ตอนที่ 2

: ห้องแห่งภาพซ้อน

บ่ายคล้อย พระอาทิตย์คล้อยต่ำอยู่หลังแนวเขา แสงสุดท้ายลอดผ่านผ้าม่านบางสีงาช้างในห้องนอนของเม ส่องกระทบผิวไม้เก่าแก่ในห้องที่ถูกตกแต่งอย่างประณีต มีทั้งเตียงสี่เสา ผ้าปูที่นอนผ้าไหม และโคมไฟโบราณจากยุโรป

แต่สิ่งที่โดดเด่นที่สุด คือ “กระจก” ที่ติดอยู่รอบห้อง—กระจกทรงสูงหลายบานเรียงตัวอย่างมีศิลปะ ทั้งสองฝั่งข้างเตียง ปลายเตียง และเหนือหัวเตียง

แต่แท้จริงแล้ว หนึ่งในกระจกเหล่านั้น...คือทางเข้าสู่ “ห้องลับ”

พลพาชายหนุ่มทั้งสาม—เบิ้ม โจ้ และยศ—เข้ามาในห้อง

“พวกนายช่วยดูพวกกระจกนี่ทีนะครับ เจ๊เมบอกว่ามีบานหนึ่งมันแปลก ๆ เหมือนมีเสียงจากข้างใน” พลพูดพร้อมรอยยิ้มกว้างอย่างเป็นกันเอง

ชายหนุ่มทั้งสามพยักหน้ารับ รู้สึกทั้งเกร็ง ทั้งตื่นเต้นในบรรยากาศหรูหราที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนในชีวิต พวกเขาไม่รู้เลยว่า ตนเองกำลังยืนอยู่ในรังของ “บางอย่าง” ที่ไม่ใช่คน

พลกดกลไกลับเบื้องหลังกระจกบานหนึ่ง เสียง “กึ๊ก” ดังเบา ๆ ก่อนแผ่นกระจกจะเลื่อนเปิดออก เผยให้เห็นห้องเล็ก ๆ ด้านในซึ่งตกแต่งคล้ายห้องขังผสมห้องรับแขก มีเบาะนุ่ม แสงไฟสลัว และ—กระจกบานเดียวที่สามารถมอง “ออก” ได้ แต่ไม่มีใครมอง “เข้า” มาได้

“พักในนี้ก่อน เดี๋ยวฉันจะให้เจ๊เมมาเช็กกระจกพร้อมพวกนายทีหลัง” พลพูดเรียบ ๆ

จากนั้นเขาก็เดินออกจากห้อง—พร้อมกับกดปิดบานกระจกให้แน่นสนิทอีกครั้ง

แค่ไม่กี่นาทีต่อมา…

เสียงประตูห้องนอนเปิดขึ้นอีกครั้ง

เมปรากฏตัวในชุดคลุมสีแดงเข้มบางเบาราวกับควันไฟ เดินอย่างเชื่องช้าราวกับแมวในห้องอุ่น เธอไม่พูดอะไร แค่มองหน้าพล แล้วก็ส่งสายตาบางอย่าง—สั่ง แต่ไม่จำเป็นต้องเปล่งคำ

พลเดินเข้ามา ประคองมือเธอเบา ๆ แล้วจูบลงบนหลังมือ…ก่อนจะค่อย ๆ ดึงเธอเข้ามาหา เขาไม่เคยต้องซักถาม เพราะเขารู้บทของตัวเองดี

“คืนนี้เธออยากให้ฉันเป็นแบบไหน?” พลถามเสียงพร่า

“เป็นแค่คนหนึ่ง...ที่หยุดฉันไม่ได้” เมกระซิบ ขณะปลดสายคลุมอาบน้ำให้ร่วงลงกับพื้น เผยให้เห็นร่างอันเปลือยเปล่าอย่างสง่างาม ผิวเธอสะท้อนแสงเทียนอ่อน ๆ อย่างน่าหลงใหล

ภายในห้องลับด้านหลังกระจก—เบิ้ม โจ้ และยศ พากันชะงัก หัวใจเต้นแรงราวกับจะระเบิด พวกเขามองผ่านกระจกตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา ใบหน้าขึ้นสีแดงเรื่อ เหงื่อเริ่มไหล แม้ห้องจะเย็น

พวกเขาไม่รู้ว่าเมมองไม่เห็นพวกเขา—หรือเห็น

และนั่นยิ่งทำให้รู้สึกตื่นเต้น สับสน และ...กลัวประหลาด

พลผลักร่างเมเบา ๆ ลงบนเตียง ก่อนตัวเองจะถอดเสื้อออกตาม หุ่นแน่นของเขาเคลื่อนเข้าคร่อมช้า ๆ มือสอดเข้าใต้เส้นผมดำยาวของเม แล้วก้มลงจูบที่ต้นคอ

เมไม่ได้ครวญคราง แต่เธอยิ้ม—ยิ้มอย่างนางพญาที่กำลังเดินตามเกมของตัวเอง

เสียงผ้าปูเตียงยับ เสียงจูบ เสียงลมหายใจที่ถี่ขึ้น ล้วนลอดเข้ามาถึงห้องกระจกที่ทั้งสามหนุ่มพากันกลืนน้ำลายแทบไม่ลง บางคนเริ่มรู้สึกแน่นเป้ากางเกง บางคนเริ่มหายใจแรงตามจังหวะของฉากรักตรงหน้า

“ทุกการเคลื่อนไหวของฉันคือเวทมนตร์” เมคิดในใจ

“และทุกสายตาที่มองมา...คือเชื้อเพลิง”

คืนนี้ เธอยังไม่เลือกใคร

แต่เธอรู้ดีว่าใครจะ "กระหาย" ที่สุด

และพรุ่งนี้...เขาคนนั้นจะเป็นเหยื่อรายแรกที่เธอจะ “ลิ้มลอง”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***