ตอนที่:5 สัมผัสที่เปลี่ยนทุกอย่าง

หลังจากวันนั้น คิรากรหายไปจากสายตาเธออีกครั้ง แต่คำพูดของเขากลับวนเวียนในหัวขวัญข้าวไม่หยุด

“แม่ของฉันถูกพ่อของเธอหลอก… แล้วฆ่าตายทั้งเป็น”

มันไม่ใช่คำแก้ตัว แต่มันเป็นแผลลึกที่เธอสัมผัสได้จากแววตาเขา

เธอเริ่มลังเล ไม่รู้ว่าควรจะเกลียดเขาเหมือนที่เคย หรือ… เริ่มเข้าใจเขาทีละน้อย

—

ค่ำวันนั้น ขวัญข้าวถูกเรียกไปยังห้องทำงานใหญ่ของเขา

เธอเดินเข้าไปอย่างระวัง คิรากรนั่งอยู่บนโซฟาในชุดเสื้อเชิ้ตปลดกระดุมสองเม็ดบน เผยแผ่นอกแกร่ง ร่างกายเขาดูเหนื่อยล้า แต่ดวงตากลับยังแข็งกระด้างไม่เปลี่ยน

“เรียกฉันมาทำไม?” เธอถาม

“นั่งลงก่อน” เขาพูดนิ่งๆ มือถือแก้วไวน์ไว้อย่างผ่อนคลาย แต่สายตายังจับจ้องเธอไม่วาง

ขวัญข้าวนั่งลงฝั่งตรงข้าม ขยับตัวเล็กน้อยอย่างระแวดระวัง

“ฉันแค่อยากรู้…” เขาเอ่ย “ตอนที่แม่ฉันตาย พ่อเธอพูดว่า ‘ผู้หญิงทุกคนก็แค่นั้น’ เธอว่าฉันควรให้อภัยมันมั้ย?”

“ฉันไม่รู้… แต่ฉันไม่ใช่พ่อ” เธอเสียงสั่น

คิรากรเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนลุกขึ้น เดินเข้ามาหาเธอช้าๆ และทรุดตัวลงนั่งข้างกัน

บรรยากาศเงียบงันจนได้ยินเสียงหัวใจของเธอเต้นดังในอก

“แต่เธอก็มีสายเลือดมัน…” เขาพูดเบาๆ แล้วเอื้อมมือมาลูบแก้มเธอเบาๆ “น่าแปลก… ที่ฉันยังไม่ปล่อยเธอไป”

มือของเขาร้อนผ่าว ขวัญข้าวหายใจติดขัดเมื่อปลายนิ้วเขาไล้จากแก้มลงมาถึงลำคอ ราวกับสำรวจว่าความรู้สึกของเธอจะหวาดกลัว หรือ… ตอบรับ

เธอกำมือแน่น… “หยุด…”

แต่เขาไม่หยุด ริมฝีปากเขาโน้มลงมาเฉียดใกล้ แค่ลมหายใจก็แทบทำให้เธอสะดุ้ง

ขวัญข้าวเอื้อมมือดันอกเขาไว้ — แต่กลับไม่ได้ออกแรงจริงจังพอจะผลัก