1.Problems of life

สวัสดีทุกคน เราชื่อ Xuvier

ถ้าทุกคนได้อ่านที่เราบรรยายในการเเนะนำเรื่องไป หรือใครที่ไม่ได้อ่านเราจะเเนะนำอีกรอบ

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราจะเล่าเกี่ยวกับปัญหาชีวิต คำถามเกี่ยวกับชีวิต และอาจมีเรื่องที่ไร้สาระบางครั้ง

ขอให้ทุกคนโปรดเข้าใจ เราจะมีคำถามเกี่ยวกับชีวิตทิ้งไว้ตอนท้ายของตอนเสมอ

ถ้าใครมีความคิดเห็นเกี่ยวกับสิ่งที่เราทิ้งคำถามไว้ในช่วงท้ายก็สามารถมาเขียนคอมเม้นต์ทิ้งไว้ได้เราจะอ่านเเละตอบทุกคนแน่นอน งั้นเราจะเริ่มเล่าเลยแล้วกัน

ในชีวิตของเเต่ล่ะคนนั้นมีปัญหาชีวิตที่ไม่เหมือนกัน บางคนอาจเป็นเรื่องความรัก เพื่อนฝูง หรือปัญหาทางสังคม ปัญหาในครอบครัว หรืออาจจะทั้งหมด เพราะงั้นเราจะมาเล่าปัญหาในวัยเด็กของเรากัน เราเกิดที่จังหวัดนึงในภาคเหนือ เราเป็นคนที่พ่อไม่ค่อยจะใส่ใจเราเท่าไหร่ เเละตอนเด็กๆเราก็อยู่กับป้าเพราะแม่เราทำงานเท่าที่เราจำความได้คือเราเจอหน้าพ่อได้ไม่ถึง10ครั้งด้วยซ้ำในชีวิต *พ่อแม่เราหย่าร้างกันตั้งแต่เราเด็กนะ* ปัญหาแรกของเราคือเรื่องของรร.ในวัยเด็กของเรามันไม่ค่อยจะราบรื่นเท่าไหร่เพราะเรื่องของรร.เราเคยมีเพื่อนสมัยเด็กอยู่2คน และเราก็ได้เข้าไปรร.เดียวกันแต่คุฯครูเหมือนจะไม่ชอบเราเลยเราไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่คุณครูมักจะให้เราทำงานที่เด็กทำไม่ค่อยได้อย่างเช่นเดืนไปซื้อของให้เเละหิ้วของพะรุงพะรัง เเต่นั่นมันตอนเด็กอ่ะนะ ก็ต้องเชื่อฟังครู จนมาถึงตอนประมาณเราอยู่ประถม6 รร.ที่เราไปเรียนนั้นเป็นรร.ที่อยู่ในวัดและเราได้อยู่ห้อง2ในช่วงนั้นเราก็สนิทกับเพื่อนปกติดีจนมาถึงช่วงสอบกลางภาคมันก็จะมีการสอบเพื่อนเลือกว่าใครจะได้ย้ายห้องเเละคนทีาได้ย้ายก็คือเราเเละคนในห้องอีกคนนึง ตอนเราเข้าไปตอนแรกเราก็ได้ไปสนิทกับเพื่อนคนนึงชื่อกวางนางเป็นเด็กที่เรียนเก่งมาก วาดรูปสวยด้วย แถมนางก็เป็นคนใจดีมาก และก็ได้ไปสนิทกับเพื่อนอีกคนนึง นางก็ใจดีเหมือนกัน พวกเราก็ชอบไปไหนด้วยกันจนมาถึงการสอบรอบสุดท้ายมันได้มีเรื่องเกิดขึ้นคือ การล้อชื่อพ่อแม่กัน คือคงไม่มีใครชอบหรอกใช่มั้ยที่อยู่ดีๆก็มีคนมาล้อชื่อพ่อเเม่ของตัวเอง คนในห้องที่เราย้ายไปนั้นดูสนุกมากที่ได้ล้อชื่อพ่อแม่กันแต่เราก็ไม่ได้อะไร เพราะเราไม่ได้เข้าร่วมแต่มีอยู่วันนึงคนที่ย้ายไปอยู่อีกห้องนึงกับเราก็ได้ไปบอกชื่อแม่ของเราให้เขารู้เเละเขาก็ล้อกันเป็นเรื่องสนุกๆเราก็ไม่ได้อะไรมากเพราะมันมีแค่ไม่กี่ครั้งจนมีกระเทยคนนึงในห้องนั้นนางเป็นคนที่ชอบเอาแต่ใจและเป็นคนท่คิดว่าตัวเองต้องเป็นใหญ่นางได้มาที่โต๊ะของเราที่นั่งวาดรูปอยู่กับกลุ่มเพื่อนเเละมาล้อชื่อแม่เรา ตอนเเรกเราก็คิดว่านางจะหยุดแต่นางเห็นเราไม่สนใจเลยหญิงเสื้อกันหนาวมา *ที่มันมีซิบรูด*มาม้วนๆเเล้วให้ซิบออกมาข้าวนอกเเละมาตีเรา ตอนแรกเราก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรหรอกจนมันมาโดนแขนที่เรากำลังวาดรูปเราก็เลยทำนางกลับ แล้วอยู่ดีๆนางก็ร้องไห้เฉยเลย คือเรารู้เเหละว่านางเจ็บแต่เราก็สมน้ำหน้านางนะเพราะว่านางก็ทำเรา แต่สิ่งที่เรารู้สึกไม่ไหวคือคนในห้องที่อยู่ฝ่ายนางบอกเราทำก่อน เราถึงกับทนไม่ไหวเลยเล่าให้ครูฟังไปและเพื่อนก็เราก็เล่าให้ครูฟังด้วยว่าใครเป็นคนทำก่อน เอาจริงไปเรารู้สึกผิดหวังกับครูมากเลยนะเพราะครูให้เราไปขอโทษนางก่อนเพราะเราทำนางร้องไห้ทั้งไปที่เเขนกับมือเราก็เป็นรอบเลือดซิบๆจากเหล็กของซิปแล้วครูค่อยให้นางมาขอโทษจนตอนนั้นพอเวลาถึงวันหยุดวันอาทิตย์เราจะไปบ้านคุณตาเพื่อไปค้างคืนที่นั่นจนถึงวันจันทร์ตอนเย็นเพราะไม่อยากไปรร.ถึง3อาทิตย์จนแม่เราทนไม่ไหวลากเราไปหาครูประจำชั้นเก่าแล้วก็ให้เราเล่าให้ครูฟังและช่วงนั้นมันเป็นช่วงเปิดบ้านของรร.มัธยมของพี่ชายไม่แท้ของเราอยู่พอดีเราเลยเลือกที่จะไปในอาทิตย์สุดท้ายเพื่อไปงานเปิดบ้านแล้วไปหาเขาเพื่อเล่าปัญหา ให้เขาฟังโดยมีเพื่อนห้องเก่านั่งเล่นอยู่ข้างบนอกเพื่อเฝ้าแล้วเราก็ไปคุยกับพี่เขาสองคน เเล้วก็เล่าปัญหาให้เขาฟัง เขาก็บอกไม่เป็นไรนะ เดี๋ยววันนี้ตอนเย็นกลับกับพี่จะได้ไม่ต้องเจอพวกเขาแล้วเราก็ตอบตกลงเเล้วไปเดินเล่นงานเปิดบ้านต่อจนถึงตอนกลับบ้าน หลังจากที่เราจบประถม เราก็ได้เข้ารร.