ตอนที่ 4: ฝังรากในร่างกาย

เสียงแจ้งเตือนในโทรศัพท์ดังขึ้นไม่หยุด

แววนอนอยู่บนเตียงในห้องพักแพทย์ ดวงตาจ้องเพดาน สวมเพียงเสื้อเชิ้ตของภพที่เขาทิ้งไว้ให้เมื่อคืน — มันยังมีกลิ่นเขาอยู่เต็มผืนผ้า และเธอก็ใส่มันเพราะ “อยากให้เขาอยู่ใกล้”

มือเธอเลื่อนเปิดหน้าจอ

ข้อความจากเขา

> “เธออยู่ที่ไหน”

“ตอบ”

“ภายใน 5 นาที ถ้าไม่ตอบ ฉันจะหาถึงห้องนอน”

แววกลอกตาเบา ๆ ยิ้มกับตัวเอง แต่หัวใจก็เต้นระรัว

เขาเริ่มติดเธอแบบไม่พูด…

เริ่มส่งข้อความวันละหลายครั้ง ถี่ขึ้น หนักขึ้น เริ่มไม่ปล่อยให้หายไปแม้แต่ไม่กี่ชั่วโมง

ทั้งที่เขาเคยเป็นคนไม่แม้แต่จะพูดคำว่า "คิดถึง"

> “ฉันอยู่ห้องพักแพทย์ จะอาบน้ำ แล้วไปประชุม” — เธอตอบกลับ

ข้อความใหม่เข้ามาทันที

> “ห้ามอาบ”

“ฉันจะไปเลียความคิดถึงออกจากตัวเธอเอง”

เธอกัดริมฝีปาก ใบหน้าแดงจัด

เสียงเคาะประตูดังขึ้นไม่ถึงห้านาทีหลังข้อความ

และแน่นอน — เขาอยู่ตรงนั้น

ในเสื้อเชิ้ตสีดำพับแขน สวมกางเกงยีนแน่นรัดต้นขา สายตาเหมือนหมาป่าที่หิวร่างเธอเต็มที่

“คุณ...บ้าไปแล้ว” เธอพูดทั้งที่ยิ้ม

เขาไม่ตอบ เขาแค่ก้าวเข้ามา ล็อกประตู กดเธอลงบนเตียง

ไม่ปล่อยให้เวลาระหว่างพวกเขาหายไปแม้แต่วินาทีเดียว

“ภพ... มีประชุม...” เธอพูดเสียงสั่น

“เลื่อน”

เขาตอบทั้งที่มือเริ่มปลดกระดุมเสื้อเธอออก

“ฉันไม่เลื่อนประชุมเพื่อมีเซ็กส์นะคะ”

แววพูดยั่ว ขณะที่เสื้อหลุดออก เผยเนินอกขาวชูชัน

ภพหยุดมือ แล้วก้มหน้าลง ใช้ลิ้นแตะยอดอกที่กำลังแข็งขึ้นเพราะความเย็น

จากนั้นค่อย ๆ อ้าปากครอบ ดูดแรงอย่างไม่เตือน มือบีบอีกข้างแน่นพอดีจนเธอสะดุ้ง

“งั้นฉันจะทำให้เธอไปประชุมไม่ได้”

เขาขยับตัวขึ้น สบตาเธอแน่นิ่ง

“ขยับไปไม่ได้ พูดไม่ได้ เดินไม่ได้ — เพราะเธอจะจำแค่สิ่งที่ฉันฝากไว้...ข้างใน”

เธอกำลังจะพูด แต่เขาใช้ปลายนิ้วแตะปากเธอเบา ๆ

“เงียบ”

น้ำเสียงนั้นนิ่ง แต่แรงพอจะทำให้หัวใจเธอสั่น

มือเขาลูบผ่านหน้าท้องเรียบเนียน จนถึงจุดที่เธอเปียกชื้นก่อนเขาจะถึง

“เปียก...อีกแล้ว”

เขาก้มลง ลมหายใจร้อนจัดเป่าผ่านเนินสะโพก

---

เขาโน้มหน้าลงแตะปลายลิ้นช้า ๆ

และเมื่อเธอหอบเสียงเบา — เขาก็เร่งจังหวะ

ลิ้นเขาทำงานเหมือนรู้ทุกจุดในตัวเธอ มือจับต้นขาแยกกว้างจนเธอสะบัดหนีไม่ได้

เสียงครางเบา ๆ ของเธอกลายเป็นเสียงหอบดัง ๆ ที่แทบหยุดไม่ได้

ขาเธอสั่น จิกผ้าปูเตียงไว้แน่น

“ภพ...พอ...เดี๋ยวฉัน…”

เขาไม่หยุด เขากลับใช้นิ้วแทรกเข้าไปควบคู่กับลิ้น

“ร้องสิ ร้องชื่อฉัน”

เขาสั่งทั้งที่ใบหน้ายังฝังอยู่กลางเรียวขาเธอ

“...ภพ...” เธอหลุดเสียงพร้อมกับร่างกระตุก

ภพไม่หยุด เขาเลียซ้ำ ดูดแรง แล้วจูบกลางเรียวขาเหมือนทิ้งรอยจารึก

ก่อนจะลุกขึ้น ปลดเข็มขัด ถอดกางเกง และจับตัวตนของเขาจ่อที่ทางเข้าเธอทันที

“เธอจะไปประชุมไม่ได้...”

เขากระซิบ แล้ว ดันเข้ามาเต็มลำ

เสียงครางของเธอหลุดออกจากลำคอพร้อมน้ำตา

“เพราะร่างกายเธอ จะจดจำแค่ฉันคนเดียว...ทั้งวัน”

ภพกระแทกเข้ามาลึกจนแววสะอึก เสียงครางหลุดออกจากริมฝีปากอย่างควบคุมไม่ได้ ร่างกายเธอถูกดันแน่นลงกับเตียง มือเขายันผนังเหนือศีรษะเธอ ขณะที่สะโพกหนากระแทกเข้ามาอย่างสม่ำเสมอ — ลึก หนัก และแน่น

“คุณ...มันบ้า”

เธอครางเสียงพร่า มือจิกหลังเขาไว้แน่น

“ใช่” เขากระซิบ “ฉันคลั่งเธอ”

เขาไม่หยุด มืออีกข้างบีบต้นขาเธอไว้แน่น จนเนื้อแน่นล้นออกจากฝ่ามือ เสียงกระแทกเนื้อสลับกับเสียงเตียงดังอย่างไร้ความปราณี แต่ไม่ใช่ความรุนแรงที่ต้องการทำร้าย — มันคือการ ‘แสดงความเป็นเจ้าของ’ แบบสัตว์ตัวผู้

เขาก้มลงครอบปากเธออีกครั้ง

จูบของเขาไม่ใช่แค่การปิดเสียง

แต่คือการปิดทุกหนทางของการปฏิเสธ

“พูด” เขาสั่งชิดปากเธอ “พูดสิว่าไม่มีใครทำให้เธอรู้สึกแบบนี้ได้อีก”

“ไม่มี...ไม่มีใครเลย...” เธอหอบคราง เสียงสั่นจนแทบฟังไม่ออก

เขายิ้มในลำคอแล้วเปลี่ยนท่า — ดึงเธอลุกขึ้นมาคุกเข่าแล้วโอบรัดจากด้านหลัง

เธอร้องออกมาเมื่อเขากระแทกกลับเข้าไปจากท่านี้ — ลึกจนแทบถึงใจ

มือเขาข้างหนึ่งล้วงจากด้านหน้า นิ้วกลางลากผ่านติ่งเสียวช้า ๆ

อีกข้างคว้าคางเธอขึ้นมาจูบแรง ๆ ขณะสะโพกเขาเร่งจังหวะหนักจนเสียงเตียงกระแทกผนังเป็นจังหวะ

