น้ำขาวขุ่น

ตอนที่ 1

ตอนที่หนึ่ง: บ้านใหม่ของเม

เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นไม้เก่าแก่ดังกังวานท่ามกลางความเงียบของบ้านหลังใหญ่กลางไร่ เม—หญิงสาววัย 28 ปี เจ้าของบาร์ชื่อดังในเมือง—หยุดยืนหน้ากระจกโบราณบานหนึ่ง ก่อนจะยกมือแตะแผ่วที่ต้นคอของตัวเองซึ่งเปลือยเปล่าใต้สายเดี่ยวผ้าซาตินบางเฉียบ

"ที่นี่แหละ..." เสียงของเธอหวานแต่เฉียบคม "บ้านหลังนี้จะกลายเป็นเวทีใหม่ของฉัน"

บ้านไม้สองชั้นกลางชนบท ที่ใครๆ ในหมู่บ้านต่างเมินหน้าหนีว่าผีดุ กลับกลายเป็นจุดหมายใหม่ของเธอ—หลังจากซื้อกิจการบาร์แห่งสุดท้ายในเมือง เธอก็ประกาศเลิก "ขายเหล้า" แล้วหันมาขายอย่างอื่นที่แรงกว่า... ความเร่าร้อน

พล—ชายหนุ่มวัย 25 ผู้ภักดีอย่างเงียบงัน—ยืนห่างออกไป เขาเป็นทุกอย่างให้เม เป็นคนขับรถ เป็นมือขวา เป็นคนซื้อของ และถ้าต้องเป็น ก็เป็นมือเปื้อนเลือดให้เธอได้ด้วยเช่นกัน

“ไปหาคนงานในหมู่บ้านมา 2-3 คนสิพล บอกว่าจะจ้างรีโนเวตบ้าน...”

เมพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่แววตานั้นกลับราวกับงูแม่ลูกอ่อนที่ซ่อนเขี้ยวไว้ใต้รอยยิ้ม พลพยักหน้า ก่อนออกเดินไปโดยไม่มีคำถามใดๆ

หญิงสาวยิ้มมุมปาก แล้วเดินทอดกายลงบนโซฟาเก่าแสนโบราณ ปลายขาเรียวยาวพาดกันอย่างแผ่วเบา ท่ามกลางห้องที่กลิ่นไม้เก่าผสมกลิ่นน้ำหอมบนผิวเธอราวกับทำให้บ้านทั้งหลังหายใจแรงขึ้น

"เด็กหนุ่มในหมู่บ้านนี่…น่าจะไม่ทันเกมฉันหรอก" เธอพึมพำกับตัวเอง พลางหยิบไวน์ขึ้นจิบ

: กระหายแท้จริง

พลเดินเข้ามาพร้อมเสียงรองเท้าเบา ๆ กระทบพื้นไม้ แสงไฟในบ้านเรืองรองพอให้เห็นเรือนร่างของเมที่นั่งไขว่ห้างอยู่ปลายเตียง เส้นผมดำยาวของเธอเปียกชื้นจากการอาบน้ำ กลิ่นหอมของผิวเนื้อหลังไอน้ำยังลอยอ้อยอิ่งในอากาศ

“เด็กช่างมาสามคนแล้วครับ” พลรายงานเสียงเรียบ “ทุกคนยัง...ไม่เคย”

เมยิ้มบาง มุมปากกระตุกขึ้นเล็กน้อยเหมือนแมวดมกลิ่นเลือดสด

“ดี...แบบนั้นแหละที่ฉันต้องการ”

ใครบางคนอาจถามว่า ทำไมเธอถึงต้องทำแบบนี้

คำตอบนั้นง่ายมาก—เพราะเธอไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา

เธอคือ แวมไพร์

แต่ไม่ใช่แวมไพร์แบบในนิยายที่ดื่มเลือดจากคอของเหยื่อ แล้วนอนในโลง

เม…คือแวมไพร์ที่แท้จริง—สายพันธุ์เร้นลับซึ่งดำรงชีวิตด้วยการดูด “เลือดกาม”

ไม่ใช่แค่เลือด…แต่ต้องเป็นเลือดที่หลั่งพร้อมกับพลังราคะของชายผู้ยังบริสุทธิ์ บริสุทธิ์ทั้งร่างกายและจิตใจ

ยิ่งหนุ่ม ยิ่งไม่รู้โลก ยิ่งกลัวปนหลงใหล…เลือดจะยิ่งหวาน

และนั่นคือสิ่งเดียวที่จะบรรเทาความกระหายของเธอได้—รวมถึงคงไว้ซึ่งความงาม อ่อนเยาว์ และพลังชีวิต

หากอดนานเกิน 10 วัน ร่างของเมจะเริ่มเหี่ยวย่น เส้นเลือดดำจะผุดขึ้นตามผิวหนัง เสียงจะกลายเป็นเสียงแหบพร่าราวหญิงชรานับร้อยปี