ตอนที่3

"เจ้าชู้แง๋เลยแฮะ"

คุณค่อยๆเดินออกไปจนไปหยุด

ยืนอยู่ที่บริเวณหน้าถนน

โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ามีสายตาคู่หนึ่ง

กำลังแอบมองคุณอยู่

บรู๊คที่ถึงแม้จะคลอเคลีย

ผู้หญิงสวยเซ็กซี่คนนั้นอยู่

แต่สายตาของเขากลับไม่ได้

สนใจเธอเลย เพราะเขาใช้สายตา

มองมาที่คุณอยู่ตลอด

ผู้หญิง"คืนนี้ไปด้วยกันมั้ยคะ"

"พอดีไม่สะดวกหน่ะครับ"

^^บรู๊คเอ่ยปฏิเสธ^^

ผู้หญิง"เสียดายจัง

งั้นไว้คราวหน้านะคะ"

เธอเพียงแค่รักสนุกเท่านั้น

พอเห็นว่าบรู๊คก็ไม่ได้อ่ะไร

และปฏิเสธเธอ เธอจึงรีบพูดชิ่ง

และขอปลีกตัวออกไปจากบรู๊ค

บรู๊คที่ก็ไม่ได้อ่ะไรอยู่แล้ว

พอเธอเดินหนีเขาไป บรู๊คก็หัน

กลับไปดูเอกสารงานต่อทันที

และคอยชำเลืองแอบมองคุณ

คุณเองที่ก็หันไปแอบมอง

บรู๊คอยู่เรื่อยๆด้วยเหมือนกัน

แต่ในตอนนั้นคุณสังเกตุได้ว่า

ในอีกด้านนึงไม่ห่างจากจุดที่บรู๊ค

และลูกน้องของเขาทำงานอยู่

มีผู้ชายคนนึง ยืนทำลับๆล่อๆ

และจดจ้อง มองไปที่บรู๊ค

ก่อนที่คุณจะเห็นชายคนนั้น

ชูปืนกระบอกสีดำสนิทขึ้นมา

และจ่อเล็งไปยังบรู๊คที่ไม่รู้ตัวอยู่ตอนนี้

คุณที่เห็นดังนั้นก็รู้ตกใจ

แต่ก็ฉุกคิดได้ว่าอย่างน้อย

เขาก็ช่วยคุณไว้ ถือว่าเขามีบุญคุณ

คุณที่พอตั้งสติคิดได้ดังนั้นก็รีบลุกขึ้น

และวิ่งสุดชีวิตพุ่งตัวไปหาบรู๊คทันที

"คุณคะระวัง หมอบลง"

เสียงของคุณ พร้อมกับตัวเอง

ที่วิ่งไปคว้าตัวของบรู๊คให้นั่งลง

เพียงวินาทีเดียว เสียงปืนก็ดังลั่น

ลูกน้องคนสนิทของบรู๊คหยิบปืนยิงสกัด

มือปืนลอบยิงคนนั้นทันที

คุณที่ตอนนี้ความกลัว

และความตกใจก็เข้ามาสุมเต็มหัว

คุณจึงช็อคอยู่สักครู่ ในหูวิ๊งไปหมด

"เธอ เธอ!! นีน่า!!"

"คะ!"

คุณที่ได้สติกลับมาอีกครั้ง

เพราะเสียงเรียก และแรงเขย่าของบรู๊ค

"มองหน้าชั้น ฟังนะ

ถ้าชั้นนับ1-3ลุก และวิ่ง

และก้มตัวให้ต่ำที่สุด

เข้าใจมั้ย ไม่เป็นไร

ชั้นจะไม่ยอมให้เธอเป็นอะไร"

คุณที่กลัวมาก และพยายาม

ส่ายหน้าปฏิเสธสิ่งที่บรู๊คจะให้คุณทำตาม

บรู๊คใช้สองมือหนาของเขา

จับมาที่ใบหน้าเล็กเรียวของคุณ

เพื่อทำให้คุณตั้งสติ

"พร้อมนะ เราต้องไปแล้ว"

