคิดอย่างเด่นชัด

เมฆารีบเดินเข้ามาประคองจันทร์เจ้า "ประมุข! ท่านเป็นอะไรไป" เขาสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างที่ผิดปกติที่กำลังวนเวียนอยู่รอบตัวเธอ

"มัน... มันกำลังเรียกหาข้า" จันทร์เจ้าพึมพำ "ข้ารู้สึกเหมือนมีบางอย่างกำลังดึงดูดข้าเข้าไปในความมืดมิด"

เมฆากอดจันทร์เจ้าไว้แน่น เขาไม่รู้ว่าเสียงกระซิบนั้นคืออะไร แต่เขารู้ว่ามันเป็นภัยคุกคามที่น่ากลัว และมันกำลังมุ่งเป้ามาที่จันทร์เจ้าโดยตรง

ในขณะที่นิกายกำลังเผชิญหน้ากับภัยคุกคามจากภายน เสียงกระซิบจากความมืดนี้กลับเป็นสัญญาณของภัยคุกคามจากภายใน ที่กำลังจะเปิดเผยความลับของสายเลือดแห่งจันทรา และชะตากรรมที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงของประมุขจันทร์เจ้า

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***