เลือดของแม่

หิมะที่ตกหนักเมื่อคืนเริ่มละลายกลายเป็นแอ่งนํ้าแข็งบางๆ เกาะตามชายเสื้อผ้าของอีธานเขายืนนิ่งอยู่หน้าประตูเก่าหลังหนึ่ง ราวกับตรึงไว้ด้วยประโยคเดียวจากหญิงชรา

" หนีออกมาได้แล้วสินะ.....รู้ว่าวันหนึ่งจะต้องออกมาได้

อีธานไม่เข้าใจ... ไม่รู้จักเธอ และเธอก็ไม่น่าจะรู้จักตัวเขาเองด้วยแต่เเววตาของหญิงชราไม่ได้หลอกลวง ไม่ได้แยกราวกับเธอมองทะลุความหนาวและบาดแผลทั้งหมดเข้าไปถึงหัวใจของอีธาน

หญิงชราไม่ได้พูดอะไรอีก เธอเพียงถอยหลังเปิดประตูให้กว้างขึ้น ราวกับรอการตัดสินใจของอีธาน

ตัวเขาเองเริ่มลังเล แล้วเสียงเต้นของหัวใจในร่างกายของเขาก็เตือนว่า ....

นี่ไม่ใช่เรื่องของความไว้ใจ..." แต่มันคือชีวิต

เขาก้าวเข้าไปในบ้านกลิ่นสมุนไพร กลิ่นใบไม้แห้ง และกลิ่นเหล็กเก่าลอยอบอวลอยู่ในอากาศ ผนังบ้านเต็มไปด้วยชั้นวางของเก่า หนังสือ หน้ากากไม้ หลอดทดลอง และขวดแก้วมากมาย

ทุกอย่างดูเก่า....แต่สะอาด

.....นั่งสิ " หญิงชราพูดเสียงเรียบๆพลางชี้ไปเก้าอี้ไม้ตัวหนึ่งใกล้เตาผิง

อีธานไม่ได้พูดอะไร เขานั่งลงบนเก้าอี้ด้วยแรงที่เหลือไม่มากนัก แขนทั้งสองยังคงกอดท้องตัวเองราวกับกลัวว่าเสียงหัวใจดวงเล็กจะหายไปถ้าเขาปล่อยมือ

หญิงชราเดินเข้าไปด้านหลังของบ้าน ก่อนจะกลับมาพร้อมกับผ้าห่มผืนเก่าๆ ผืนนึง เธอโยนให้เขาโดยไม่รู้จะพูดอะไรอีกอีธานรับ ค่อยๆห่มร่างกายที่เริ่มสั่นของตัวเอง

เงียบ

ไม่มีคำถามใดๆ

ไม่มีคำอธิบาย

มีเพียงไฟจากเตาผิงที่ค่อยๆไล่ความหนาวในร่างกายของเขาออกไปทีละน้อย

" ของคุณ...ครับ " ( เขาพูดเสียงสั่นแผ่วเบาเพราะหนาวและอารมณ์ที่ยังสับสนไม่หายหญิงชราไม่ตอบกลับทันที เธอเพียงเดินไปวางหม้อต้มนํ้าบนเตาเหล็ก ก่อนพูดเสียงเบาๆ ราวกับบอกลม

.....กำลังตั้งท้องเหรอ? ท้องโตเชียวนะ" คำพูดนั้นทำให้อีธานสะดุ้ง เงยหน้าขึ้นมองหน้าหญิงชราด้วยแววตาตกใจ

. คุณรู้...? "

หญิงชราหันกลับมามองหน้า แววตาแน่นิ่งและลึกเกินกว่าจะอธิบายได้ในคำเดียว

...ไม่ได้แค่รู้นะ...แต่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน...."

ห้องเงียบลงอีกครั้ง อีธานแทบไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยินจากหญิงชรา....อดีตที่เคยตั้งครรภ์ ?

ในโลกแวมไพร์ นั่นแทบเป็นเรื่องต้องห้าม _ และเป็นไปไม่ได้ด้วยซํ้า

"เมื่อห้าสิบปีก่อน..."

หญิงชราเริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่ตัวเธอนั้นผ่านมาแล้ว " ....ฉันเองก็เคยเป็นแวมไพร์มาก่อนและสายพันธุ์แบบนาย และมีความสามารถพิเศษอย่างที่พวกเขาไม่เคยเข้าใจ และเพราะแบบนั้น....ฉันจึงถูกจับไปทดลองเหมือนกับนายนั้นแหละ..."

เธอวางถ้วยชาร้อนลงตรงหน้าเขา กลิ่นมินต์และรากไม้บางชนิดผสมกันจางๆ

อีธานรับไว้โดยไม่พูดอะไรเธอนั่งลงฝั่งตรงข้ามเขา แสงไฟจากเตาผิงสะท้อนรอยแผลจางๆ บนข้อมือของเธอ แผลเป็นที่เขาเคยมีเหมือนกัน

......แต่ฉันน่ะไม่ได้โชคดีแบบนาย..ลูกฉันไม่รอด"

เสียงของหญิงชราแผ่วลงคล้ายฝืนพูดถึงอดีตที่ยังเป็นบาดแผลลึก

ร่างบางของอีธานนั่งสั่น รู้สึกถึงอะไรบ้างอย่างที่ตัวเขาเองไม่เข้าใจดีนักความสูญเสีย.... และการให้อภัยที่ตามมาไม่ได้

...ฉันหนีออกมา แต่ต้องแลกกับทุกอย่าง...เพื่อน ครอบครัว อิสรภาพ รวมถึงลูกของลูกของฉัน..... นายโชคดีนะที่หนีออกมาได้

อีธานก้มมองหน้าท้องของตัวเองที่ยังไม่มีเค้าโครงชัดเจนมากนัก

เขาไม่เคยคิดเลยว่าใครในโลกนี้จะมีคนเข้าใจเขาได้ดีขนาดนี้

และไม่เคยคิดว่าจะมีใครผ่านเรื่องราวแบบนี้มาเหมือนกับตัวเขาเองได้เหมือนกันขนาดนี้

... ขอบคุณนะครับที่เล่าเรื่องให้ผมฟัง อย่างน้อยก็ยังมีคนเคยเจอเรื่องแบบนี้มาเหมือนกัน

หยิงชราลุกยืน เดินไปหยิบขวดแก้วใสที่มีของเหลวสีเข้มจากชั้นวางเธอเทของเหลวสีเข้มลงในแก้วก่อนส่งให้

ดื่มนี่สิ..มันจะช่วยทำให้ร่างกายแข็งแรง"

มันคืออะไรหรอครับ?

มันคือเลือดของฉัน.......แต่ไม่ใช่แบบที่นายคิดนะเลือดนี่ผสมกับรากพืชและสมุนไพรหลายชนิด มันช่วยเร่งการฟื้นฟูของแวมไพร์ที่เสียเลือดไปมาก

อีธานมองแก้วในมือของเหลวในแก้วนั้นทั้งเข้ม ทั้งดำ สีของเข้มจนดูหน้ากลัว

เขาไม่รู้ว่าควรเชื่อหญิงชราคนนี้ดีมั้ย และมีอีกหนึ่งชีวิตที่กำลังรออาหารอยู่ในท้อง

มือเริ่มสั่นระริกก่อนจะยกขึ้นจิบรสชาติขมปร่า แต่มีกลิ่นดินปนหวานของพืชบ้างชนิด มันอุ่นจนรู้สึกได้ถึงความเปลี่นแปลงในลำคอ ร่างกายของเขาค่อยๆ หายชา แขนเริ่มคลายตัวอย่างช้าๆ

หยิงชรายิ้มเล็กน้อย.." คืนนี้พักที่นี่ก่อน "

อีธานมองเธอด้วยสายตาเปลี่ยนแปลงไป ครั้งแรกในรอบหลายปี.....ที่ตัวเขาเริ่มไม่รู้สึกโดดเดี่ยวอีกแล้ว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***