คุณไม่ตอบเพียงแค่พยักหน้าเท่านั้น

พอจบประโยคการนับ บรู๊คก็ลุกขึ้น

คว้าปืนที่เขาพกติดตัวไว้

ขึ้นมาและยิงสกัดกับมือปืนคนนั้น

เขาโอบไหล่ของคุณเอาไว้

พร้อมกับวิ่งใช้ตัวบังปกป้องคุณ

จนคุณทั้งคู่วิ่งมาถึงรถตู้สีดำคันหรู

บรู๊ครีบกดเปิดประตูและดันตัวคุณขึ้นไปนั่ง

และเขาก็ขึ้นมานั่งด้วย แต่เสียงปืนยังคงดัง

อยู่ประมาณ4-5นัดก่อนจะเงียบลง

รถคันนี้ภายนอกดูเป็นรถตู้ธรรมดา

แต่กระจกรถทุกด้าน ประตูรถทุกบาน

ถูกออกแบบมาให้กันกระสุนแบบหนาพิเศษ

"เธอเป็นอะไรมั้ย"

"ไม่ค่ะ ชั้นไม่เป็นไร"

คุณที่ตั้งสติได้แล้ว

และหายกลัวแล้ว

จึงได้หันไปมองและ

ตอบคำถามของบรู๊ค

พร้อมกับถามเขากลับ

"แล้วคุณล่ะคะ

เป็นอะไรรึป่าว"

"ไม่ !! ชั้นไม่เป็นไร

ขอบใจเธอนะ"

ถึงแม้ว่าบรู๊คจะถูกยิงที่แขน

แต่เขาก็บอกคุณว่าไม่เป็นอะไร

เพราะกลัวว่าคุณจะตกใจอีก

และยังเอ่ยขอบคุณที่คุณ

เสี่ยงชีวิตเข้ามาช่วยเขา

"อ๋อ!!ไม่เป็นไรค่ะ

ถือว่าตอบแทนที่คุณ

ช่วยชั้นไว้วันนี้ค่ะ"

บรู๊คที่หันซ้าย หันขวา

ก่อนมีลูกน้องของเขา

สองคนจะเปิดประตูรถเข้า

ไนท์"มันหนีไปแล้วครับนาย"

"เออ...ชั่งมัน ก็แค่หมาลอบกัด"

คุณนั่งเฉยๆไม่กล้าขยับอะไรมาก

และนั่งหันหน้าไปทางอื่น

บรู๊คที่หันมาสังเกตุตัวคุณ

และเห็นว่าที่บริเวณฝ่ามือของคุณ

มีเลือดออก และถลอกเล็กน้อย

เขาเลยเอื้อมมือของเขา

มาคว้ามือคุณไปดู

"เอ่อ....อะไรหรอคะ"

"ไหนเธอบอกไม่เป็นไรไง"

^เขาหันฝ่ามือที่มีบาดแผล

หันมาให้คุณดู^

"ชั้นคงมัวแต่ตกใจมั้งคะ

เลยไม่รู้สึกเจ็บ"

บรู๊คมองหน้าคุณ

และทำหน้าเข้มคิ้วขมวด

เข้าหากัน จนคุณอึดอัดจะดึงมือหนีเขา

แต่เขาก็จับมือนุ่มๆของคุณไว้แน่น

พร้อมกับใช้มืออีกข้าง

เอื้อมไปหยิบห่ออะไรสักอย่าง

จากช่องข้างประตูรถ

มันคือห่อกระดาษทิชชู่เปียก

เขาค่อยๆใช้มือเปิดห่ออย่างระวัง

จากนั้นก็บรรจง ใช้ทิชชู่เปียก

เช็ดบริเวณแผลของคุณอย่างเบามือ

คุณที่เห็นแบบนั้นก็ชำเลืองสายตา

เหลือบมองเขา เขาก็มองคุณกลับเช่นกัน

บรู๊คหันไปสั่งเกียร์ลูกน้องของเขาอีกคน

ให้หยิบพลาสเตอร์ยาปิดแผล ที่อยู่ในเก๊ะหน้ารถให้

บรู๊คแกะพลาสเตอร์

และค่อยๆ แปะลงมาที่มือของคุณเบาๆ

"ขอบคุณค่ะ"

