ฤดูหนาวนอกกำแพง

หิมะตกในคืนแรกที่อีธานหนีออกมา

ผิวของเขาเย็นซีด แต่หัวใจยังอุ่นเพราะมีชีวิตอีกหนึ่งชีวิตหนึ่งอยุ่ภายใน เขาซ่อนตัวอยู่ในโรงงานร้าง กลางป่าที่หิมะท่วมถึงหน้าแข้ง

ไม่มียา ไม่มีเสื้อผ้า ไม่มีอาหาร มีแค่สติ และความตั้งใจที่จะไม่ล้ม

"แวมไพร์ตัวนั้นหลุดไปทางทิศตะวันตก...."

เสียงผู้ล่าที่ติดตามเขาดังลอดมาจากฝั่งของป่า

อีธานเม้มริมฝีปาก พยายามเก็บเสียงหายใจ เขาใช้เศษผ้าเก่าคลุมศีรษะ หลบอยู่หลังโครงเหล็กที่ขึ้นสนิม ไม่กลัวความตาย... แต่กลัวลูกจะไม่ได้เกิด กลัวว่าลูกที่กำลังจะเกิดมาจะได้รับอันตราย และไม่อยากให้ลูกต้องมาพบชะตากรรมแบบที่ตัวเองกำลังเจออยู่ตอนนี้

่

ลมหนาวพัดแรง หิมะปลิวว่อนกระทบผิวจนชา อีธานกอดตัวเองแน่น มือสั่นระริก

อีธานไม่รู้เลยว่าการตั้งครรภ์ของแวมไพร์จะเป็นยังไงไม่รู้ว่าร่างกายจะเปลี่ยนแปลงแบบไหน จะมีอาการเหมือนมนุษย์หรือป่าว?

แต่เขารู้แค่อย่างเดียว - เขาไม่ยอมให้ลูกต้องกลายเป็นเครื่องทดลองเหมือนกับตัวเอง

คืนแรกผ่านไปด้วยความทรมานและความหิว แต่เขายังอยู่และลูกของเขาก็ยังอยู่

เช้าวันที่สอง แสงแดดอ่อนๆ ส่องทะลุหมอกหนาอีธานตื่นขึ้นพร้อมอาการเวียนหัว ทั้งเหนื่อย และอ่อนแรง มือขาวซีด อุณหภูมิที่ตํ่าเกินไปต้องหาเลือด เลือดคือทางเดียวที่จะดำเนินชีวิตต่อไป

ร่างกายของเขาเริ่มไม่ไหว.....แต่เขาก็ยังฝืนเดินผ่านป่าเรื่อยๆ จนกระทั่งเห็น....บ้านไม้หลังเล็กหลังหนึ่ง ลึกเข้าไปในป่ารกร้างบ้านหลังนั้นมีควันลอยจากปล่องไฟ

แต่เจ้าตัวนั้นกลับไม่คิดอะไรอีกแล้ว สิ่งที่คิดอย่างเดียวคือว่า

"ต้องการความอบอุ่น....สักนิดก็ยังดี"

เขาค่อยๆ เดินเข้าไป เคาะประตูแผ่วเบาเหมือนกลัวลมพัดมันหายไปในอากาศ

หนึ่งครั้ง......

สองครั้ง............

ประตูเปิดออก พร้อมเสียงของหญิงชราผิวสีซีดตาข้างหนึ่งบอดและอีกข้างเต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่น

เธอถาม " หนูเป็นอะไร"

เธอมองอีธานนิ่งๆ แล้วพูดว่า...

"หนูหนีออกมาได้สินะ....แม่รู้ว่าวันหนึ่งหนูจะมาถึงตรงนี้มันยาก และนี่จะไปที่ไหนกัน....?

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***