นึงในจังหวัดเชียงราย ตอนแรกๆเราก็เข้ากับคนในห้องได้ดีจนมาถึงจุดเปลี่ยนสำคัญในชีวิตรั้วมัธยมของเราคือคนในห้องเราเป็นแฟนกันเเล้วเราสนิทกับฝั่งชาย แล้วเขาเป็นคนที่เวลาพูดชอบเอาหน้ามาใกล้เเละทำตัวสนิทกับผู้หญิง จนทุกคนไม่ชอบเราและออกห่างจากเราเเละโทษเราว่าเราเป็นสาเหตุที่ทำให้ทั้งสองคนเลิกกัน ทั้งๆที่เพื่อนๆของนางเป็นคนบอกให้นางเลิกและบอกว่าถ้านางเลิกกับฝ่ายชายเราก็จะคบกับเขาทันที จนเราแบบงงง่าทำไมเราต้องคบกับเขาทั้งๆที่เราก็มีแฟนอยู่เเล้ว หลังจากนั้นเราก็เริ่มปลีกตัวออกห่างจากคนในห้องเเต่ก็ยังสนิทกับฝ่ายชายเหมือนเดิม และก็ได้เจอเพื่อนใหม่ที่อยู่ต่างห้องและรุ่นพี่ที่น่ารักมากจนสนิทกับพวกเขาเเละก็ได้เป็นเพื่อนกัน เเล้วเราก็ได้มีปัญหาอีกครั้งทั้งๆที่เราก็ไม่ได้สร้างปัญหา และครูก็เรียกเราไปพบเเละก็เพื่อนผู้หญิงในห้องคนนึงที่ดูจะมีความคิดอ่านได้และคุยปัญหากันพอคุยเสร็จเราก็ได้คุยกับคุณครูเขาต่อและครูเขาก็พูดว่าเราไม่เหมือนช่วงเเรกเลยนะ ตอนแรกเรายิ้มง่ายมากแต่ตอนนี้เราแทบไม่ยิ้มเลย เเละครูก็บอกให้เราพยายามเข้าหาเพื่อนบ้างเพราะเพื่อนไปก็อยากเข้าหาเรา ทั้งที่ความจริงไม่ได้เป็นอย่างงั้นเลยเเม้แต่นิดเนียวเขาทั้งมองด้วยความรังเกียจ ซุบซิบนินทาและเเกล้งต่างๆมากมายแต่เราก็ต้องทนจนมาถึงช่วงเทาอม2ของม.2เราก็บอกครูว่าอยากย้ายห้องเพราะเราไม่ไหวกับฝ่ายชายที่เราสนิทด้วยเพราะเขาทำเหมือนกับไม่เข้าใจทั้งๆที่เข้าใจทุกอย่างที่สุด และรูจว่าใครเป็นคนทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ เราได้ขอครูเขาย้ายห้องมาแต่ครูก็บอกว่าจะปีสุดท้ายแล้ว ไม่อยากให้ใครหายไปทนอีกสักนิดได้มั้ย แล้วครูก็บอกว่าจะตักเตือนฝ่ายชายให้ เราจึงยอมจนมาถึงปีนี้เป็นปีสุดท้ายเเล้ว ทุกคนคิดว่า ความปิดนี้เราก่อจริงมั้ยและเราเป็นฝ่ายที่ไม่อดทนหรอ หรือเราต้องตีสองหน้าเพื่อเข้าหาคนที่ไม่ได้เต็มใจที่จะเข้ากับเรา

คำถามในช่วงสุดท้ายคือ

พวกคุณคิดว่าเพื่อนที่ตอนแรกคบได้ง่ายมากเขาจริงใจกับคุณจริงมั้ยและคิดว่าเขาเคยนินทาคุณให้คนอื่นและทำตัวตีสองหน้ามั้ย

และสุดท้ายนี้ถ้าทุกคนคิดว่าเราเป็นใ่ายที่ผิดเราก็จะๆม่โต้เถียงอะไรแต่ขอให้ทุกท่านให้ความคิดและวิจารณญาณในการอ่าน

ขอบคุณ❤

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***