"อืม...ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีก

มันอันตราย ห้ามทำแบบนี้กับใครอีก

เธอเข้าใจมั้ย"

ประโยคที่เขาบอก

มันเหมือนจะฟังดูแปลกๆ

แต่คุณก็พยักหน้าตอบรับไป

ในตอนนี้เองที่คุณหันไปสังเกตุ

ที่มือของเขา ภายใต้เสื้อแขนยาว

สีดำนี้ มีเลือดสีแดงสดที่ค่อยๆ

หยดไหลออกมาตามมือของบรู๊ค

คุณตาโตพร้อมกับขยับเข้าไป

นั่งใกล้บรู๊ค ตรงหน้าของเขา

คุณรีบเอื้อมมือไปคว้าแขนเขา

ยกขึ้นมาสังเกตุดู

"คุณบาดเจ็บนี่คะ

ถูกยิงหรอคะ ชั้นดูหน่อยค่ะ"

คุณพยายามที่จะดูว่าเขา

บาดเจ็บเยอะหรือไม่

แต่เขาก็ปัดมือคุณออกไป

"เซ้าซี้น่า ชั้นบอกว่าไม่เป็นไร

ก็คือไม่เป็นไรไง ก็แค่ถากๆเอง"

"ถากๆก็อันตรายค่ะ

ไปหาหมอดีมั้ยคะ"

"ชั้นไม่ไป"

เขาที่ดื้อดึงยิ่งกว่าใคร

ในชีวิตที่คุณเคยเห็นมา

คุณจึงหันไปหยิบห่อกระดาษ

ทิชชู่เปียกขึ้นมา

"เธอจะทำอะไรเนี่ย"

"งั้นชั้นเช็ดแผลให้

จะได้ไม่ติดเชื้อค่ะ

เถอะนะคะ มาค่ะ"

"ไม่เอา ออกไป

อย่ามายุ่งกับชั้น"

คุณสองคนเถียงกัน

และใช้มือปัดป้องกันไปมา

จนกระทั่งคุณที่โถมตัวทั้งตัว

เข้าไปหาบรู๊คเพื่อจะเปิดดูแผลของเขา

คุณดันเสียหลักล้มลงทำให้

หน้าผากเนียนสวยของคุณ

ชนกับริมฝีปากหนาอวบอิ่มของบรู๊คเข้า

คุณรีบเงยหน้าขึ้นทันที

และในขณะนั้นทั้งสองก็ได้

สบตากันอีกครั้ง ความรู้สึก

ที่เหมือนกับโดนไฟช็อตนี้

เกิดขึ้นอีกครั้ง

ตึก ตึก ตึกๆๆๆๆๆๆ

^^เสียงหัวใจที่เต้นรัวราวกับกลองบรรเลง

ของบรู๊คดูจะตื่นเต้นในตอนที่อยู่ใกล้คุณ

มากกว่าตอนที่ต้องเผชิญหน้า

กับศัตรูเสียอีก^^

คุณรีบลุกขึ้นมาจากตัวของบรู๊ค

และนั่งหันหน้าไปอีกทางพร้อมกับถอนหายใจ

ให้กับตัวเองที่คุณทำอะไรลงไปอีกกเนี่ยย

ทั้งคุณและบรู๊ค 🫣เลิ่กลั่กมิไหว🫣

"ชั้นไม่ยุ่งแล้วก็ได้ค่ะ"

"อืม...."

บรู๊คตอบคุณสั้นๆ

พยายามเก็บทรงอยู่

รู้ว่าหวั่นไหวหน่ะ5555

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***