ตอนที่ 5

" ร่างกายฉัน… เป็นอะไรไปเนี่ยๆ … อยู่ ๆ ก็รู้สึกอยากฝึกดาบจนไม่อยากพักเลย! "

นางตกใจกับท่าทางของนางที่นางไม่เคยเป็นมาก่อน ร่างกายของนางเหวี่ยงดาบอย่างคล่องแคล่วราวกับไม่ได้ทิ้งการฝึกดาบไว้นานนับเดือนเสียงลมแหวกดังเฉียบขาดตามจังหวะดาบที่พริ้วไหว เสี่ยวเหยาที่ยืนดูอยู่ถึงกับตาโต ไม่คาดคิดว่าเพียงแค่จับ คุณหนูของนางจะเปลี่ยนไปถึงเพียงนี้

" เฮ่อ~ เหนื่อยมาก! "

" คุณหนู~ คุณหนูฝึกดาบจนพระอาทิตย์ตกดินแล้ว คุณหนูมากินน้ำแล้วเรากลับกันเถิดเพคะ "

นางรับน้ำมาจิบ ดวงตาเหลือบมองท้องฟ้าที่เริ่มย้อมสี แสงสุดท้ายของวันสาดลงบนใบหญ้าและยอดไม้ราวกับกำลังอวยพรให้นางโชคดีกับโชคชะตาของนาง

ณ จวนตระกูลเย่

" เดี๋ยวเสี่ยวเหยาไปเตรียมน้ำให้นะเจ้าคะ "

" อือ " นางครุ่นคิดในใจพรางนึกคิดว่านางคงไม่อาจฝืนชะตาของนางได้ "

นางทอดสายตาไปมองพระอาทิตย์สีทองอ่อนที่ค่อย ๆ ลับยอดเขา แล้วค่อย ๆ หลับตาลงช้า ๆ

ความเงียบปกคลุมชั่วขณะ มีเพียงเสียงลมและเสียงใบไม้ยามเย็นเบา ๆ

นางคิดในใจความรู้สึกในอกที่เคยต่อต้านดาบ ต่อต้าชะตากรรม เริ่มจางลงเหลือเพียงความเข้าใจและยอมรับมัน

" หนทางนี้ คงไม่มีหนทางให้หันกลับแล้ว~ "

....

หลังจากผ่านพ้นคืนนั้นไป อะไรบางอย่างในใจของนางก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

รุ่งเช้า..แสงแดดแรกของวันสาดผ่านม่านหน้าต่างเข้ามาในห้อง นางตื่นก่อนเสียงไก่ขัน ลุกขึ้นจากที่นอนด้วยท่าทีไม่เหมือนทุกวัน ดวงตาที่เคยง่วงงุนกลับเปี่ยมไปด้วยความตั้งใจ

เสียงลมแหวกของดาบดังขึ้นเป็นจังหวะ ดาบเล่มเดิมในมือนาง คราวนี้หนักแน่นและมั่นคงกว่าเดิม

เสี่ยวเหยาที่แอบมองอยู่ไม่ไกลถึงกับยืนดู หญิงสาวที่เคยล้มเลิกในการจับดาบ บัดนี้กลับเหวี่ยงดาบอย่างสวยงามราวกับปลุกสัญชาจญาณนักดาบที่หลับใหลจากห้วงนิทราให้ลุกขึ้นมาอีกครั้ง

นางเม้มปากแน่น ก่อนจะคลายออกช้าๆ แล้วพึมพำกับตัวเองราวกับตั้งใจให้ลมพัดพาคำพูดหายไปกับอากาศ

" แค่ไม่รักชายคนนั้น...ก็เพียงพอสำหรับจุดจบที่อนาถอย่างนั้น!! "

น้ำเสียงของนางไม่ได้สั่นไหว...แต่แววตากลับมีร่องรอยของความเจ็บที่ลึกซึ้ง คล้ายกับเข้าใจดี...

" เสี่ยวเหยา~ เราไปตลาดกันฉันว่าอยากซื้อต้นไม้มาปลูกสักหน่อย~ "

เสี่ยวเหยาเบิกตากว้างเล็กน้อย

" เจ้าค่ะ "

" อากาศดีขนาดนี้... ได้ปลูกต้นไม้าจจะทำให้ที่นี่รู้สึกเหมือนบ้านขึ้นมาสักหน่อยก็ได้~ "

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว