อุโมงค์ใต้ดินทอดยาว ไม่มีแสงไฟใดนอกจากแสงจากข้อมือของนอ.ที่ฉายเป็นเส้นนำทาง เวย์ไม่พูดอะไร เขาเพียงเดินตาม ราวกับใจลอยอยู่กับคำว่า “ผู้สืบทอด”
“เขา...ยังมีชีวิตอยู่ได้ยังไง” เวย์เอ่ยเบาๆ
“ไม่มีใครรู้แน่ชัด” นอาตอบ “แต่เมื่อห้าปีก่อน ระบบเราจับคลื่นพลังเดียวกับเขาได้ แม้มันจะอ่อนมาก แต่ก็มีลักษณะเฉพาะเจาะจงเกินกว่าจะเป็นใครอื่น”
“แล้วเขาซ่อนตัวอยู่ที่ไหน?”
นอาไม่ตอบในทันที เธอหยุดอยู่หน้าประตูเหล็กที่มีตรารูปเงามังกรพันรอบดวงตา “ที่นี่แหละ”
เมื่อประตูเปิดออก กลิ่นอายบางอย่างก็พุ่งเข้าหาเวย์ทันที มันไม่ใช่กลิ่นเฉพาะตัว แต่เป็นแรงกดดันบางอย่าง คล้ายลมหายใจของบางสิ่งที่หลับอยู่มาเนิ่นนาน
ในห้องมีเพียงคนเดียว ชายวัยกลางคน ผมยาวมัดไว้ลวกๆ ใบหน้าเคร่งขรึม แววตาคมเฉียบไม่ต่างจากมีดที่เสียบอยู่ข้างตัว
เขาไม่พูดอะไร เพียงเหลือบตามามองเวย์ชั่วครู่ ก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง
“เจ้าหนูคนนี้เหรอ” เสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้นในความเงียบ
นอาโค้งเล็กน้อย “ค่ะ อดีตผู้สืบทอด”
ชายผู้นั้นลืมตาขึ้นอีกครั้ง “ชื่อเจ้า”
“เวย์...ครับ”
“เวย์” เขาทวนเบาๆ ราวกับทดสอบเสียงชื่อนั้นในปาก “มานี่”
เวย์เดินเข้าไปใกล้ รู้สึกเหมือนร่างกายถูกตรวจสอบตั้งแต่เส้นเลือดถึงกระดูก
“พลังของเจ้ายังหลับอยู่ลึกมาก” ชายผู้นั้นพูดต่อ “แต่เส้นทางมันชัดเจนแล้ว เจ้า...เกิดมาเพื่อใช้พลังนี้”
เวย์รู้สึกหนาวสั่น แต่พยายามยืนให้มั่น
“งั้นก็เริ่มฝึกซะ ตั้งแต่ตอนนี้” ชายผู้นั้นพูด พร้อมลุกขึ้นยืน พลังที่ซ่อนอยู่ในตัวเขาราวกับคลื่นที่ซัดเข้ามาไม่หยุด
เวย์เม้มปากแน่น กำมือไว้ ขณะที่ชายตรงหน้าโยนดาบฝึกหนึ่งเล่มมาให้
“เจ้าจะไม่ได้นอนคืนนี้หรอก”
เวย์กัดฟันแน่นเมื่อรับดาบฝึกจากมือชายตรงหน้า มันเบากว่าที่คิด แต่พอจับแล้วกลับรู้สึกเหมือนถือหินร้อน พลังบางอย่างแผ่ออกมาจากด้ามจับตรงเข้าสู่ฝ่ามือ
“นี่มัน…” เวย์เบิกตา
“ดาบฝึกของสืบทอด มันจะปลุกพลังเจ้าทีละนิด ถ้าเจ้าไม่ต้านมัน” ชายตรงหน้ากล่าว
ทันทีที่เวย์ตั้งท่าถือดาบ แรงลมบางเบาก็หมุนวนรอบตัวเขา เหงื่อเริ่มไหลทั้งที่ไม่ได้ขยับเลยแม้แต่นิด
“จงฟังเสียงในใจของเจ้าซะ พลังที่แท้จริงจะตอบกลับมา”
เวย์หลับตา เสียงในหูเริ่มเบาลง แรงเต้นของหัวใจชัดเจนขึ้นทีละจังหวะ ก่อนจะรู้สึกเหมือนมีบางสิ่งแตะลงบนกลางอก เขาเห็นภาพหนึ่งวูบผ่าน—เงาสัตว์ร่างใหญ่มีปีก หัวมังกร ดวงตาสีทองจ้องลึกเข้าไปในดวงจิตเขา
เวย์ลืมตาขึ้น หอบหายใจหนัก ดาบในมือเรืองแสงเบาๆ
ชายตรงหน้านั้นพยักหน้า “เจ้ามีมากกว่าที่คิด”
นอาที่ยืนมองอยู่นอกวงการฝึก ยิ้มเล็กน้อย “คืนนี้...อาจเป็นจุดเริ่มต้นของทุกอย่างจริงๆ”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 12
Comments