เสียงเคาะห้องข้าง ๆ
ห้องเช่าชั้นสี่ฝั่งตะวันตกของอพาร์ตเมนต์เก่าหลังหนึ่งในเมืองเงียบสงบ… นั่นคือที่ที่เธอเพิ่งย้ายเข้ามา
ห้องเล็กแคบ ผนังบางจนได้ยินเสียงจากข้างห้องได้ชัดเจน หญิงสาวไม่ใส่ใจนัก — คนข้างห้องอาจแค่ชอบเคาะโต๊ะตอนคิดงาน หรืออาจชอบเคาะเป็นจังหวะเล่น ๆ
แต่เธอเริ่มเอะใจในคืนที่สาม เสียงเคาะมาในช่วงเวลาเดิม — เที่ยงคืนตรง
"กึก... กึกกึก... กึก"
มันเป็นจังหวะที่มีรูปแบบ ชัดเจนเกินไป เธอลองเคาะตอบกลับ
"กึก... กึก"
เงียบ...
คืนนั้นเธอนอนไม่หลับ รู้สึกเหมือนมีบางอย่างอยู่ข้างกำแพง — จ้องมองผ่านผนังบาง ๆ มายังเตียงเธอ
ตอนเช้า เธอถามเจ้าของตึก
“ข้างห้องมีคนอยู่ไหมคะ?”
เจ้าของนิ่งไปพักหนึ่ง ก่อนยิ้มจาง ๆ
“ไม่มีใครอยู่ห้องนั้นมานานแล้วนะ ห้องนั้นปิดไว้... ตั้งแต่เด็กผู้หญิงคนนึง...เคยตายอยู่ในนั้น”
เธอหัวเราะกลบเกลื่อน คิดว่าเขาแค่หยอก
คืนต่อมา
"กึก... กึกกึก... กึก"
มาอีกแล้ว และเธอก็เคาะตอบกลับอย่างเคย...
แต่คราวนี้ มีเสียงกระซิบลอดผนังแผ่วเบาเหมือนลม
“ขอบใจที่ปลุกฉัน...”
แล้วไฟในห้องก็ดับลง...
สตอรี่นี่เป็นเรื่องสั้นซึ่งตัวอักษรไม่ครบ 1,500 อักษรจึงมาเรียนเพื่อให้ท่านทราบว่า นักเขียนผู้นี้มีนามว่า เมลว่าส ท่านสามารถเรียกแมววัดได้ ที่สำคัญนักเขียนผู้นี้แต่งเพื่อตนเองล้วนๆอย่าคาดหวังเพราะยิ่งคาดหวังยิ่งผิดหวัง เมลผู้นี้แต่งนิยายไม่เคยจบเลยผันตัวมาแต่งนิยายสั้นๆเพราะงั้นสำหรับ สตอรี่สั้นนี้ถือเป็นสตอรี่แรกที่เมลทำ ไม่มีขออภัย ถ้าดีหรือมีตรงไหนไม่พอใจก็เม้นท์บอกกันได้และแน่นอน ไม่รับฟังเอ้ยรับฟังๆ เมลแค่ติดกวนทีนนิดหน่อยปล่อยผ่านเถอะยังไงก็ฝากเรื่องนี้ไม่สิสตอรี่นี้ไว้ให้อ้อมอกอ้อมใจด้วยนะส่วนใครที่บอกว่าเห้ยตรงนี้ต่อได้นะทำไมไม่ต่อ ขอบอกเลยว่า อ่านหน้าปกเรื่องให้ละเอียดนะจ๊ะ ย้ำ! "อ่านหน้าปกเรื่องให้ละเอียดนะจ๊ะ" แล้วก็บางคำถ้ามีผิดพลาดก็ขออภัยขอบคุณค่ะไว้เจอกันในเรื่องต่อไป เมลคาดหวังให้คุณมีความสุขนะคะ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 13
Comments