การกลับมาของคนที่เคยทำร้าย

คืนหนึ่ง ขณะจันทรากำลังอ่านบันทึกเก่า เสียงแจ้งเตือนจากมือถือดังขึ้น

ชื่อผู้ส่งทำให้มือเธอสั่น

ภูผา

> “เราได้ยินมาว่าเธอกลับไปอยู่กับแฟนเก่าใช่ไหม?”

“เธอมีความสุขดีเหรอ?”

จันทรานิ่งไป หัวใจบีบรัดอีกครั้ง ราวกับความรู้สึกที่เธอพยายามเก็บฝังไว้ ถูกขุดขึ้นมาโดยไม่ทันตั้งตัว

เธอตอบกลับไปเพียงว่า

> “ขอให้เธอมีความสุขกับชีวิตของเธอนะภูผา ฉันไม่ได้อยู่กับแฟนเก่า... แต่ฉันอยู่กับคนที่ไม่ทิ้งฉันตอนฉันเจ็บ”

ภูผาไม่ตอบกลับ... และเธอก็ปิดแจ้งเตือนไปอีกครั้ง

เย็นวันหนึ่ง ขณะฝนตกหนัก ภีมขี่มอเตอร์ไซค์มารับจันทราจากตลาด เขาเปียกปอนไปทั้งตัว แต่ยังยิ้มให้เธอ

“หนาวไหม?” เขาถาม

“ไม่หนาวเลย... เพราะนายอยู่ตรงนี้” เธอตอบยิ้มๆ

ขณะที่พวกเขานั่งใต้ชายคาหน้าร้านเล็กๆ เธอก็เอนหัวพิงไหล่เขาโดยไม่รู้ตัว

ภีมไม่ได้พูดอะไร เขาแค่นั่งอยู่ตรงนั้นเงียบๆ ปล่อยให้เธอพักหัวใจไว้กับความอบอุ่นแบบที่ไม่ต้องพูด

ช่วงหลังมานี้ ภีมเริ่มเงียบไปจากการแวะมาเยี่ยมทุกวัน จันทรารู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลง แม้เขาจะยังคงทักมาเหมือนเดิม แต่บางข้อความมันดูห่างเหินลงอย่างแปลกประหลาด

กระทั่งวันหนึ่ง เขาส่งข้อความมาสั้นๆ

> “จัน เราคุยกันได้ไหม?”

พอเธอเดินไปถึงร้านกาแฟเล็กๆ ที่พวกเขานัด ภีมก็พูดตรงๆ ด้วยแววตาหนักแน่น

“ฉันรักเธอจัน รักมาตลอด และตอนนี้ก็ยังรักอยู่... แต่ถ้าเธอไม่พร้อม ฉันก็จะไม่รั้ง”

“ฉันแค่ไม่อยากอยู่ในจุดที่ทำให้เธอสับสน...”

หัวใจจันทราเต้นแรง เธอหลบตา

“ฉันยังกลัว... ภีม”

“ฉันเข้าใจ...” เขายิ้มเศร้า “แต่ขอแค่รู้ว่าเธอปลอดภัย และยิ้มได้อีกครั้ง ฉันก็พอใจแล้ว”

จันทราไม่คาดคิดเลยว่า เธอจะเจอภูผาอีกครั้งที่หน้าบ้านยาย

เขามาโดยไม่บอกล่วงหน้า... พร้อมดอกไม้ช่อหนึ่ง และดวงตาสำนึกผิดอย่างหนัก

“ฉันคิดถึงเธอจัน... ทุกวัน”

“แม่ฉัน... ยอมแล้ว ตอนนี้ฉันพร้อมจะเลือกเธอ”