Episode 15

“ชะ...เจ้าเองก็ได้อภิสิทธิ์จากเบื้องบนเช่นกันถึงสามารถนอนพักที่เรือนตะวันตกได้

เจ้ากับข้าล้วนมีชนักติดหลังกันทั้งคู่ อย่ามาขู่เสียให้ยาก”

หยางจินจวี๋โต้กลับอย่างไม่ยอมแพ้ ดวงตาของนางมองอีกฝ่ายอย่างแข็งกร้าว

“ใช่

ข้ามีอภิสิทธิ์เช่นกัน แต่พวกเจ้าเป็นสตรี มาเรียนร่วมกับบุรุษ

หากเก่งเกินหน้าศิษย์ทั้งหลายในกั๋วจื่อเจียน เท่ากับหมิ่นเชิงชายของพวกเขา

จากมิตรจะกลายเป็นศัตรู ต่อให้เจ้ายกย่องหวงตี้องค์ปัจจุบันว่าทรงแก้ไขสามหลัก

แต่ถึงกระนั้น...ในสายตาบุรุษ สตรีมิอาจทัดเทียมกับพวกเขาได้

เรื่องการบ้านการเมืองอย่าได้หมายเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วย

ดูอย่างหวงโฮ่วปะไร...พระนางมิอาจยื่นมือเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการบริหารบ้านเมืองได้”

“เช่นนั้นเจ้าต้องการอะไรกันแน่”

หยางจินจวี๋กัดฟันกรอด ถามลอดไรฟันออกไป นางพอจะเดาจุดประสงค์อีกฝ่ายออก

“ข้าแค่ต้องการเจ้าเป็นสาวใช้ข้างกายเท่านั้น”

“นี่เจ้า...รู้หรือไม่ว่าคนที่เจ้าพูดด้วยเป็นใคร”

เสี่ยวจูตวาดออกมาอย่างเหลืออด

“หยางจินจวี๋...ท่านหญิงขั้นสองผู้เกียจคร้าน

ฟุ้งเฟ้อ ชอบหาเรื่องชาวบ้าน แต่งดงามที่สุดในใต้หล้า...ถูกต้องหรือไม่?”

“ในเมื่อเจ้ารู้

เหตุใดยังกล้าพูดจาสามหาวเช่นนั้นอีก”

“ทำไมข้าจะไม่กล้า...ในเมื่อมารดาข้าเป็นสนมคนหนึ่งของหวงตี้!”

เซียวหลางเซิงก้าวออกจากเรือนตะวันออกหลังทำข้อตกลงกับอีกฝ่ายเรียบร้อย

ใบหน้าหล่อเหลาปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เพทุบาย

ใครว่าข้าถือวิสาสะบุกรุกเข้าไปในเรือนเจ้า...หยางจินจวี๋

ข้าตั้งใจบุกเรือนเจ้าเพื่อการณ์นี้เลยต่างหาก!!!

แม้เซียวหลางเซิงจะไม่บอกว่าตนเป็นองค์ชายลำดับที่เท่าไหร่

แต่หยางจินจวี๋ก็ได้กลายเป็นสาวใช้ข้างกายในคราบบุรุษหน้ามนไปเสียแล้ว ขณะเดินมายังโถงเรียนหลัก

เซียวหลางเซิงเห็นว่าที่นั่งของตนคั่นกลางระหว่างหยางจินจวี๋กับเสี่ยวจู

จึงหันมาบอกยิ้มๆว่า

“หากอยากแลกที่นั่งกับข้า

เจ้าต้องจูบข้าทีหนึ่ง”

หยางจินจวี๋ได้แต่เค้นเสียงออกมาจากลำคอดัง

“หึ” มองอีกฝ่ายด้วยนัยน์ตาวาววับราวกับจะพ่นไฟออกมา อีกฝ่ายก็ยิ้มกริ่มกวนประสาทตอบรับ

หยางจินจวี๋มิคิดเลยว่านอกจากคู่กัดอย่างจู่หรงเสียแล้ว

จะยังมีองค์ชายอีกผู้หนึ่งกล้าเป็นคู่กัดคนที่สองกับนางด้วย

กลับจวนเมื่อไหร่

ข้าจะแจ้นไปฟ้องเสด็จย่า!!!

ระหว่างนั่งขบคิดหาคำฟ้องที่จะทำให้เซียวหลางเซิงต้องกระเด็นออกจากกั๋วจื่อเจียน

เสียงจ้อกแจ้กจอแจภายในโถงเรียนพลันเงียบลง ตามมาด้วยเสียงสูดลมหายใจลึกยาว

ด้วยความแปลกใจ...หยางจินจวี๋จึงเหลียวมองรอบตัว พบว่าสายตาของศิษย์ทุกคนแม้แต่เสี่ยวจูยกเว้นเซียวหลางเซิงที่คลี่พัดพัดคลายร้อนอย่างไม่อนาทรร้อนใจล้วนพุ่งเป้าไปเบื้องหน้า

นางจึงรีบมองไปยังจุดเดียวกัน

แก้มของนางพลันร้อนขึ้นมานิดๆ...นิดเดียวเท่านั้นจริงจริ๊ง!

จู่เสียนหลางซื่อเยี่ยหรือองค์ชายรองนับว่าเป็นบุรุษรูปงามที่หาตัวจับยากผู้หนึ่ง

องคาพยพทั้งห้าล้วนผสมกลมกลืนกันอย่างเหมาะเจาะ นัยน์ตามังกรสีดำลุ่มลึก คิ้วเข้มเรียวรูปกระบี่

จมูกโด่งเป็นสันตรง ปากอิ่มสีแดงระเรื่อดุจผลผิงกั่ว

ผิวหน้าที่ขาวราวกับหยกมันแพะแกะสลักออกมาเป็นดวงหน้าคมคายงดงามราวกับมาจากฝีมือช่างแกะสลักฝีมือดีที่สุดของแคว้นเว่ย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***