หนี้ชีวิต...หรือพรหมลิขิต

เสียงฝนยังคงกระทบหลังคาอย่างแผ่วเบา กลิ่นชื้นของดินเปียกทำให้บรรยากาศรอบตัวดูเงียบเหงาและเปราะบาง ขวัญฤดียืนอยู่ตรงหน้าประตูคฤหาสน์หลังใหญ่ที่ล้อมรอบด้วยกำแพงสูงทมิฬซึ่งทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังจะก้าวเข้าไปในโลกที่แตกต่างไปจากชีวิตเดิม ๆ ที่เธอเคยรู้จัก กว่าที่เธอจะตัดสินใจเดินเข้ามาถึงจุดนี้ ต้องผ่านการคิดทบทวนและความหวังลาง ๆ ว่าที่นี่อาจเป็นหนทางเดียวที่ช่วยพยุงชีวิตเธอและแม่ให้ผ่านพ้นช่วงยากลำบากนี้ไปได้

“แม่บ้าน?” เสียงทุ้มต่ำเรียบแต่แฝงไปด้วยอำนาจและเย็นชา ตัดผ่านบรรยากาศยามค่ำคืน ทำให้ขวัญฤดีสะดุ้งเล็กน้อย ใบหน้าหล่อเหลาของชายผู้นั้นที่เธอเคยได้ยินชื่อมานาน—ราเชนทร์ วาเลนเต้ มาเฟียเลือดผสมไทย-อิตาลี ผู้กุมอาณาจักรธุรกิจสีเทาที่ไม่มีใครกล้าแตะต้อง—ปรากฏอยู่เบื้องหน้าเขา ดูเคร่งขรึมและเต็มไปด้วยความลึกลับ

ขวัญฤดีสูดลมหายใจลึก กำกระดาษใบสมัครงานแน่นในมือ “ค่ะ... ดิฉันมาสมัครงานแม่บ้านค่ะ”

คำตอบนั้นทำให้ราเชนทร์ขมวดคิ้วอย่างไม่ไว้วางใจ เขาก้าวเข้ามาใกล้ราวกับต้องการสังเกตทุกอิริยาบถของหญิงสาวคนนี้ “เธอเป็นสายตำรวจหรือเปล่า?” น้ำเสียงเขาดุดัน ราวกับคำถามนี้ไม่ใช่แค่คำถาม แต่เป็นการทดสอบความจริงใจและความลับบางอย่างที่เขาระแวง

หัวใจขวัญฤดีกระตุกวูบ เธอส่ายหน้าอย่างมั่นใจ “ไม่ค่ะ ฉันแค่ต้องการทำงาน เพื่อดูแลแม่ที่ป่วยหนักค่ะ”

ราเชนทร์จ้องตาเธออีกครา เหมือนพยายามค้นหาอะไรบางอย่างในความลึกของดวงตาสีน้ำตาลเข้มคู่นั้น ก่อนจะพยักหน้าอย่างครุ่นคิด

วันแรกที่ขวัญฤดีก้าวเข้าสู่โลกของราเชนทร์ เธอรู้ทันทีว่านี่ไม่ใช่งานธรรมดา ทุกอย่างเต็มไปด้วยกฎเกณฑ์และการเฝ้าระวังตลอดเวลา การทำงานในคฤหาสน์หลังใหญ่ที่เต็มไปด้วยความลับและเงื่อนไขซับซ้อน ไม่ใช่แค่เรื่องการทำความสะอาดหรือดูแลบ้าน แต่เป็นเหมือนการทดสอบความอดทนและจิตใจที่ต้องแข็งแกร่ง

ราเชนทร์ไม่เคยไว้ใจใครง่าย ๆ และเขาก็ไม่มีแผนจะให้ขวัญฤดีเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตโดยง่ายเหมือนกัน เขาคอยจับตาดูเธอในทุกย่างก้าว ตั้งแต่การเดิน การพูดคุย ไปจนถึงการตัดสินใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ทุกอย่างถูกประเมินอย่างเข้มงวด แม้กระทั่งเพียงการหยิบจับของในบ้านก็ต้องระวังไม่ให้ผิดพลาด

ในคืนหนึ่ง หลังจากเสร็จงานตอนดึก ขวัญฤดีถูกเรียกตัวไปพบราเชนทร์ในห้องทำงานที่แสงสลัว เขานั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานใหญ่ ดูเหมือนคนที่เหน็ดเหนื่อยจากการบริหารธุรกิจและความเครียดต่าง ๆ แต่สายตาของเขายังคงเฉียบคมและเย็นชา

“ขวัญ... เธอไม่ใช่แค่แม่บ้านธรรมดาใช่ไหม?” ราเชนทร์ถามเสียงต่ำ และตรงไปตรงมา

ขวัญฤดีใจเต้นแรง แต่เธอไม่ปฏิเสธ “ไม่ค่ะ ดิฉันแค่คนธรรมดาที่อยากมีชีวิตที่ดีกว่านี้… แม่ของฉันป่วยหนักและฉันไม่มีทางเลือกอื่น”

