ตอนที่ 2: การทดสอบความสนใจ

หลังจากการพบกันครั้งแรกที่ทางเดินในมหาวิทยาลัย พราวไม่สามารถหยุดคิดถึงพีทได้เลย ทั้งๆ ที่เธอเคยผ่านการท้าทายและทำให้หนุ่มๆ หลงใหลมาแล้วมากมาย แต่การได้เจอพีททำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกทดสอบในแบบที่ไม่เคยเจอมาก่อน

ช่วงเวลาหลังจากนั้น พราวยังคงเจอพีทในหลายๆ ที่ ทั้งในห้องเรียน ห้องสมุด หรือแม้แต่ในทางเดินของคณะ แต่เขาก็ยังคงทำตัวเหมือนไม่รู้จักเธอ หรือไม่ก็ทำเหมือนว่าไม่เห็นเธอเสียด้วยซ้ำ พราวเริ่มรู้สึกท้าทายมากขึ้น เธอไม่ชอบถูกมองข้ามและคิดว่าความเย็นชาของเขานั้นน่าสนใจยิ่งนัก

“คุณพีทค่ะ!” พราวตะโกนเรียกชื่อเขาเมื่อเห็นพีทกำลังเดินไปในทางเดินมุ่งหน้าไปยังห้องเรียน

พีทหยุดเดิน แต่ไม่ได้หันมามองเธอ เขายืนเงียบๆ พลางตั้งใจจะเดินต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“พีทคะ… อยากชวนไปกินกาแฟที่คาเฟ่หน้าคณะไหมคะ? มันร้อนนะคะ อยากคุยอะไรบ้างไหม?” พราวเดินเข้าไปใกล้ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงหวาน

พีทยืนนิ่งอยู่อีกครู่ ก่อนจะเอ่ยตอบด้วยเสียงต่ำ “ไม่ครับ ขอโทษ”

คำตอบที่ไม่ค่อยจะมีน้ำใจทำให้พราวรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย แต่กลับยิ่งทำให้เธออยากท้าทายเขามากขึ้นกว่าเดิม พีทคงไม่ได้สนใจเธอขนาดนั้น แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะยอมแพ้

“ทำไมถึงไม่ชอบคุยกับใครล่ะคะ?” พราวถามด้วยความอยากรู้

พีทหันมายิ้มให้เธอแบบขมๆ ไม่ได้แสดงออกว่าโกรธหรือเกลียด แต่เพียงแค่ดูเหมือนจะไม่สะดวกที่จะตอบคำถามนี้ “ไม่มีอะไรหรอกครับ…”

พราวรู้สึกว่าเขากำลังหลีกเลี่ยงคำตอบของเธอ แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ พราวตัดสินใจเดินไปข้างๆ พีทและเริ่มพูดอย่างไม่กลัวว่า

“เอาเถอะค่ะ ฉันขอโทษที่ถามไปแบบนั้น ฉันแค่รู้สึกว่า…คุณพีทเป็นคนที่น่าสนใจมากจริงๆ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความท้าทาย แต่ก็แฝงไปด้วยความจริงใจบางอย่างที่พีทไม่อาจมองข้าม

พีทมองเธอครู่หนึ่งก่อนจะพูดอย่างเบาๆ “ไม่ต้องมายุ่งกับผมเลยดีกว่า”

พราวยิ้มและไม่ได้รู้สึกแย่เลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม เธอกลับรู้สึกว่าเขากำลังเปิดเผยบางอย่างเกี่ยวกับตัวเองออกมาให้เธอเห็น พีทไม่ต้องการให้ใครเข้าใกล้เขามากนัก และเขาก็ไม่อยากให้ใครมาเห็นจุดอ่อนของเขา

“โอเคค่ะ ฉันจะไม่ยุ่งกับคุณอีก ถ้าคุณไม่อยากคุย แต่… ถ้าคุณเปลี่ยนใจ ค่อยทักมานะคะ” พราวพูดทิ้งท้ายแล้วเดินจากไปอย่างไม่สะทกสะท้าน

ในใจของพราวกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ยิ่งทวีคูณขึ้นเมื่อคิดถึงพีท เขาไม่เหมือนใครในมหาวิทยาลัยนี้ที่เคยยอมรับการเข้าหาของเธอ แต่กลับทำให้เธอรู้สึกว่าเขากำลังปิดกั้นตัวเองจากการมีความสัมพันธ์กับใครง่ายๆ

พีท ยังคงเดินต่อไปอย่างเงียบๆ ภายในใจของเขามีคำถามมากมายเกี่ยวกับพราว แม้จะไม่อยากรับรู้ว่าเธอเป็นใคร เขาก็ยังไม่อาจละสายตาจากเธอไปได้เลย ในขณะที่พราวเดินจากไปอย่างมั่นใจ เขากลับรู้สึกถึงความว่างเปล่าในใจ—เหมือนกับว่าเขากำลังหลบหลีกบางสิ่งบางอย่างที่เขาไม่กล้าเผชิญ

หลายวันหลังจากนั้น พราวก็ไม่ยอมแพ้ แม้พีทจะยังคงหลีกเลี่ยงการตอบรับ แต่พราวกลับเริ่มหาวิธีใหม่ในการทำให้เขาสนใจบ้าง ไม่ว่าจะเป็นการตั้งใจนั่งใกล้ๆ เขาในห้องเรียน หรือแม้แต่การไปที่คาเฟ่แล้วนั่งที่โต๊ะที่พีทมักจะนั่งบ่อยๆ ราวกับว่าเธอแค่ทำสิ่งเหล่านั้นโดยบังเอิญ

แต่ความพยายามของพราวเริ่มทำให้พีทรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง—บางอย่างที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อนเลยในชีวิต

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***