ตอนที่ 1 – เด็กสาวในความฝัน

E.V.E – โลกสุดท้ายกับเธอที่เหลืออยู่เพียงหนึ่งเดียว

กลิ่นหอมอ่อนของกุหลาบลอยคลุ้งในอากาศ...

เสียงสายลมอ่อน ๆ พัดผ่านใบหญ้าทองที่แวววาวเหมือนแสงจันทร์

โลกใบนี้ ทั้งสวยงามและ...ผิดแปลกเกินจริง

คานาเมะ โชอิน ยืนนิ่งอยู่กลางทุ่ง

เขาคุ้นเคยกับ “ดินแดนแห่งฝัน” มานักต่อนัก แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึก...อบอุ่นจนแทบไม่อยากกลับ

> “...เธอชื่ออะไร?”

เขาเอ่ยถามขณะยืนเว้นระยะจากเด็กสาวตรงหน้า

เธอเงียบ

ริมฝีปากบางเม้มแน่นเล็กน้อย ขณะสายตายังคงจับจ้องเขาอย่างระวัง

เธอดูอายุราวๆ 14-15 ปี ร่างเล็ก ผิวขาวซีดราวกับไม่เคยออกแดด

เส้นผมสีทองอ่อนยาวถึงเอวปลิวตามลม ดวงตาสีทองเข้มสะท้อนภาพเขาอย่างละเอียด

> “...ยูมินะ”

เสียงของเธอเบาจนแทบเป็นเสียงกระซิบ

> “ฉันชื่อ...ยูมินะ”

ชื่อที่บันทึกไว้ในฐานข้อมูลของระบบตรงกับคำตอบนี้

แปลว่าเธอยังคงมีสติสัมปชัญญะอยู่ แม้อยู่ใน “ฝันลึก” มานานนับปี

> “ยูมินะ” เขาทวนชื่ออีกครั้งเบา ๆ “...นี่คือฝันของเธอสินะ?”

เด็กสาวพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะถามกลับ

> “คุณคือคนที่จะ...พาฉันออกจากที่นี่ใช่ไหม?”

เขาไม่ตอบทันที

แต่สายตาแน่วแน่ของเขาก็เพียงพอจะเป็นคำตอบ

ก่อนที่เขาจะได้เอ่ยอะไรออกไป...

เสียงแหลมสูงราวกับกรีดร้องของโลหะก็ดังขึ้นจากด้านหลังของเขา

> “ALERT: E.V.E-Type Rejection Detected.”

— อิริสเตือนผ่านหูฟังทันที

โชอินหันกลับไปทันที

สิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงข้ามกับเขาไม่ใช่ดอกไม้หรือผีเสื้ออีกต่อไป

แต่มันคือ... สิ่งมีชีวิตประหลาดในฝัน รูปร่างเหมือนมนุษย์ไร้หน้า แขนขายาวเกินจริง ผิวหนังแหว่งวิ่นเหมือนเถาวัลย์กลืนกิน — สิ่งที่ระบบเรียกว่า “ฝันเน่าเสีย”

> "ถอยหลัง ยูมินะ!"

เขาตะโกน ก่อนจะยกแขนกลขึ้น

แผ่นเกราะสไลด์เปิดเผยท่อนแขนในสภาพ "ขยายโหมดโจมตี" — พร้อมยิงพลังงานสูงจากอักขระวงเวทนาโนที่เรืองแสง

> "โหมดต่อสู้: เปิดใช้งาน"

"เป้าหมาย: ปกป้องเด็กหญิงหมายเลข 14 – ยูมินะ"

เสียงเครื่องจักรคำราม พร้อมกับสายฟ้าแผดเสียง

ลูกพลังงานสีน้ำเงินพุ่งทะลวงกลางอกของ "ฝันเน่าเสีย" จนร่างนั้นสลายเป็นละอองฝันในทันที

...แต่เสียงอีกหลายสิบเสียงก็ดังตามมาจากทุ่งกุหลาบ

ดวงตาของยูมินะเบิกกว้าง

ขณะที่ “ฝันเน่าเสีย” อีกนับไม่ถ้วน ค่อย ๆ ล้อมพวกเขาไว้จากทุกทิศทาง

และสายตาของโชอินก็เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นอีกระดับ

> " เตรียมตัวไว้ ยูมินะ... ฝันของเธออาจกลายเป็นฝันร้ายได้ทุกเมื่อ "