เสียงร้องให้ดังภายในห้อง แต่ต้องกัดฟันยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า พี่น้องคำนับและพากันกลับตำหนักไปที่บรรพบุรุ
"พี่ใหญ่ ข้ากลัวจัง"
"ไม่ต้องห่วงนะ มีพี่อยู่จะไร้คนทำร้ายต่อเจ้าแน่ใช่ไหมทุกคน ไม่เอาน่าอย่าเสียใจกันไปเลย ข้าเคยซื้อเรือนไว้ที่นั้นเมื่อพวกเรามีวาสนาได้พบกันอีกจะไปที่นั้นกันนะ"
ทุกคนยิ้มและพากันกอดคอการิแม้จะเสียใจก็ยังดีใจหากได้กลับมาพบกันอีกครั้ง พบค่ำทุกคนต่างพากันดื่มสุราเมามายและร้องเพลงอำลาแกกันอย่างสนุกสนาน จนพากันหลับในอ้อมกอดของกันและกันไว้ก่อนจะเช้าในวันรุ่งขึ้นขบวนของฝ่าบาทมาถึงหน้าบ้านประตูตระกูลกงและเรียงขานเสียงดัง
"พวกเขามาแล้ว เราพี่น้องคงต้องลาจากกันเพียงเท่านี้แล้ว"
"ข้าจะคิดถึงพวกท่าน ท่านพี่" สาวน้อยก้มคำนับพี่ชายพี่สาวตรงหน้าที่ต้องไปใช้ชีวิตแดนสงคราม
ขันทีที่รออยู่ข้างต่างพูดถึงเรื่องการจัดแจงทิศทางที่ควรจะไปก่อนที่พวกเขาจะไป น้องสิบสามได้หันมาที่พี่ทุกคนก่อนจะคำนับสามที่เป็นการจากลาและมอบของส่วนตัวคือหยกให้แก่พี่ชายฝาแฝดของตนครึ่งนึงเพื่อไม่ลืมกันในครั้งหน้าที่ได้พบกันอีก
"สิบสองเจ้าเก็บสร้อยหยกนี้ไว้นะ"
"อื้ม จากกันครั้งนี้อย่าลืมข้านะ"
"ข้าต้องไปลืมเจ้าแน่"
สองฝาแฝดร่ำลากันด้วยน้ำตาก่อนจะเข้ากอดกันแน่นแต่ก็ต้องถูกจับแยกโดยพวกทหารทิ้งไว้เพียงเสียงกรี้ดร้องที่ค่อยๆลับตาหายจากไป ไม่นานประชาชนต่างตั้งชายาให้กับกษัตริย์ของตนว่ากษัตริย์ผู้ชี้ขาดตาขาว พี่น้องตระกูลกงต่างแยกย้ายไปตามทิศทางทางด้านสิบสาม นามว่า กงซางเซียง นามรอง หวังหลิน เธอร้องให้ตั้งแต่ทางจนใกล้ถิ่นฐานไทย
"หยุดร้องเถิด คุณหนูสิบสาม ท่านมาที่นี่ท่านก็สุขสบายไม่ต่างจากที่นั่น"
"เจ้าจะไปเข้าใจอะไร เจ้าไม่ใช่พวกข้าที่ถูกพลัดพลากจากกันเสียหน่อย" พูดด้วยน้ำเสียงเเผ่วเบา
"อีกนานหรือไม่จะถึงที่หมาย ท่านขันที"
"ขอกราบทูล อีกไม่นานพระเจ้าค่ะ คุณหนูเก้า"
เหล่าเด็กสาวเอื้อมมือไม่เปิดผ้าที่หน้าต่างบานเล็กและสอดมองภายนอกอย่างหน้าเวทนาก่อนที่จะเห็นเมืองที่พวกเธอต้องมาอยู่เป็นตัวประกันของที่นี้ ภายนอกดูสวยงาม แต่ภายในนั้นต่างออกไป
มีผู้คนมากมายหลายแบบให้พบเจอ พ่อค้า แม่ค้า และการค้าประเวณีไม่ต่างจากเมืองพวกเขานักและไม่ได้ดีไปมากเท่าไหร่
"นี้นะหรอ เมืองไทยที่เราแพ้สงคราม"
"ตอบคุณหนูทุกท่าน มาที่นี้แล้วจะใช้นิสัยเดิมไม่ได้นะเพราะพวกท่านเป็นเพียงตัวประกันเท่านั้น ฝ่าบาทมีรับสั่งหากเราชนะได้อีกครั้งจะมารับตัวพวกท่านกลับไปอย่างสง่างามและเพิ่มลาภยศให้ "
"ช่างเป็นกษัตริย์ที่ไร้อำนาจยิ่งนัก "
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments