บทื่2ตีสนิท

ยามราตรีเริ่มคืบคลานมาช้าๆทำเอาดนัยรู้สึกร้อนรนที่ลูกชายคนเดียวของตนหนีออกจากบ้าน แม้จะพยายามโทรหากี่สายก็ไม่เป็นผล เพียงไม่นานรถสปอร์ตคันหรูอันคุ้นตาก็ได้ขับเข้ามาจอดยังหน้าคฤหาสถ์ ก่อนจะเผยในเห็นร่างของภาคินที่เดินเข้ามาอย่างสบายใจ ไม่รอช้าผู้เป็นพ่อก็ได้ปรี่เข้าไปต่อว่าลูกชายชุดใหญ่ก่อนจะคว้าโทรศัพท์ของชายหนุ่มตรงหน้าปาลงพื้นอย่างแรง 

"ก็เพราะพ่อเป็นแบบนี้ไงผมถึงไม่อยากกลับมาอะ" เขาตะคอกพลางเดินขึ้นห้องไปอย่างหัวเสียเสียงกระแทกประตูดังลั่นทำเอาคนงานในบ้านสดุ้งเฮือก

"มองอะไรแยกย้ายกันได้แล้วอย่าลืมนะว่าพรุ่งนี้พวกแกต้องตื่นแต่เช้า" เขาออกคำสั่งก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องพร้อมกับพลอยใสที่เดินตามไม่ห่าง  ทิ้งให้แม่บ้านคนอื่นๆต้องมาตามกวาดตามเช็ดข้าวของที่วางระเกะระกะ 

"เหนื่อยไหมครับแม่ เดี๋ยวพระเพลิงนวดให้นะครับ" ชายหนุ่มกล่าวก่อนจะบรรจงมือทั้งสองข้างลงยังหัวไหล่ผู้เป็นแม่

ครืด!! ครืด!!     "อืม...ว่าไงวะ" ชายหนุ่มเอ่ยถามคนทางปลายสายก่อนเสียงของบาสจะดังขึ้น

"เป็นไงบ้างวะ โดนด่าปะ"

"นิดหน่อยว่ะ แค่โทรศัพท์แตก"

"โห..แรงว่ะ เป็นกูนี่สวนกลับละ"  

"เออๆแค่นี้นะกูมีเรื่องต้องทำ" ภาคินบอกก่อนจะกดตัดสายทิ้งไปโดยไม่รอให้เพื่อนพูดจบก่อน เขารีบเดินมุ่งตรงไปยังบ้านพักของป้าสาว

ปัง!!ปัง!!     "ป้าเปิดประตูหน่อยได้ยินไหม โหลๆ" เขาตะโกนดังลั่นทำเอาป้าสาวต้องรีบลุกมาเปิดประตูให้

"คุณชายมีอะไรให้ป้ารับใช้เหรอคะ?" เธอเอ่ยถามพลางก้มหน้าอย่างหวาดกลัว แต่แทนที่ชายหนุ่มจะตอบเขากลับเดินเข้าไปดึงแขนพระเพลิงออกมาข้างนอกแล้วพากันหายไป ป้าสาวทำได้เพียงชะเง้อมองตามแผ่นหลังของลูกรัก

สระน้ำข้างบ้าน:

"ว่ายน้ำเป็นเพื่อนกูหน่อย" ภาคินกล่าวพลางมองไปยังร่างที่ยืนแข็งทื่อเป็นท่อนไม้ ใบหน้าที่ซีดเซียวทำให้เขารู้สึกประหลาดใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

"เฮ้ย!!ได้ยินปะเนี่ย"

"ข...ขอโทษครับผมไม่สามารถว่ายน้ำกับคุณชายได้หรอกครับ"

"พูดอะไรของมึงจำไว้นะเวลาอยู่กับกูอย่าเรียกว่าคุณชาย เข้าใจไหมวะ"

"ค...ครับ"

