เวลา 06:04 น. / กล้องวงจรปิด โถงทางเดินตึก B — ภาพเบลอ มีจุดบกพร่องเป็นเส้นสีแดง
เสียงฝีเท้าดังต่อเนื่องในทางเดินเงียบสงัด เรเชลเดินตรง ปลายผ้ากาวน์สีขาวลากไปกับพื้นสะอาดจนเหมือนเลือดหยดสุดท้ายบนผ้าพันแผล
เธอหยุดอยู่หน้าห้องของนิโคล มองประตูที่ปิดสนิทอยู่นิ่งๆ
ในมือเธอมีแฟ้มหนึ่งเล่ม... แต่ด้านในไม่มีรายงานคนไข้ มีเพียงกระดาษเปล่าหนึ่งแผ่น และข้อความเขียนด้วยลายมือตัวเอง
"เขาจำได้แล้ว"
เธอเปิดประตูเข้าไปอย่างเงียบเชียบ
ภายในห้อง นิโคลนั่งกอดเข่ามุมเตียง ดวงตาแดงช้ำ ผมยุ่งเหยิง ราวกับผ่านฝันร้ายมาไม่จบสิ้น
“เมื่อคืน... นายออกไปข้างนอกใช่ไหม?” เรเชลถามเสียงนิ่ง
เขาสะดุ้งน้อยๆ “ผมแค่... ออกไปเดิน...”
“เจอโดมินิค?”
นิโคลเงียบไปหลายวินาที
“เขาพูดถึงเอรินใช่ไหม”
นิโคลเงยหน้าขึ้นทันที สีหน้าตกใจสุดขีด “คุณรู้ได้ไง…”
เธอไม่ตอบ
แต่เดินเข้ามาใกล้เขาช้าๆ จนหยุดตรงหน้าเงียบๆ ดวงตาคู่นั้น... เย็นชาเกินกว่าจะเป็นหมอ
“นายฟังเขาทำไม ในเมื่อเขาอยู่ที่นี่เพราะเขา ‘เห็น’ คนที่ตายไปเมื่อสิบปีก่อนยังมาหาเขาทุกคืน”
“บางทีเขาอาจจะพูดความจริง…” นิโคลพึมพำ
เพี๊ยะ!
เสียงตบหน้าดังสนั่นในห้อง
เรเชลยังนิ่ง ไม่มีร่องรอยเสียใจบนใบหน้า “อย่าหูเบา นิโคล... นายเป็นของฉัน นายจะ ‘จำ’ แค่ในเวลาที่ฉันบอกว่านายจำได้ ไม่ใช่จากใครหน้าไหนทั้งนั้น”
เขามองเธอด้วยความสับสน กลัว และ... คล้ายๆ กับความหลงใหล
เธอนั่งลงบนเตียงตรงหน้าเขา เอื้อมมือมาแตะแก้มที่เพิ่งถูกตบเบาๆ เสียงอ่อนโยนขึ้นอย่างน่าขนลุก
“เธอชื่อเอรินใช่ไหม... คนที่อยู่ในบ้านตอนเกิดเหตุ... คนที่นายปล่อยให้ตาย?”
ดวงตานิโคลสั่นระริก “ผมไม่แน่ใจว่ามัน... ความทรงจำ... หรือฝันร้าย...”
“แล้วนายอยากรู้ความจริงไหม?” เธอยิ้มอย่างชั่วร้าย
“ผม... อยากรู้...”
เรเชลเอียงหัว ยิ้มกว้างขึ้น
“งั้นคืนนี้... ฉันจะพานายไป ‘ดู’ ความจริงด้วยตัวเอง”
เธอลุกขึ้น หันหลังเดินออกจากห้องก่อนพูดทิ้งท้าย
“แต่ก่อนจะไป ฉันมีเรื่องต้องเคลียร์กับ โดมินิค มอร์แกน ก่อน”
ประตูปิดลงช้าๆ ทิ้งนิโคลไว้ในห้องเงียบสนิท
เสียงในหัวเขากระซิบขึ้นอีกครั้ง
"เธอจะพาแกไป... หรือเธอกำลังลากแกลงนรก"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 20
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments