กลิ่นฝนวันนั้น
เสียงฝนตกกระทบหลังคาเหล็กสังกะสีดังเปาะแปะในยามบ่าย เมธาวีหอบแฟ้มเอกสารแนบอก วิ่งหลบฝนเข้ามาในศาลาริมทางที่แทบจะพังเพราะปลวกแทะ
“โอย...ไม่ทันอีกแล้ว” เธอบ่นพึมพำ พลางมองแฟ้มที่เปียกซึมเล็กน้อย
“ยืนแบบนั้น เดี๋ยวก็ไม่เหลือสภาพแล้วล่ะครับ” เสียงทุ้มๆ ดังขึ้นจากมุมศาลา
เธอสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองชายหนุ่มในเสื้อเชิ้ตเปียกปอน นั่งหลบฝนอยู่ก่อนแล้ว เขายิ้มบางๆ ให้ ดูไม่ใช่คนอันตราย แต่ก็ไม่ใช่คนที่เธอคุ้นหน้า
“ขอโทษค่ะ ไม่เห็นว่ามีคนอยู่แล้ว”
“ไม่เป็นไรครับ ศาลานี้ไม่ได้จองไว้”
เธอหัวเราะเบาๆ แม้สถานการณ์จะไม่น่าขำ แล้วค่อยๆ ทิ้งตัวนั่งลงตรงมุมอีกด้านหนึ่งของศาลา
“ฝนแบบนี้คงตกอีกนาน” เขาพูด ขณะยื่นผ้าเช็ดหน้าสีขาวให้ “เผื่อจะช่วยได้”
เมธาวีรับมาช้าๆ รู้สึกเกรงใจแต่ก็จำใจเช็ดหน้าตัวเองที่เปียกโชก
“ขอบคุณค่ะ”
“ชื่ออะไรครับ?” เขาถามตรงๆ แต่แฝงความสุภาพไว้ในแววตา
“เมธาวี...แล้วคุณล่ะ?”
“ผมชื่อปุณณ์ครับ”
สายฝนยังคงตกไม่หยุด แต่ศาลาเล็กๆ กลับอุ่นขึ้นอย่างแปลกประหลาด อาจเป็นเพราะรอยยิ้มของคนแปลกหน้า หรืออาจเป็นเพราะใจของเธอเริ่มเปิดรับบางสิ่งบางอย่างที่มากับกลิ่นฝนในวันนั้น...
11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 20
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments