Episode 9

เลิกเรียนบรรดาศิษย์สามสี่คนต่างพากันมาห้อมล้อมหยางจินจวี๋ราวกับดาวล้อมเดือน

เอ่ยชื่นชมความคิดเห็นของนางไม่ขาดปาก เพราะทำให้บัณฑิตผู้เฒ่าไม่พูดขัดแย้งออกมาแม้สักคำ

ผิดกับศิษย์อีกจำนวนหนึ่งที่เดินตามหลังเซียวหลางเซิงออกไปจากโถงเรียน

นางหันไปมองเขา

เห็นเขายกพัดจีบขอบทองออกมาพัดไปมาทั้งที่เป็นฤดูใบไม้ผลิอากาศเย็นสบายมิได้ร้อน

ดูแล้วคงจะพัดเพื่ออวดพัดจีบของตนว่ามีราคาแพงหูฉี่เพียงใด

ก็พัดจีบขอบทองน่ะ...ถ้าไม่เป็นลูกหลานขุนนางที่มีตำแหน่งสูงจริงๆหรือเชื้อพระวงศ์ชั้นสูงย่อมซื้อหามาใช้มิได้

อีกอย่าง...จากที่นางสังเกต

ศิษย์ที่เดินตามก้นเซียวหลางเซิงล้วนเป็นลูกหลานขุนนาง

ผิดกับนางที่เป็นลูกหลานสามัญชน เพราะวันนี้ศิษย์ทั้งสองสำนักต่างมาเรียนร่วมกันในโถงใหญ่

เขาหันมาสบตานางแวบหนึ่ง

ประกายตาของเขาเรืองรองแปลกๆ หากนางตาไม่ฝาด นางเห็นเขากดยิ้มมุมปากเหมือนเห็นนางเป็นขนมเปี๊ยะอันโอชะที่เขาคิดจะกลืนกินเข้าไปทั้งชิ้น!

“ศิษย์น้องหลานหลิง...บอกตามตรง

ตอนแรกศิษย์พี่คิดว่าเจ้าใช้เส้นสายในการเข้ามาเรียนที่กั๋วจื่อเจียน

แต่เมื่อเห็นการโต้ตอบบทเรียนกับอาจารย์จางแล้ว ศิษย์พี่ถึงได้รู้ว่าคนเรามองแต่ภายนอกมิได้

ต้องมองให้ลึกถึงภายในด้วย” ศิษย์ร่างอ้วนท้วมสมบูรณ์คนหนึ่งพูดขึ้นมายิ้มๆ

“มิใช่ว่าเรื่องมองคนอย่ามองที่ภายนอกนั้นมีสอนมาตั้งแต่ที่บ้านแล้วมิใช่หรือ

อาเจ่า” ศิษย์ร่างผอมเก้งก้างเย้าแหย่ขึ้นมา ‘อาเจ่า’หันไปถลึงตาใส่ ก่อนจะหันมายังหยางจินจวี๋ พูดเอาอกเอาใจต่อว่า

“ศิษย์น้องหลานหลิง

ไหนๆวันนี้เจ้าก็ช่วยกู้หน้าให้พวกเราศิษย์ของสำนักหลงเหวิน ข้า...เจ่าอู่จู

จะเลี้ยงข้าวเจ้าเอง เจ้าอยากกินอะไรบอกมาได้เลย”

หลานหลิงกำลังคิดว่าจะให้อาเจ่าไปเลี้ยงอาหารที่ไหนดี

ศิษย์อีกสองสามคนก็ต่างร้องประสานเสียงขึ้นพร้อมกันว่า

“พวกเราอยากกินอาหารที่ขึ้นชื่อที่สุดของหอคณิกาเย่ว์หยาง

ไปชมโฉมแม่นางป๋ายอวี้หลัน นางในดวงใจขององค์ชายสาม!”

“เพ้ย! ข้าถามความเห็นของศิษย์น้องหลานหลิงต่างหาก”

เจ่าอู่จูหันมาตวาดใส่เพื่อนกินทั้งสี่ด้วยใบหน้าบึ้งตึง

หยางจินจวี๋ได้ยินชื่อ

ป๋ายอวี้หลัน

ในใจพลันอยากรู้ว่าสาวงามอันดับหนึ่งของหอคณิกาแห่งนั้นมีหน้าตาอย่างไรถึงมัดใจจู่หรงเสียเอาไว้ได้

นางจึงลุกขึ้นยืน เอาเท้าข้างหนึ่งเหยียบโต๊ะ ตบต้นขา บอกด้วยน้ำเสียงเอาจริงเอาจังว่า

“ศิษย์พี่เจ่า...เห็นแก่ศิษย์พี่ทั้งสี่

ศิษย์น้องกับศิษย์น้องเว่ยจื่อก็อยากไปชมโฉมแม่นางป๋ายสักครั้ง”

“แต่...”

สีหน้าเจ่าอู่จูพลันสลด ก่อนซูเฉียว

ศิษย์ร่างผอมเก้งก้างจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

“อาเจ่า

มิใช่ว่าเจ้าเกิดงกเงินขึ้นมาหรอกนะ ไหนว่าเป็นลูกชายคนโตของคหบดีที่รวยที่สุดในเมืองหลวงอย่างไรเล่า”

“ข้าไม่ได้งกเงิน”

อาเจ่าแยกเขี้ยวตอบ “แต่ท่านพ่อท่านแม่สอนไม่ให้ข้าเข้าไปข้องแวะสถานที่เช่นนั้น

หากพวกท่านรู้ ข้าคงนอนคว่ำบนเตียงไปทั้งเดือน”

“เฮ่ย...ศิษย์พี่เจ่า”

หยางจินจวี๋ตบไหล่เจ่าอู่จูแรงๆ “ศิษย์น้องรู้ว่าศิษย์พี่ก็อยากไป

ในเมื่อเราไม่พูด ศิษย์พี่เจ่าไม่พูด แล้วบิดามารดาของศิษย์พี่เจ่าจะรู้ได้อย่างไรกัน

จริงไหม?" นางหันไปมองทุกคนที่ล้อมรอบตัวนาง

ศิษย์สำนักหลงเหวินทั้งสี่ต่างพากันพยักหน้าหงึกๆ

“เอางี้แล้วกัน...หากศิษย์พี่เจ่าไม่สบายใจ

ข้าวมื้อนี้ศิษย์น้องเลี้ยงเอง เลี้ยงฉลองที่เราทั้งหกคนผูกสัมพันธ์เป็นสหายรู้ใจนับแต่วันนี้

พวกท่านเห็นดีด้วยหรือไม่?”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***