"ยืนทำไรอีกอะ ถอดดิหรือจะให้กูทำให้" เขาพูดประชดพลางเอื้อมมือไปกระชากเสื้อฝ่ายตรงข้ามทำให้ทั้งสองพลัดตกลงไปในสระจนเปียกปอนด้วยการตอบสนองทางร่างกายทำให้ทั้งคู่พุ่งพรวดขึ้นมาเหนือผิวน้ำ ก่อนจะไอออกมาอย่างต่อเนื่องจากการสำลักน้ำ

"ฮ...ฮ่า ตลกเป็นบ้า ว่ายน้ำไม่เป็นก็ไม่บอก" ภาคินพูดอย่างขบขันทำให้พระเพลิงพลักอกเขาหงายหลังลงสระอีกครั้ง

"จะเล่นแบบนี้ใช่ปะได้อย่าหนีนะมึง" ชายหนุ่มเอ่ยก่อนจะกระชากขาคนตรงหน้าลงมาในน้ำ 

แฮ่ก!! แฮก!!   เสียงหอบหายใจทั้งคู่ดังสลับกันก่อนที่ภาคินจะดึงแขนพระเพลิงขึ้นไปบนห้อง ทำให้ทางเดินเปียกแฉะเป็นทาง

"มองไรรีบเปลี่ยนเสื้อดิ" เขาบอกพลางโยนเสื้อชุดใหม่ไปให้ชายตรงหน้า พระเพลิงทำได้เพียงหยิบชุดนั้นขึ้นมาก่อนจะขอตัวกลับไปยังที่พักแต่ไม่ทันได้เปิดประตู ฝ่ามือของภาคินก็คว้ามายังข้อมือเขาอย่างแรง

"ใครให้มึงออกไป นั่งลง!!" เสียงตะคอกนั้นทำให้ร่างกำยำของฝ่ายตรงข้ามสดุ้งเฮือกก่อนจะทรุดเข่าลงไปนั่งกับพื้นห้องเขาก้มหน้ามองพื้นอย่างหวาดกลัว

"ถอดเสื้อออก," คำสั่งนั้นดังขึ้นอย่างมีพลังทำให้พระเพลิงไม่สามารถขัดขืนได้มือทั้งสองค่อยๆพยุงตัวลุกขาค่อยๆก้าวตรงไปในห้องน้ำช้าๆ

"ไปไหนกูบอกให้มึงถอดตรงนี้" ไม่รอช้าเขาจึงฉีกกระชากเสื้อของพระเพลิงออกจนขาดรุ่งริ่งสายตาที่จับจ้องไปยังใบหน้าอันขาวนวลนั้นค่อยๆไล่ระดับลงไปยังแผ่นอกที่แข็งกระด้างเขาค่อยๆโน้มตัวลงไปใกล้ๆใบหน้านั้นแต่ก่อนจะเกิดอะไรมากกว่านั้นพระเพลิงก็ได้ผลักเขาออกไปหัวใจที่เต้นตึกตักอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนส่งผลให้ทั้งคู่หน้าแดง

"ตั้งแต่วันนี้มึงต้องมานอนกับกู" ภาคินกล่าวพร้อมกับทิ้งตัวลงนอนบนเตียงพระเพลิงที่ยังตั้งตัวไม่ถูกก็ทำได้เพียงยืนมองร่างนั้นแบบเงียบๆพลางกลืนน้ำลายลงคอแบบติดขัด

"ฟังไม่รู้เรื่องหรอหรือมึงอยากจะเป็นทาสของกู" เพียงเห็นคนตรงข้ามกล่าวเขาก็รีบล้มตัวนอนลงข้างๆเสียงหายใจของคนๆนั้นทำให้พระเพลิงนอนไม่หลับก่อนแขนขาคนตรงข้ามจะกอดก่ายมายังร่างของเขา ความอบอุ่นนั้นถูกส่งผ่านมายังแผ่นหลังของพระเพลิงอย่างไม่เคยรับรู้มาก่อน 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***