ตอนที่4

รุ่งเช้า หลังจากรอดจากเพลิงและกระสุน กรวินพาภัทร์ที่บาดเจ็บมาพักที่ห้องเช่าเก่าของอริณในย่านจรัญฯ

ขณะภัทร์หลับเพราะฤทธิ์ยา กรวินนั่งฟัง “เสียงบันทึก” ซ้ำอีกครั้ง

> “กรวิน…คุณคือเบอร์หก”

“แฟ้ม X-37 มีทั้งหมดแปดชื่อในเครือข่ายภายใน — เรียกกันว่า Project MIRROR”

เขาจำไม่ได้ว่าเคยเกี่ยวข้องกับโปรเจกต์นี้

แต่เมื่อเปิดกล่องเหล็กออกมาอีกครั้ง ใต้บัตรประชาชนมัญชุพร เขาพบบัตรแม่เหล็กสีดำด้านหนึ่ง

มีเพียงตัวอักษรพิมพ์จาง ๆ ว่า...

> 6-Δ MIRROR

ในบัตรแนบ QR code พร้อมรหัสที่พอแสกนแล้วปรากฏเพียงตัวอักษรชุดหนึ่งบนหน้าจอ

> #Vault-M13

Code Access: [6Δ:Veritas-Inc]

Location: “Dome-Ghost/256-A”

เขารีบส่งภาพนี้ให้อริณถอดรหัส

ไม่ถึง 10 นาที อริณโทรกลับมาด้วยน้ำเสียงไม่เหมือนเคย

> “กรวิน…ชื่อรหัสนี้เคยถูกใช้ในเครือข่าย ‘ลับสุดยอด’ ของกระทรวงวิจัยความมั่นคง”

“แต่ถูกรื้อทิ้งเมื่อ 4 ปีก่อน…พร้อมรายชื่อเจ้าหน้าที่ 8 คนที่ ‘ตายหมดแล้ว’”

> “รวมถึงคุณ…ด้วย”

กรวินนิ่งไป

เขากดเข้าระบบทะเบียนกลางด้วยรหัสตำรวจ

ใส่ชื่อตัวเอง —

“กรวิน ชลธาราวุธ” ปรากฏขึ้นแค่ ชื่อเดียว...แต่ช่องวันเสียชีวิตกลับมีเครื่องหมาย ‘x’ สีแดงอยู่เบื้องหลัง

นั่นคือสถานะของบุคคลที่ “ไม่มีอยู่จริง” ในระบบ

> “ผม…ตายไปแล้วเหรอ?”

หรือเขาอาจเป็นเพียง “ร่างจำลอง” หรือ “ตัวแทน” ที่ถูกฝังความทรงจำใหม่?

ก่อนที่เขาจะได้คิดต่อ

เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบา ๆ — หนึ่งครั้ง...สองครั้ง…สามครั้ง

กรวินชักปืน หยิบไฟฉายเดินไปเปิดช่องตาแมว

ไม่มีใครอยู่ตรงนั้น

แต่ที่พื้น…มีเพียงซองจดหมายเก่า ๆ สีซีด

เขาเปิดออกขณะหัวใจเต้นแรง

ด้านในมีภาพถ่ายขาวดำ

คนกลุ่มหนึ่งในห้องประชุมลับ…คนที่อยู่ตรงกลางโต๊ะคือชายในชุดสูทดำ

หน้าตาคมเย็น

ร่างสูง

ผิวซีดจนเหมือนไม่มีเลือด

ด้านหลังภาพมีลายมือจาง ๆ

> “เบอร์หนึ่ง…ยังมีชีวิต”

“และเขา...รู้ว่าคุณกำลังจำได้ทีละนิด”

กรวินตามพิกัดจากบัตรแม่เหล็ก “6-Δ MIRROR” ไปยังสถานที่รกร้างท้ายเขตชานเมือง

มันคืออาคารทรงโดมร้าง มีรั้วลวดหนามพัง ๆ ป้ายซีดจางเขียนว่า

> “ศูนย์บำบัดเด็กพิเศษ – ปิดกิจการ พ.ศ. 2561”

แต่เมื่อเขาสแกนบัตรกับเสาสัญญาณข้างกำแพงร้าว —

พื้นก็สั่นเล็กน้อย

โครงเหล็กแยกออก เผยบันไดลับลงใต้ดินที่เต็มไปด้วยฝุ่นและกลิ่นสนิม

ข้างล่างเงียบมากจนได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง

เขาเดินผ่านผนังที่เต็มไปด้วยรอยขีดเขียนคล้ายตัวอักษรเด็ก และประตูเหล็กที่ปิดตาย

บนบานประตูมีแผ่นโลหะจารึกว่า:

> DOME-GHOST / ZONE-M13

“Only Shadows Remember”

กรวินใช้บัตรแตะไป

ติ๊ด — เสียงล็อกถูกปลด

ภายในคือโถงมืดขนาดใหญ่ เต็มไปด้วยห้องกระจกใสเรียงกันเป็นวงกลมเหมือนรังผึ้ง

แต่ที่ทำให้เขาหยุดนิ่งคือ...

แต่ละห้องมีร่างของคน “เหมือนกัน” นอนอยู่

เหมือนร่างโคลน — หน้าเหมือนกับคนในแฟ้มคดีทั้งหมดที่เขาเคยสืบ

รวมทั้ง…เขาเอง

เขาเห็นร่าง “กรวินอีกคน” นอนอยู่ในห้อง 6-Δ

ไม่มีบาดแผล

แต่ชีพจร…ยังเต้นช้า ๆ

“ฉันเป็นใครกันแน่?” กรวินถามตัวเองเบา ๆ

เสียงจากลำโพงในห้องดังขึ้น

> “คุณคือคนที่พวกเขาเลือก…และตอนนี้ คุณจำได้แล้วบางส่วนใช่ไหม กรวิน”

เสียงนั้นคือเสียงของมัญชุพร…แต่เยือกเย็นกว่าที่เคยได้ยิน

> “คนที่คุณเห็นนั่น คือร่างจริงของคุณ” “ส่วนคุณตอนนี้…คือเวอร์ชันที่ถูกสร้างเพื่อทำลาย MIRROR”

กรวินตัวชา

นั่นหมายความว่า เขาอาจเป็นเพียง “ตัวจำลองที่มีความรู้สึก”

ถูกส่งมาเพื่อ ‘ล้างข้อมูล’ โดยไม่รู้ตัว?

เสียงยังพูดต่อ…

> “แต่คุณมีทางเลือก”

“จะกลับเข้าห้องนั้น เพื่อหลับตลอดไป...หรือจะ ‘ลบ’ คนที่คุณเคยเป็น เพื่ออยู่ต่อในโลกนี้”

ก่อนเขาจะตอบ

เสียงกระจกแตกดังขึ้นจากห้องข้าง ๆ

มีใครบางคน — หรือบาง “สิ่ง” — หลุดออกมาจากกรงกระจก

และมันกำลังเดินตรงมาทางเขา…

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***