ตอนที่ 3: เมื่อหัวใจเริ่มสั่นไหว

เช้าวันถัดมา ธามเดินเข้าไปในห้องอาหารของคฤหาสน์ในชุดเสื้อเชิ้ตขาวสะอาดตากับกางเกงสแลคที่ดูดีเกินกว่าคนที่เป็น “ลูกหนี้” จะใส่

ชุดพวกนั้นไม่ใช่ของเขา — เธอให้คนจัดการไว้เรียบร้อย และทุกอย่างในบ้านนี้ก็อยู่ภายใต้ “การควบคุม” ของเธอทั้งหมด

“มานั่งนี่สิ”

เสียงของเธอดังขึ้นจากหัวโต๊ะ เขาเงยหน้าขึ้นมอง เห็นเธอสวมชุดนอนผ้าไหมสีดำบางเบา เผยให้เห็นเรียวแขนและเนินไหล่ขาวสะท้อนกับแสงแดดยามเช้าอย่างยั่วยวน

ธามลังเลอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะยอมเดินไปนั่ง

“วันนี้ฉันว่างทั้งวัน” เธอพูดขึ้นขณะตักข้าวลงจาน “และฉันจะให้เธอเป็นคนพาฉันออกไปข้างนอก”

“ผม?” ธามขมวดคิ้ว “คุณไม่กลัวว่าผมจะหนีเหรอ?”

เธอเงยหน้ามองเขาช้า ๆ ยิ้มบาง แต่แฝงอำนาจไว้เต็มเปี่ยม

“เธอหนีไม่ได้หรอก…ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม”

...

รถสปอร์ตคันหรูแล่นออกจากคฤหาสน์ฝ่าทางดินแดงอย่างเงียบงัน ธามนั่งเป็นคนขับ ขณะที่เธอนั่งไขว่ห้างด้านข้าง กดมือถือเล่นเหมือนไม่สนใจอะไร

“ฉันอยากไปทะเล”

เธอกล่าวเรียบ ๆ

“คุณหมายถึง…ตอนนี้?”

“ใช่ ตอนนี้” เธอยิ้มมุมปาก “ขับไปเถอะ ฉันมีวิธีฆ่าเวลาอีกเยอะ”

…

สามชั่วโมงต่อมา รถจอดสนิทที่ริมชายหาดเงียบสงบแห่งหนึ่งที่ไร้ผู้คน ธามลงมายืนมองผืนน้ำเบื้องหน้า ลมทะเลพัดปะทะใบหน้าเขาจนรู้สึกได้ถึงอิสระ — แต่อิสระนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ข้างหลังเขาเหมือนเงาตามติด

“ทำไมถึงทำแบบนี้กับผม” เขาถามในที่สุด ขณะที่เธอเดินมาหยุดข้างตัว

“แบบไหน?”

“คุณมีเงิน มีอำนาจ จะฆ่าผมก็ทำได้ ทำไมถึงต้องเล่นเกมอะไรแบบนี้”

เธอไม่ตอบในทันที แต่กลับก้าวเดินไปที่ผืนน้ำช้า ๆ แล้วหยุดอยู่ริมคลื่น

“เพราะมันทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเอง…ยังควบคุมอะไรบางอย่างได้อยู่”

เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย

“ในโลกที่ผู้หญิงอย่างฉันต้องอยู่ท่ามกลางผู้ชายเลือดเย็น ที่พยายามจะเหยียบให้ฉันอยู่ใต้เท้าทุกวัน การที่เธออยู่ตรงนี้ มันทำให้ฉันรู้สึกว่า...ฉันยังไม่แพ้”

ธามเงียบ เขาไม่รู้จะตอบยังไงกับความรู้สึกที่เปราะบางนั้น

เธอหันกลับมามองเขาอีกครั้ง ดวงตาคู่นั้นมีบางอย่างเปลี่ยนไป

“แต่ตอนนี้...มันเริ่มไม่เหมือนเดิม”

“อะไร?” ธามถามเสียงเบา

เธอเดินเข้ามาหาเขา ช้า ๆ จนระยะห่างระหว่างกันมีเพียงลมหายใจ เธอวางมือที่หน้าอกของเขา หัวใจเขาเต้นแรงอย่างห้ามไม่ได้

“ฉันเริ่ม...ควบคุมเธอไม่ได้แล้ว”

และในวินาทีนั้น ปลายริมฝีปากของเธอก็ประทับลงบนปากของเขา

ไม่ใช่จูบที่เร่าร้อน แต่เป็นจูบที่เต็มไปด้วยความสับสน ความโหยหา และความกลัว

ธามไม่ได้ขัดขืน — เขาจูบตอบเธออย่างเงียบงัน ก่อนจะยกมือแตะเอวเธอเบา ๆ

มันควรจะเป็นจูบที่ไม่มีความหมาย

แต่กลับกลายเป็นจูบที่ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป...

และทั้งสอง...รู้สึกได้พร้อมกันว่า