“ในเมื่อศิษย์น้องหลานหลิงออกปากเอง
พวกเราล้วนเห็นด้วย... อาเจ่า เจ้าก็เลิกคิดมากได้แล้ว
เงินสักอีแปะเดียวก็ไม่กระเด็นออกจากกระเป๋า แถมยังอาจจะมีโอกาสได้ชมโฉมแม่นางป๋ายด้วย
เลิกทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เสียที” ซูเฉียวเหน็บแหนมเพื่อนสนิทพอหอมปากหอมคอ
เจ่าอู่จูยังคงรู้สึกไม่ดี จึงสูดหายใจลึก ประกาศเสียงดังฟังชัดว่า
“ข้า...เจ่าอู่จู
พูดคำไหนต้องเป็นคำนั้น ศิษย์น้องหลานหลิง มื้อนี้ศิษย์พี่เลี้ยงเอง ขอเพียงพวกเจ้าหุบปากให้สนิท
ต่อให้ต้องเลี้ยงข้าวพวกเจ้าทุกวัน ข้าก็ยินดี”
“ฮ่าๆๆ
อยากเห็นหน้าแม่นางป๋ายถึงเพียงนี้เชียว” ศิษย์ร่างเตี้ยผอมนามว่า ‘เสียนเกอเกอ’ แซวขึ้นมาได้ตรงใจคนทั้งหมด
เสียงหัวเราะขำขันพลันดังก้องไปทั้งโถง เจ่าอู่จูหน้าแดงก่ำแต่มิปฏิเสธ
จากนั้นศิษย์สำนักหลงเหวินทั้งหกก็พากันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในเรือนพัก
หยางจินจวี๋กับเสี่ยวจูตรงไปยังที่พักของตนซึ่งแต่เดิมเป็นที่พักส่วนตัวของหวงจี้จิ่ว
แต่หวงจี้จิ่วยกเรือนข้างให้พวกนางทั้งสองใช้เป็นที่หลับนอน
หยางจินจวี๋ไม่ต้องคิดให้มากความก็รู้ว่าการที่ตนกับเสี่ยวจูมีเรือนนอนพิเศษนั้นเป็นอภิสิทธิ์ที่หวงตี้ประทานให้
นางกับเสี่ยวจูจึงหันไปยังทิศที่ตั้งวังหลวงแล้วยอบกายคำนับ
แต่งตัวเสร็จ
คนทั้งหกก็มารวมตัวกันที่หน้าประตูใหญ่ของสำนักกั๋วจื่อเจียน พอคนมาครบพวกเขาก็พากันเดินไปพลางคุยไปพลางอย่างสนุกสนานจนถึงหอคณิกาเย่ว์หยาง
แม่เล้าที่ยืนต้อนรับแขกอยู่หน้าตึกหลังใหญ่ที่ประดับประดาด้วยโคมไฟและไม้ดอกไม้ประดับอย่างงดงามหรูหรา
พอเห็นหนุ่มน้อยหน้ามนทั้งหกก็รีบเข้ามาทักทายพูดจาประจบประแจง
เรียกคณิกาหลายนางให้เข้ามาดูแลพวกเขา แต่หยางจินจวี๋ปฏิเสธ
เอ่ยตรงๆกับแม่เล้าว่าวันนี้นางอยากพบแม่นางป๋ายอวี้หลัน เพื่อฟังเสียงดีดพิณที่ลือกันว่าเป็นหนึ่งในใต้หล้า
แม่เล้าได้ยิน
สีหน้าพลันเปลี่ยนเล็กน้อย
“อ่า...คุณชายทั้งหก
วันนี้เห็นท่าจะไม่ได้เจ้าค่ะ เพราะป๋ายอวี้หลันกำลังต้อนรับแขกคนสำคัญอยู่”
“แขกคนสำคัญ...คงมิใช่องค์ชายสี่หรอกกระมัง?”
หยางจินจวี๋ลองหยั่งเชิงถาม
แม่เล้าไม่ตอบ
ก่อนจะสั่งให้เด็กๆในสังกัดพาพวกเขาขึ้นไปยังชั้นสองเพื่อพักผ่อนในห้องพิเศษที่ติดกับห้องที่แม่นางป๋ายกำลังต้อนรับแขกคนสำคัญตามคำขอของหยางจินจวี๋
ตอนแรกแม่เล้าไม่ยินยอมแต่พอหยางจินจวี๋ยัดตั๋วเงินสองแผ่น
นางก็ยิ้มแป้น หลังหยางจินจวี๋บอกว่าขอให้ได้ยินเพลงพิณก็ยังดี
เมื่อไปรวมตัวในห้องพัก
รออาหารขึ้นชื่อมาบริการ เสียงพิณแว่วหวานก็ดังเข้าโสตของนักศึกษาทั้งหก
พวกเขาล้วนฟังแล้วเคลิบเคลิ้ม ยกเว้นหยางจินจวี๋กับเสี่ยวจู สองสาวหันมามองหน้ากัน
ผู้เป็นสาวใช้รู้ทันความคิดของเจ้านาย จึงหันมาบอกนักศึกษาหนุ่มว่า
“ศิษย์พี่...ศิษย์น้องกับศิษย์น้องหลานหลิงปวดเบา
ขอตัวไปทำธุระก่อน แล้วจะรีบกลับมา”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments