ตอนที่ 2: กรงขังในคฤหาสน์หรู

“จำกฎให้ดี ธาม”

เสียงเย็นเฉียบดังขึ้นในห้องสีขาวสะอาดที่ธามถูกพามาอยู่

“กฎข้อแรก: ห้ามออกจากเขตบ้านโดยไม่ได้รับอนุญาต

กฎข้อสอง: ห้ามโกหกฉัน

กฎข้อสาม: ถ้าฉันเรียก เธอต้องมา ไม่ว่าจะเวลาไหน เข้าใจไหม?”

ธามยืนนิ่งอยู่กลางห้องกว้าง ดวงตาของเขายังแดงก่ำจากความอับอายและความสับสน เขาไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองเป็นนักโทษหรือแค่เครื่องมือระบายอารมณ์ของผู้หญิงที่มีอำนาจเหนือทุกอย่าง

“คุณไม่ได้ต้องการให้ผมชดใช้หนี้หรอกใช่ไหม...”

เขากล่าวเสียงเบา “…คุณแค่เหงา”

ประโยคนั้นทำให้เธอหยุดก้าว

เธอหันกลับมามองเขา ดวงตาคู่นั้นไม่มีประกายของความรู้สึก...หรืออย่างน้อย เธอก็พยายามปิดมันเอาไว้

“เหงาเหรอ?”

เธอหัวเราะเบา ๆ “ฉันไม่ใช่พวกอ่อนแอที่จะเหงาเพราะไม่มีใครข้างกาย ฉันแค่เบื่อ และเธอก็เป็นของเล่นชิ้นใหม่ที่ฉันเลือก”

ธามเม้มปากแน่น เขาอยากจะสวนกลับแต่ก็รู้ว่าไม่มีทางชนะในโลกของเธอ

“ถ้าอยากรอด...ก็จงทำตัวให้ดี” เธอกล่าวก่อนจะเดินออกไป ทิ้งเขาไว้ลำพังกับห้องที่สวยงามแต่เต็มไปด้วยกำแพงมองไม่เห็น

...

สองวันผ่านไป ธามแทบไม่ได้นอน เขาถูกใช้งานเหมือนคนรับใช้ในบ้าน ไม่ว่าจะเป็นการจัดเอกสาร ดูแลรถ ทำอาหาร หรือแม้แต่ต้องรับคำสั่งเรียกใช้งานในยามวิกาลเพียงเพื่อให้เธอนั่งมองเขาอย่างเงียบงัน

“ทำไมถึงจ้องผมแบบนั้น?”

เขาถามในคืนนั้น ขณะที่ยืนอยู่ในห้องทำงานของเธอ เธอนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาตัวยาว จิบไวน์ช้า ๆ

“เพราะฉันอยากรู้ว่าเธอจะทนได้แค่ไหน...”

เธอลุกขึ้นเดินตรงมาหาเขา ดึงคอเสื้อของเขาลงมาให้ต่ำจนเกือบจะชิดใบหน้า

“…และฉันก็สงสัยว่าความอดทนของลูกหนี้มันจะพังเมื่อไหร่ ถ้าถูกเจ้าหนี้...ยั่วทุกคืนแบบนี้”

ธามไม่ตอบ แต่ลมหายใจของเขาเริ่มแรงขึ้น เธอยิ้มมุมปากก่อนจะปล่อยมือออกแล้วเดินกลับไปนั่งที่เดิม

“คืนนี้ไปพักเถอะ...ฉันแค่อยากเล่นสนุกนิดหน่อย”

เสียงของเธอแผ่วเบา แต่กลับกรีดลงกลางใจเขา

...

ธามกลับเข้าห้องของตัวเองในคืนนั้น หัวใจเขาสับสนยิ่งกว่าเดิม

เขาไม่เข้าใจเลยว่า...ทำไมผู้หญิงที่เขาควรจะเกลียดถึงได้ดึงดูดเขาอย่างประหลาด

หรือบางที...เขากำลังตกหลุมพรางของเธอแล้วจริง ๆ