ตอนที่ 4

จุดแตกปลายทาง

ร่างของยศสั่นไหวใต้เงาของเม ลมหายใจของเขาหนักหน่วง มือกำแน่นกับผ้าปูเตียงที่ยับยู่ยี่ เสียงครางอู้อี้ถูกกลืนไปกับจังหวะเทียนที่สั่นสะท้อนในกระจก

เมยังคงคร่อมอยู่ด้านบน ร่างของเธอแนบสนิทกับเขา ใบหน้าค่อยๆ ก้มลงกระซิบข้างหูด้วยเสียงแผ่วราวสายลม

“อย่าต้านเลย...ปล่อยให้ทุกอย่างไหลออกมา...”

นิ้วมือของเธอไล้จากแผงอกไปยังหน้าท้องอย่างแผ่วเบา

การสัมผัสนั้นไม่ได้หยาบคาย แต่มัน ล้ำลึกกว่าเพียงกายภาพ

มันเป็นเหมือนการปลดล็อก

เปิดประตูบางอย่างในร่างของยศที่เขาไม่เคยรู้ว่ามีมาก่อน

แล้วในเสี้ยววินาที...

เขาก็ “แตก” —ไม่ใช่แค่ร่างกาย แต่เป็นทั้งจิตใจ

น้ำสีขาวขุ่นไหลซึมออกมา กลิ่นคาวบางๆ เจือในอากาศ

แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เมสนใจ

ดวงตาของเธอเริ่มเปล่งแสงวาวแดงจางๆ เธอสูดลมหายใจลึก ราวกับดื่มด่ำกลิ่นนั้นเข้าไปทั้งปอด

“อื้มม...ยังบริสุทธิ์จริงๆ ด้วย” เธอพึมพำ แล้วก้มลงแตะหยดขาวนั้นด้วยปลายนิ้ว

เธอยกนิ้วเปื้อนของเหลวขึ้นช้าๆ...แล้วแตะลงที่ริมฝีปากตัวเอง—ก่อนจะเลียมันช้าๆ ด้วยปลายลิ้นสีแดงฉ่ำ

“เลือดกามที่แท้จริง...”

เธอกระซิบ แล้วดวงตาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม

เส้นเลือดบางๆ บนลำคอปรากฏขึ้นชั่วครู่ ก่อนจะหายไป

ร่างของเมดูเปล่งปลั่งขึ้นนิดๆ อย่างน่าประหลาด

ยศนอนนิ่ง สั่นระริกทั้งร่าง น้ำตาไหลออกจากหางตาโดยไม่รู้ตัว ไม่ใช่เพราะเจ็บ...แต่เพราะมัน “มากเกินไป” ทุกอย่างถูกดึงออกไปจากตัวเขา จนเหลือแค่เปลือกที่หายใจ

เมลุกขึ้น เดินผ่านเขาไปอย่างคนที่พึงใจ เธอหยิบเสื้อคลุมขึ้นมาสวมอย่างเชื่องช้า แล้วหันไปมองที่กระจก

ด้านใน...เบิ้มกับโจ้ยังคงยืนตัวแข็ง ใบหน้าตื่นตะลึง ดวงตาเบิกโพลงกับสิ่งที่พวกเขาเห็น

เมยิ้มให้พวกเขา—ยิ้มที่เต็มไปด้วยคำเชื้อเชิญ

ก่อนจะพูดด้วยเสียงเย็นที่ทำให้สันหลังคนฟังเยือกแข็ง

“ต่อไป...ใครดีล่ะ?”

: เงามืดทาบทับ (ความจริงเปิดเผย)

ความว่างเปล่าที่ควรจะปกคลุมร่างของยศหลังจากการปลดปล่อย กลับถูกแทนที่ด้วยกระแสความต้องการที่แปลกประหลาด มันไม่ใช่เพียงแค่ความใคร่ทางกายภาพ แต่เป็นความโหยหาในสัมผัสเร้นลับของเม ราวกับถูกมนต์สะกด

ยศกอดเมจากด้านหลัง แนบชิดร่างแข็งแรงของตนเองเข้ากับแผ่นหลังบอบบางของเธอ องคชาต ที่ยังคงตื่นตัว สอดแทรกเข้าไปใน ช่องทางที่ยังคงชื้นแฉะ อีกครั้ง ความรู้สึกแน่นกระชับโอบรัดนั้น กลับจุดประกายความปรารถนาในตัวเขาให้ลุกโชนขึ้นมาใหม่ อย่างน่าประหลาด

เมไม่ได้ขัดขืน เธอปล่อยให้ยศกอดรัดแต่โดยดี ทว่าในดวงตาของเธอกลับฉายแววบางอย่างที่ยศไม่อาจเข้าใจ มันไม่ใช่ความเสน่หา แต่เป็นความพึงพอใจ...และความกระหาย

ความจริงเบื้องหลังการล่อลวงเริ่มเผยออกมา เมไม่ใช่หญิงสาวธรรมดา เธอคือแวมไพร์ สิ่งที่เธอต้องการจากยศไม่ใช่เพียงแค่ความสุขทางกาย แต่เป็น เลือดกาม อันบริสุทธิ์ พลังชีวิตที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายของมนุษย์ในช่วงเวลาแห่งความสุขสม

แผนของเธอคือการพรากความบริสุทธิ์ของยศ ดูดกลืนพลังงานนั้นจนเขาอ่อนแรงและหมดสิ้น ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกลับเหนือความคาดหมาย แทนที่ยศจะอ่อนเปลี้ย เขากลับรู้สึกถึงความต้องการที่เพิ่มพูนขึ้น ราวกับถูกกระตุ้นด้วยพลังงานบางอย่างที่เขาไม่เข้าใจ

เมสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวยศ แรงกอดที่กระชับขึ้น จังหวะการเคลื่อนไหวที่หนักแน่นขึ้น ความปรารถนาที่แผ่ออกมาจากตัวเขาอย่างชัดเจน

ดวงตาของเธอวาววับสีแดงเข้มขึ้นเล็กน้อย เธอพึมพำเสียงเบาข้างหูยศ ราวกับกำลังชื่นชมเหยื่อที่ดิ้นไม่หลุด

"น่าสนใจ...เลือดกามที่ยังไม่หมดสิ้น...ช่างเย้ายวนเสียจริง"

เธอปล่อยให้ยศเคลื่อนไหวต่อไป ซึมซับความรู้สึกแปลกประหลาดที่เกิดขึ้น ความต้องการที่ยังคงปะทุในตัวเขา ทั้งๆ ที่ควรจะหมดแรงไปแล้ว มันเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยเจอมาก่อน

ในความมืดมิดของห้อง แวมไพร์สาวกำลังลิ้มรสเหยื่อที่ไม่เป็นไปตามแผน เลือดกามบริสุทธิ์ที่ไหลเวียนอยู่ในร่างของยศ กลับปลุกเร้าบางสิ่งในตัวเธอเช่นกัน...ความกระหายที่รุนแรงยิ่งกว่าเดิม

ยศไม่รู้ถึงอันตรายที่ซ่อนเร้นในการกระทำของตนเอง เขายังคงจมดิ่งอยู่ในห้วงแห่งความปรารถนา แรงปรารถนาที่ถูกปลุกเร้าอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ความรู้สึกของการเชื่อมโยงทางกายภาพกับเมนั้นทรงพลังจนบดบังทุกสิ่งรอบข้าง

เมปล่อยให้ยศนำพาการเคลื่อนไหว เธอเพียงแค่โอบกอดตอบอย่างแผ่วเบา ดวงตาสีแดงเข้มของเธอมองไปยังเพดานอย่างครุ่นคิด ราวกับกำลังประเมินบางสิ่งบางอย่างในตัวของยศ

"พลังของเจ้า...ช่างแตกต่าง" เธอเอ่ยขึ้นเสียงเบา ขณะที่ยศยังคงเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง "มันไม่ได้อ่อนแรงลง...แต่มันกลับ..."

เธอเงียบไปครู่หนึ่ง ราวกับหาคำพูดที่เหมาะสมไม่ได้

ยศไม่สนใจคำพูดของเธอ ตอนนี้เขาสนใจเพียงแค่ความรู้สึกที่ถาโถมเข้ามาทุกครั้งที่ร่างกายของเขาสัมผัสกับเธอ มันเป็นความรู้สึกที่ทั้งเร่าร้อนและลึกลับ ชวนให้เขาดำดิ่งลงไปโดยไม่ลังเล

จังหวะการเคลื่อนไหวของยศเริ่มเร็วและแรงขึ้น เหงื่อเริ่มซึมตามไรผมของเขา เสียงครางต่ำๆ หลุดออกมาจากลำคอ บ่งบอกถึงความสุขสมที่ใกล้เข้ามา

เมเองก็รู้สึกถึงพลังที่แผ่ออกมาจากตัวยศ มันไม่ใช่พลังทางกายภาพเพียงอย่างเดียว แต่เป็นพลังชีวิตที่เข้มข้นและบริสุทธิ์ ราวกับน้ำพุที่ไม่มีวันเหือดแห้ง

ความกระหายในเลือดกามของเมทวีความรุนแรงขึ้น แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกถึงบางสิ่งที่แตกต่างออกไปในตัวยศ มันไม่ใช่แค่เหยื่อ...แต่เป็นบางสิ่งที่ซับซ้อนกว่านั้น

ในที่สุด ยศก็กระตุกเกร็ง ปลดปล่อยความสุขสมออกมาอีกครั้ง ร่างกายของเขาสั่นเทิ้ม เมซึมซับพลังงานนั้นอย่างเงียบเชียบ ดวงตาสีแดงของเธอเปล่งประกายเจิดจ้าขึ้นเล็กน้อย

เมื่อทุกอย่างสงบลง ยศนอนหอบอยู่บนตัวเม ความรู้สึกเหนื่อยอ่อนเริ่มเข้ามาแทนที่ความปรารถนา แต่ลึกๆ แล้ว เขากลับรู้สึกถึงความพึงพอใจอย่างประหลาด

เมลูบศีรษะของยศอย่างอ่อนโยน นิ้วเรียวเย็นเฉียบของเธอสัมผัสกับเส้นผมที่เปียกชื้นของเขา

"เจ้าเป็นมนุษย์ที่พิเศษ...ยศ" เธอพึมพำเสียงแผ่วเบา "ข้าไม่เคยเจอใครเช่นเจ้ามาก่อน"

คำพูดของเธอแฝงไปด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง เกินกว่าที่ยศในขณะนั้นจะเข้าใจได้

เบิ้มและโจ้ที่ยืนมองอยู่เบื้องหลังกระจก แลกสายตาด้วยความงุนงง พวกเขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมยศถึงยังไม่หมดสติ ทำไมเมถึงดู...สนใจในตัวเขามากกว่าที่พวกเขาคาดไว้

เมเงยหน้าขึ้น มองไปยังเงาสะท้อนของเบิ้มและโจ้ในกระจก รอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากสีแดงสดของเธอ

"พวกเจ้าสองคน...ถึงตาของพวกเจ้าแล้ว" เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น แต่แฝงไปด้วยความเย้ายวน

จากนั้นพลก็ลากตัวยศออกไปเพื่อทำอะไรบางอย่าง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***