ราเชนทร์เงียบไปชั่วครู่ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ “โลกของฉันไม่ง่ายเหมือนที่เธอคิดหรอก”

“ฉันรู้ค่ะ แต่ฉันก็จะไม่ถอย” ขวัญฤดีตอบด้วยเสียงที่หนักแน่น แม้ว่าจะรู้ว่าการยืนหยัดอยู่ตรงนี้หมายถึงการเผชิญกับอันตรายและความเสี่ยงมากมาย แต่เธอก็พร้อมจะสู้เพื่อแม่และเพื่ออนาคตของตัวเอง

ช่วงเวลาต่อมา ทั้งสองเริ่มมีความใกล้ชิดกันมากขึ้น ราเชนทร์ที่เคยเย็นชาและห่างเหิน เริ่มเปิดใจให้ขวัญฤดีเห็นอีกด้านหนึ่งที่ไม่เคยแสดงออกให้ใครเห็น—ความอ่อนโยน ความห่วงใย แม้ในวันที่เขาพยายามปกปิดมันไว้ลึก ๆ

แต่ความรักที่ก่อตัวขึ้นท่ามกลางความอันตรายก็ไม่ง่ายนัก ศัตรูเก่า ศัตรูใหม่ และเงามืดจากอดีตที่ราเชนทร์พยายามปกปิด กำลังคืบคลานเข้ามาใกล้บ้านหลังนี้อย่างไม่หยุดยั้ง ความลับที่ถูกรักษาไว้มานานอาจทำลายทุกอย่างลงในพริบตา และขวัญฤดีอาจไม่ได้เป็นแค่แม่บ้านอีกต่อไป หากแต่กลายเป็นส่วนหนึ่งของสงครามเงียบที่อันตรายที่สุด

คืนหนึ่งในขณะที่ขวัญฤดีนั่งเฝ้าแม่ที่ป่วยอยู่ในห้องเล็ก ๆ ของบ้านหลังเล็กนอกคฤหาสน์ ความรู้สึกเหงาและหนักอึ้งกลับแทรกซึมเข้ามาในใจ เธอหลับตาลงและคิดถึงวันที่ต้องเดินเข้ามาที่นี่เป็นครั้งแรก ความกลัว ความหวัง และคำถามว่าชีวิตจะเปลี่ยนไปอย่างไรบ้าง

แต่ในใจลึก ๆ เธอก็รู้ว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอจะไม่ยอมแพ้ ไม่ว่าจะต้องเผชิญกับอันตรายหรือความเจ็บปวดเพียงใดก็ตาม

วันหนึ่ง ราเชนทร์เดินเข้ามาในห้องครัวที่ขวัญฤดีกำลังจัดเตรียมอาหารค่ำให้กับพนักงานในบ้าน เขายืนเงียบ ๆ มองเธอทำงานด้วยแววตาที่ซับซ้อน ก่อนจะเอ่ยขึ้น “เธอทำได้ดี... ขวัญ”

ขวัญฤดียิ้มบาง ๆ และตอบกลับอย่างจริงใจ “ขอบคุณค่ะ นายวาเลนเต้”

ราเชนทร์ขยับเข้ามาใกล้และพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาลง “ขวัญ... โลกของฉันอันตรายเกินกว่าที่เธอจะคิดไว้มากนัก ถ้าเธอตัดสินใจจะอยู่ที่นี่ ก็ต้องเตรียมใจให้ดี”

ขวัญฤดีมองหน้าเขาอย่างไม่กลัว “ฉันรู้… และฉันพร้อมจะเผชิญมันไปกับนาย”

สายตาของราเชนทร์เปลี่ยนไป เขายกมือขึ้นแตะที่แก้มของขวัญฤดีเบา ๆ เหมือนคนที่ไม่เคยแสดงความรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน “ขวัญ... เธอไม่รู้หรอกว่าฉันกลัวอะไรบ้าง”

“ถ้านายกลัว ฉันจะอยู่ตรงนี้ ให้กำลังใจนายเอง” ขวัญฤดีพูดด้วยหัวใจที่มุ่งมั่น

ราเชนทร์ยิ้มบาง ๆ ก่อนจะกระซิบ “โลกของฉันเต็มไปด้วยพายุ... แต่ถ้าเธออยู่กับฉัน... ฉันจะพยายามเป็นที่พักพิงให้เธอเอง”

เสียงฝนหยุดตกแล้ว ความมืดเริ่มจางหายไปพร้อมกับแสงดาวที่ส่องสว่างบนฟากฟ้า ขวัญฤดีและราเชนทร์ยืนอยู่ด้วยกัน ท่ามกลางความเงียบสงบที่เต็มไปด้วยความหวัง และความรักที่กำลังเบ่งบานอย่างเงียบ ๆ ในใจของทั้งสองคน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***