ตอนที่5

เสียงฝีเท้ากระทบพื้นโลหะดังก้องเข้ามาใกล้

กรวินหันปืนไปทางห้องกระจกที่พัง

เงาสูงร่างหนึ่งก้าวออกมาจากหมอกควัน

ผิวซีดขาว ใส่เสื้อคลุมโรงพยาบาล เปื้อนเลือดแห้งกรัง

มันเงยหน้าช้า ๆ —

“กรวิน” อีกคน มองกลับมาที่เขาด้วยดวงตาไร้แวว แต่คล้ายมีคำถาม

> “...ฉัน...คือใคร?”

เสียงแหบแห้งออกจากปากร่างนั้น

กรวินก้าวถอย แต่ไม่ยิง

> “นาย…คือตัวจริง หรือฉันต่างหาก?”

ทันใดนั้น!

ไฟฉุกเฉินติดสว่างพรึ่บขึ้นทั้งอุโมงค์

เสียงไซเรนภายในโดมดังขึ้น

พร้อมกับเสียงระบบประกาศอัตโนมัติ:

> “มีการหลบหนีจากโซน 6-Δ”

“เปิดใช้โปรโตคอลล้างรหัส MIRROR ทั้งระบบ”

กำแพงเริ่มสั่น

ประตูทั้งหมดเริ่มปิดอัตโนมัติ

กรวินคว้าร่างจำลองอีกคนแล้วพาวิ่งเข้าห้องควบคุม

ภายในเต็มไปด้วยจอภาพ, ไฟเตือน และแฟ้มกระดาษเก่า

บนโต๊ะมีไดอารี่อิเล็กทรอนิกส์เครื่องหนึ่ง

เมื่อลองเปิด — บันทึกปรากฏขึ้นด้วยชื่อเจ้าของแฟ้มว่า:

> มัญชุพร สุรเศรษฐ์ | หน่วย MIRROR – เบอร์ 2

---

[บันทึกก่อนวันลบชีวิต – ลงวันที่ 14 ตุลาคม 2564]

> “เบอร์หกคือร่างต้นแบบที่ ‘กลายพันธุ์ทางจิต’ ได้โดยไม่พังทลาย”

“เขามีความรู้สึก เขาฝันได้ — และเขาเริ่ม ‘ฝันถึงอดีตของคนอื่น’”

“เราต้องหยุดโครงการนี้ก่อนที่มันจะสร้างเงาให้กับมนุษย์ทั้งโลก”

“ฉันจะปล่อยเขาออกไป…แต่เขาจะไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร”

“เขาจะสืบคดีที่ ‘เขาเคยมีส่วนสร้างมันขึ้นมา’ ด้วยตัวเขาเอง”

---

กรวินเงยหน้าช้า ๆ

หัวใจเต้นรัว

มัญชุพร…คือคนที่ช่วยเขาหนีจริง

แต่ก็เป็นคนที่ ฝังความทรงจำปลอม ให้เขา

> “ฉัน…เคยสร้างทุกอย่างนี้ขึ้นมา?”

เสียงจากเครื่องอัดเสียงเก่าดังขึ้นจากโต๊ะข้าง ๆ

เขากดฟัง — เป็นเสียงผู้ชายคนหนึ่ง

> “ถ้านายได้ยินสิ่งนี้ แปลว่าเขากำลังตามนายอยู่”

“เบอร์หนึ่งไม่เคยหายไป — เขาแค่เปลี่ยนใบหน้า”

และทันใดนั้น...

ประตูห้องควบคุมก็เปิดออก

ร่างของ “มัญชุพร” เดินเข้ามาเงียบ ๆ

สวมเสื้อคลุมสีเทา ผมยาวปิดหน้า

แต่ตา...ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง

> “เธอ…”

“...ยังมีชีวิตอยู่?”

มัญชุพรยิ้มจาง ๆ

แล้วพูดเพียงว่า…

> “ไม่ใช่ชีวิต…แต่ฉันยัง ‘จำคุณได้’”

ภายในห้องควบคุมใต้ Dome-Ghost

มัญชุพรยืนอยู่ตรงหน้า — ร่างเธอซีดเซียว แต่ยังเคลื่อนไหวได้เหมือนมนุษย์

กรวินเล็งปืนใส่ แต่ไม่กล้ายิง

เขาสั่น...ไม่ใช่เพราะกลัวเธอ

แต่เพราะเขาไม่แน่ใจว่าเธอคือ "คน" หรือ "ความทรงจำที่หลุดออกมาเป็นรูปร่าง"

> “เธอ…คือของจริงใช่ไหม?”

“มัญชุพร ตัวจริง”

มัญชุพรยกมือขึ้นช้า ๆ วางบนนิ้วปืนเขาเบา ๆ

> “บางทีคำว่า ‘ตัวจริง’ ไม่เคยมีอยู่เลย...ไม่ในโครงการนี้”

เธอพูดพร้อมรอยยิ้มเศร้า

เธอเปิดเครื่องบันทึกที่โต๊ะ

ภาพโฮโลแกรมโผล่ขึ้น — ภาพชายแก่ผมขาวในชุดสูท

เขาคือ “เบอร์หนึ่ง” — ผู้ก่อตั้งโปรเจกต์ MIRROR

---

[บันทึกลับ – Project MIRROR / เบอร์หนึ่ง]

> “มนุษย์ไม่ต้องการความจริง — พวกเขาต้องการ ‘ตัวตนที่สบายใจจะเชื่อ’”

“เราจึงสร้างร่างจำลองจากคนที่ ‘เสียชีวิตจริง’ และฝังความทรงจำใหม่ให้มีประวัติที่สะอาด”

“กรวิน...เป็นต้นแบบที่ดีที่สุด”

“เขาคือคนที่ฆ่าเบอร์สองในการทดลองครั้งที่ 8…”

“แต่เราสร้างความทรงจำใหม่ให้เขาคิดว่า ‘เธอคือคู่หูที่ตายจากอุบัติเหตุ’”

---

กรวินนิ่ง

มือเขาสั่น ปืนหล่นพื้น

> “...ผมคือคนฆ่าเธอ?”

“ผมฆ่ามัญชุพรจริง ๆ ใช่ไหม...?”

มัญชุพรพยักหน้า — แต่น้ำตาไหลช้า ๆ

> “คุณไม่ได้ตั้งใจ...มันคือคำสั่งจากเบอร์หนึ่งในตอนนั้น”

“คุณ...ไม่รู้ว่าคุณกำลังกลายเป็นอะไร”

เสียงระบบแจ้งเตือนดังแทรก

> “เริ่มกระบวนการล้างข้อมูล MIRROR ภายใน 10 นาที”

มัญชุพรเปิดแผงลับบนผนัง เผยสายไฟและคีย์สวิตช์หลัก

> “กรวิน…คุณมีสิทธิ์เลือกว่าโปรเจกต์นี้จะอยู่หรือลบหายไป”

“แต่รู้ไว้ — ถ้าคุณ ‘ลบระบบ MIRROR’...คุณจะหายไปด้วย”

กรวินมองไปยังจอภาพที่ฉายตัวเขานอนอยู่ในห้อง 6-Δ

เงาไร้จิตวิญญาณ...แต่คือร่างจริงของเขา

> “แล้ว...คุณล่ะ?” เขาถาม

“คุณจะหายไปไหม ถ้าผมกดปิดมันทั้งหมด?”

มัญชุพรยิ้ม...ก่อนจะพูดช้า ๆ

> “ฉันไม่เคยมีอยู่แล้วตั้งแต่วันนั้น...แต่คุณยังมีโอกาสเลือกจะเป็นมนุษย์ หรือเพียงเงาของใครสักคน”

กรวินยืนอยู่หน้าสวิตช์

เบื้องหลังคือเงาที่ขยับได้...อดีตที่เป็นจริง

เบื้องหน้า คืออิสรภาพ หรือการล่มสลายของระบบทั้งหมด

> “ผม...ต้องเลือกแล้วใช่ไหม?”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***