องุ่นที่หวานชื่น

ยามรัตติกาลทอดเงาทาบผืนทรายราวม่านกำมะหยี่จากสวรรค์ ดวงดาวพราวพร่างเหนือหัว เหมือนมีใครเอาอำพันมาโรยไว้บนฟากฟ้า ลมทะเลทรายพัดผ่านเบา ๆ หอมกรุ่นกลิ่นไม้หอมและควันกำยานจากเตาเล็กที่วางอยู่ข้างพรมไหม

Lysandra นั่งเอนพิงหมอนปักดิ้นทอง ใบหน้าที่งามล่มเมืองเรืองรองภายใต้แสงจันทร์ ผมยาวสี deep sea green เปียกบางส่วนเพราะเงื่อไอเย็น ยามสะบัดเบา ๆ ก็คล้ายกับเงาคลื่นในมหาสมุทร ริมฝีปากสีชมพูนุ่มนวลระเรื่อคลี่ยิ้มละมุน ขณะมองชายตรงหน้าด้วยแววตาหลงใหลไร้พิษภัย

Cassiel ยื่นมือเข้ามาอย่างนุ่มนวล บนฝ่ามือนั้นมีพวงองุ่นเล็กสีม่วงดำที่สะท้อนแสงราวหยดน้ำหมึกจากหม้อนิรันดร์

“องุ่นจากดินแดนตะวันออก สุกด้วยแสงจันทร์แรกของฤดู” เขาเอ่ยเสียงทุ้ม นุ่มและน่าฟังราวบทกวีที่แต่งขึ้นเพียงเพื่อเธอ “ว่ากันว่า หากเทพีลิ้มรส จะฝันถึงรักนิรันดร์ในค่ำคืนนั้น”

Lysandra หัวเราะเบา ๆ “เจ้าเอาอีกแล้วนะ Cassiel ชอบพูดจาเว่อวังเหลือเกิน”

“ข้าไม่เคยพูดเล่น โดยเฉพาะกับเจ้า” เขายิ้ม แล้วค่อย ๆ จับองุ่นลูกหนึ่งแนบที่ริมฝีปากเธอ

"เจ้าน่ะชอบเย้าแหย่ข้า" เธอกล่าวพร้อมหัวเราะเบาๆ

"แต่เจ้าก็ชอบที่ข้าเย้าแหย่เจ้าไม่ใช่หรือ?"เขาตอบกลับ ดันองุ่นนั้นให้แนบชิดกับริมฝีปากของเธอมากขึ้น

เธอมองเขา รู้สึกว่าหัวใจเหมือนจะหยุดเต้นไปชั่วขณะ เธอสงสัยว่าทำไมเขาถึงต้องผลักดันให้เธอสัมผัสลิ้มลององุ่นลูกนั้นมากขนาดนี้

ก่อนจะค่อย ๆ ลิ้มรสผลไม้ต้องห้ามนั้นโดยไม่เอะใจใด ๆ รสชาติหวานล้ำแทรกซึมลึกไปถึงวิญญาณ ราวกับความรักกำลังงอกเงยในเงามืดของบาป

เขามองเธออย่างเงียบงัน... ราวกับซาตานผู้รอคอยคำสาปจะเริ่มต้น

แต่เธอกลับยิ้ม

“มันอร่อยมาก” เธอกระซิบ เคี้ยวองุ่นที่หวานชื่น

องุ่นลูกเล็กนั้นสัมผัสปลายลิ้นอย่างอ่อนโยน ราวกับหยาดน้ำค้างแรกของจักรวาลละลายบนผิวแก้ว

เสี้ยววินาทีแรกให้รสหวานลึกละไม เจือกลิ่นดินแดนโบราณที่ไม่มีอยู่ในแผนที่ใด กลิ่นหอมระเหยคล้ายมัสก์ป่า ดอกไม้ที่ไม่มีชื่อ และเงาของบาปที่แฝงเร้นในความหอมรัญจวน

เมื่อเคี้ยวเบา ๆ เนื้อในกลับเย็นวาบเหมือนน้ำแห่งชีวิต ละลายหายไปพร้อมกับประกายร้อนบางอย่างที่ทิ้งรสติดปลายลิ้น... หวานไม่ใช่หวานของผลไม้ แต่เป็นหวานที่เหมือนคำสัญญาต้องสาปในฝันกลางคืน

หวานที่ทำให้หัวใจวูบไหวโดยไม่รู้สาเหตุ และทำให้เทพีผู้ไม่เคยต้องเสียน้ำตา...เริ่มรู้สึกเหมือนจะร้องไห้

องุ่นนั้น...เหมือนไม่ใช่ผลไม้

แต่น่าจะเป็นจูบแรกของหายนะ

ที่ห่อหุ้มด้วยความอ่อนโยนจนเธอยินยอมกลืนลงไป

และเขาก็ยิ้มตอบ... ทั้งที่ในแววตาทองของเขา ไม่ใช่ความรัก...แต่คือแผนที่เริ่มคลี่คลายอย่างสมบูรณ์แบบ

...4...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ใต้ต้นอาเคเซีย