บทที่1บทนำ

หัวข้อ twitter ถูกโพสเพื่อระบายความรู้สึกที่อัดอั้นภายในจิตใจของภาคินชายหนุ่มหน้าตาคมคายหลังจากรู้ว่าพ่อกับแม่ตัดสินใจแยกทางกันเพราะปัญหาบางอย่าง ทำให้เหล่าแฟนขับต่างพากันมาคอมเมนต์ให้กำลังใจต่างๆนาๆ พอให้เขารู้สึกดีขึ้นมาบ้าง ก่อนจะกระโดดลงไปในสระน้ำเพื่อผ่อนคลายและฝึกฝนร่างกายถือว่าเตรียมความพร้อมในการแข่งขันที่จะมาถึงเร็วๆนี้

"เชี่ย!! โธ่ป้านิดตกใจหมดผมบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่ามาแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง" ชายหนุ่มสบถออกมาก่อนจะบ่นให้หญิงวัยกลางคนชุดใหญ่ที่เดินเข้ามาจากข้างหลังทำเอาหัวใจของเขาแทบจะทะลุออกมาจากอก

"ป้าขอโทษนะคะ พอดีเห็นว่าคุณหนูมาว่ายน้ำดึกๆป้ากลัวว่าคุณหนูจะไม่สบายเลยเอาผ้าขนหนูมาให้จ้ะ" เธอตอบก่อนจะเดินหายเข้าไปในเงามืดพลางฮัมเพลงอย่างสบายใจ ป้านิดแกเป็นคนใช้ในบ้านคนเดียวที่ภาคินให้ความเคารพประดุจดั่งแม่คนที่สองผิดกับคนอื่นๆที่เขาแทบจะไม่สนใจใยดี

แหมะ!! แหมะ!! หยดน้ำที่ตกกระทบพื้นตามทางเดินยาวไปถึงห้องนอนของภาคิน เขาทิ้งตัวลงบนเตียงของตนก่อนจะผล็อยหลับไปอย่างไม่รู้ตัว

*****

"พระเพลิงตื่นได้แล้วนะ" ป้าสาวผู้เป็นแม่รีบปลุกลูกรักข้างกายของตนที่หลับไปเพราะเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางอย่างเร่งรีบก่อนจะพากันขนสำภาระลงจากรถประจำทาง

"โห!!แม่นี่หรอที่ทำงานใหม่ของพวกเราหลังใหญ่จังเลยนะครับ" ชายหนุ่มอุทานออกมาอย่างตื่นเต้นเพราะภาพตรงหน้าที่ปรากฎเป็นคฤหาสถ์หลังใหญ่ อย่างไม่เคยเห็นมาก่อน

"มาแล้วเหรอ? ช้าจังนะเรา" เจ้าของบ้านเอ่ยขึ้นพลางสั่งให้คนใช้ข้างกายนำทางสองแม่ลูกไปยังที่พักทั้งสองยกมือไหว้ก่อนจะเดินตามคนดังกล่าวออกไป โดยไม่รู้ตัวว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องมาที่ตน

"ภาคินจะรีบไปไหนมากินข้าวก่อนสิ" ผู้เป็นพ่อกล่าวแต่ชายหนุ่มกลับเดินออกไปอย่างไม่สนใจคำทักท้วงของเขา

"ไม่เป็นไรนะคะคุณ พลอยใสว่าสักวันหนึ่งเขาก็จะเข้าใจการตัดสินใจของคุณแน่นอนค่ะ ทานเข้ากันก่อนนะคะ" เลขาสาวคนสนิทที่ตอนนี้มีศักดิ์เป็นแม่เลี้ยงของภาคินพูดปลอบใจก่อนจะโน้มตัวลงไปจูบริมฝีปากคนตรงหน้าอย่างไม่สนใจสายตาของสาวใช้ในบ้าน

เสียงรถสปอร์ตหรูที่คำรามลั่นท้องถนนทำให้สายตานับร้อยพันต้องหันมามองหากเป็นสาวๆก็คงใฝ่ฝันจะนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถเป็นแน่

บริษัทธารธาราจำกัด:

"มาทำอะไรที่นี่เหรอ?คิน" ผู้เป็นแม่เอ่ยถามพลางเก็บข้าวของใส่ในกล่องข้างกายอย่างเบามือใบหน้าที่เผยรอยยิ้มออกมาเล็กๆแต่สายตานั้นกลับดูหม่นหมองทำเอาชายหนุ่มน้ำตาคลอ แต่เขาก็พยายามฝืนเก็บอาการ

"จะไปจริงๆหรอ?" เขาถามด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างก่อนจะเดินออกไป

ตุบ!! "แม่งเอ้ย!!" ภาคินสบถออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะขับรถออกมาด้วยความเร็ว น้ำตาที่ไหลอาบมาย้อมใบหน้าทำให้ได้ระบายความรู้สึกนั้นออกมาจนหมด

"ภาคิน,มาทักทายน้องเขาหน่อยสิลูก" ดนัยตะโกนขึ้น ก่อนเสียงก้าวเท้าลงบรรไดจะดังขึ้นเป็นจังหวะส่งผลให้ทุกคนต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง "มองทำไมขี้ข้าอย่างพวกมึงน่ะไม่สมควรมองหน้ากูด้วยซ้ำ" คำกล่าวตวาดนั้นดังลั่นอย่างมีอำนาจก่อนสายตาจะชำเลืองมองมายังพระเพลิงชายหนุ่มที่นั่งตัวสั่นหงึกหงักพลางยิ้มอย่างมีเลศนัย

"ใครบอกให้แกพูดกับผู้ใหญ่แบบนั้นฉันไม่เคยสอนแกให้มีสันดานต่ำๆแบบแม่แกนะ" ชายวัยกลางคนตะคอกก่อนจะบรรจงฝ่ามือลงยังสันจมูกของลูกอย่างแรงจนชายหนุ่มเซถลา

"ว่าแต่คนอื่นเหมือนตัวเองดีตายอะ ถ้าดีขนาดนั้นพ่อคงไม่ทิ้งแม่ไปมีเมียน้อยแบบนี้หรอก"

"ไอ้คิน!!นี่พ่อมึงนะ"

"คุณคะพอเถอะค่ะ อย่าไปว่าภาคินเลยนะคะ"

"หุบปาก!!คนในครอบครัวเขาคุยกันแล้วมึงเป็นใครมาส่อปากหัดมีมารยาทซะบ้างนะอย่าได้ให้เด็กต้องสอน"

"ไอ้คิน มึงนี่มันเลวจริงๆ" ดนัยกล่าวก่อนจะทรุดลงบนเก้าอี้อย่างเอือมระอา สายตาจับจ้องไปยังแผ่นหลังของชายหนุ่มที่เดินเข้าไปในสวน

"โธ่ๆคุณหนูไม่น่าไปต่อปากต่อคำกับคุณดนัยเลยนะคะเจ็บไหมคะเนี่ย มาๆเดี๋ยวป้าจะทำแผลให้" ป้านิดเอ่ยขึ้นอย่างห่วงใยมือที่สั่นระริกค่อยๆจับผ้ามาเช็ดเลือดที่จมูกของฝ่ายตรงข้าม

"โอ้ย!!เบาๆสิครับคินเจ็บนะ" เขาบอกก่อนเอามือมาปัดแขนสาววัยกลางคนออก

"ป้าขอโทษนะจ๊ะ ทนหน่อยนะเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว" เธอพูดพลางใช้ปากเป่าไปยังแผลตรงหน้าชายหนุ่มก่อนจะนำพลาสเตอร์มาปิดแผลให้

"เสร็จแล้วจ้ะเป็นไงบ้างดีขึ้นไหม"

"ขอบคุณครับป้า ว่าแต่คนงานที่มาเมื่อวานนี้เป็นใครหรอครับ"

"อ๋อ...หมายถึงป้าสาวนะหรอ? แกเป็นคนบ้านนอกน่ะพึ่งย้ายมาทำงานวันแรกส่วนลูกแกชื่อพระเพลิงแต่จะว่าไปนะเจ้าหนูนั่นน่ะก็ทำสวนเก่งเอาการเลยนะขนาดลุงแดงยังตามไม่ทันเลย อ้าว...นี่คุณหนูจะไปไหนล่ะคะ เฮ้อ...ไม่ไหวเลยเด็กคนนี้" ป้านิดทำได้เพียงส่ายหน้ามองร่างชายหนุ่มที่วิ่งปรี่ออกไป

ครืด!! ครืด!! "ว่าไงครับคุณชายมีอะไรให้รับใช้ว่ามา" เสียงยียวนกวนประสาทของบาสดังขึ้นทำเอาชายหนุ่มถึงกับเอือมในความมักเล่นของเพื่อน

"มึงว่างไหมวะ ไปเที่ยวกัน" เขาถามพลางบีบแตรรถทำให้บาสถึงกับงงว่าภาคินมาตั้งแต่เมื่อไหร่แต่ก็ไม่มีเวลาให้ครุ่นคิดมากนักนอกจากต้องจำใจกระโดดขึ้นรถไปกับเพื่อนรักตรงหน้าที่ไม่ว่าตั้งแต่เด็กจนโตเขาทั้งสองก็มักตัวติดกันตลอด

"เฮ้ย!!...ไอคินตั้งแต่กูขึ้นรถมึงมาเนี่ยไม่คิดจะคุยกับกูสักคำเลยรึไงวะ" บาสเอ่ยถามคนตรงข้ามที่กำลังใจจดจ่อกับการขับแต่ไม่ทันได้ตั้งตัวภาคินก็ได้หักหลบรถมอไซค์อย่างไวทำเอาชายหนุ่มถึงกับหัวโขกกระจกดังตึงสร้างเสียงหัวเราะให้แก่ผู้เป็นเพื่อนจนต้องเอามือกุมท้องเพราะความขบขัน

"เชี่ย!!ไอคินขับรถอะไรของมึงเนี่ย"เขาบ่นพลางเอามือลูบหัวของจนเพื่อบรรเทาความเจ็บ

"เออๆกูผิดเองแหละขอโทษนะ"

"แหมๆเดี๋ยวนี้คนอย่างมึงรู้จักขอทงขอโทษกับเขาด้วยเหรอวะ¿" บาสกล่าวติดตลกทำเอาภาคินถึงกับชงักเพราะมุขแห้งๆของคนตรงข้าม

"ถึงแล้วลงดิหรือจะให้กูเอาธูปเทียนมาเชิญ" ภาคินประชดก่อนจะเดินนำหน้าเข้าไปในสถานบรรเทิงแห่งหนึ่ง บรรยากาศภายในที่มีทั้งแสงสีเสียงถูกใจเหล่าวัยรุ่นอย่างพวกเขาเป็นอย่างมากไม่นานพนักงานสาวสวยก็เดินเข้ามาบริการเครื่องดื่มต่างๆตามมาด้วยเด็กเอ็นมานั่งข้าง แต่ชายหนุ่มไม่สนใจสาวคนไหนเลยเขาเอาแต่นั่งคิดถึงใบหน้าของพระเพลิงที่ตนพึ่งเห็นเพียงชั่ววินาที ต่างจากบาสที่ควงสาวๆถึงสี่คนในเวลาเดียวกัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***