“จำไว้...” เสียงเขากระซิบข้างหูในขณะยังไม่หยุดขยับ

“ร่างกายเธอ...ตรงนี้...” เขาใช้นิ้ววนที่เม็ดเสียว

“ตรงนี้...” เขากระแทกเข้าลึกขึ้นอีก

“ทั้งหมดนี้เป็นของฉัน — และฉันจะไม่มีวันคืนมันให้โลกใบนี้”

เสียงเธอกรีดร้องเบา ๆ ในลำคอขณะถึงจุดสุดยอดอีกครั้ง

ร่างกระตุกหนัก เขาตามติดเธอไปในวินาทีเดียวกัน

เขากระแทกครั้งสุดท้ายก่อนปล่อยทุกอย่างเข้าในตัวเธออย่างลึกที่สุด

เขากัดไหล่เธอเบา ๆ — ไม่แรง แต่เป็นรอย

เป็นตรา

เป็นสัญลักษณ์ว่าเธอคือของเขาโดยสมบูรณ์

ทั้งสองนอนนิ่งบนเตียง เงียบสนิท

มีเพียงเสียงหอบหายใจที่แผ่วลงอย่างช้า ๆ

ภพใช้หลังมือเช็ดเหงื่อบนหน้าผากเธอ

ไม่ได้พูดอะไร แต่ดวงตานั้น...อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด

“คุณไม่เคยปล่อยให้ฉันหายใจเลย” เธอกระซิบ ยิ้มบาง ๆ

“เพราะฉันกลัวว่า ถ้าปล่อยให้หายใจ...ฉันจะเผลอให้เธอหายไป” เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงนิ่ง

เธอเงียบไป

ก่อนจะพูดเบา ๆ

“ถ้าฉันหายไป...คุณจะทำยังไง”

ภพมองเธอ สายตานิ่ง — จริง

“ฉันจะลากโลกทั้งใบมาทำลาย จนกว่าจะได้เธอกลับมา”

ในเวลาเดียวกัน — ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ของหน่วยข่าวกรองพิเศษ

ภาพจากกล้องลับซึ่งติดอยู่ในห้องพักแพทย์ ถูกอัปโหลดขึ้นบนกลุ่มลับใต้ดิน

มีร่างของแวว...และเสียงครางของเธออย่างชัดเจน

มีข้อความแนบอยู่ใต้ภาพ

> “นี่คือของเล่นที่ตำรวจเลือดเย็นหวงนักหวงหนา

ดูซิว่าจะมีปัญญาปกป้องได้แค่ไหน — รอบหน้า ไม่ใช่แค่กล้อง”

แววเปิดโทรศัพท์ตอนกำลังจะออกจากห้องพักแพทย์ ขณะกำลังเดินไปขึ้นลิฟต์

เสียงแจ้งเตือนจากกลุ่มแชทลับที่เธอเคยเข้าไปดูเล่น ๆ สมัยเรียนหมอเด้งขึ้นทันที

> [แจ้งเตือนจากแอดมิน]: คลิปเด็ด “หมอxxx” กับตำรวจสายสืบดิบเถื่อนในห้องพักเวร...!

เลือดในตัวเธอเย็นวาบทันที

นิ้วเลื่อนเปิดอย่างไม่รู้ตัว — แล้วเธอก็แทบปล่อยโทรศัพท์ตก

ภาพจากกล้องมุมสูง ภาพเธอกำลัง...กับเขา

ชัดเจน

ทุกท่วงท่า

ทุกเสียงคราง

ทุกคำพูดที่เขากระซิบว่า “ร่างกายเธอเป็นของฉัน”

มีใครบางคน...ติดกล้องในห้องเธอ

แววหายใจไม่ออก เธอรีบโทรหาเบอร์หนึ่งในเครื่อง

“ภพ...อยู่ไหน...ฉัน...” เสียงเธอสั่น

“อยู่หน้าโรงพยาบาล กำลังจะขึ้นไปหา” เสียงเขาราบเรียบ แต่ทันทีที่เธอเงียบ เขารู้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ

“เกิดอะไรขึ้น แวว”

“มีคน...แอบถ่ายเรา...” เสียงเธอสั่น “มันโพสต์คลิปลงเน็ต...ตอนเราอยู่ด้วยกันในห้องแพทย์...”

ภพเงียบไปหนึ่งวินาที

ก่อนจะตอบกลับเสียงเย็นจัด

“ไม่ต้องขยับ ไม่ต้องทำอะไร เดี๋ยวฉันขึ้นไป”

ห้านาทีต่อมา

ประตูห้องพักแพทย์เปิดแรงกว่าปกติ

ภพเดินเข้ามา ดวงตาดำสนิท กรามขบแน่นจนเห็นสันชัด เส้นเลือดที่ขมับเต้นแรงผิดปกติ

แววยืนรออยู่ตรงมุมห้อง สวมเสื้อโค้ทยาว

เมื่อเขาเข้ามา เธอก็วิ่งเข้ากอดเขาแน่นทันที

“ฉันขอโทษ... ฉันไม่รู้ว่ามันติดกล้องไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่...”

“ไม่ใช่ความผิดเธอ” ภพพูดเสียงต่ำ ขณะที่มือโอบรอบตัวเธอแน่นกว่าเดิม

“ฉันรู้แล้วว่าใครเป็นคนทำ” เขากระซิบชิดหู

แววผละออกนิดหนึ่ง มองหน้าเขา “ใคร...?”

“ไอ้เหี้ยที่ฉันเคยไว้ชีวิตไว้เมื่อสองปีก่อน...” ภพสบตาเธอแน่นิ่ง

“วันนี้มันจะไม่มีโอกาสรอดอีก”

คืนนั้น

ภพกลับไปที่ฐานข่าวกรองลับ — บุกเข้าโดยไม่แจ้งล่วงหน้า

เขาไม่ได้มาในฐานะตำรวจ

เขามาในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง ที่คลั่งจะปกป้อง “ผู้หญิงเพียงคนเดียว” จนยอมเป็นฆาตกร

เขาต่อยหัวหน้าฝ่ายเทคโนโลยีที่ไม่ยอมให้เขาเข้าเซิร์ฟเวอร์

เขาบีบคอเพื่อนร่วมงานที่เคยเก็บคลิปไว้เป็นแบล็กเมล์

และเมื่อได้ไอพีของคนปล่อยคลิป

เขาก็เดินเข้าไปในห้องลับ

ล็อกประตู

และปิดกล้องวงจรปิดเองทั้งหมด

เสียงดัง ปัง สองครั้งดังจากข้างใน

ไม่มีใครกล้าเข้าไปดู

ไม่มีใครกล้าถาม

แต่วันรุ่งขึ้น

ชายผู้ต้องสงสัยคดีคลิปลับ... “หายตัวไป” โดยไร้ร่องรอย

ค่ำคืนนั้น

ภพกลับมาหาแวว

เขาไม่พูดอะไร

แค่นั่งลงข้างเตียง ก้มหน้า และวางปืนพกของเขาไว้บนตักเธอ

“นี่...” เธอถามเสียงแผ่ว

“คือคำขอโทษ...และคำสัญญา” เขาพูดเสียงแหบ “ปืนของฉัน...ไม่มีวันหันใส่เธอ

แต่ถ้าโลกนี้หันมาหาเธอ ฉันจะยิงก่อนคำว่ากฎหมาย”

แววน้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว

เธอกอดเขาแน่น

และรู้ในวินาทีนั้นว่า...

เธอฝังเขาไว้ในตัวไปนานแล้ว

แต่ตอนนี้...

เขาก็ฝังเธอลงลึกในหัวใจเขา...ไม่แพ้กัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***