ตอนที่ 3

" อันนี้ถังหูลู่ใช่ไหม น่าอร่อยนะเนี่ยนี่เสี่ยวเหยากินไหมเดี๋ยวฉันซื้อให้ " นางที่ไม่เคยออกจวนมาเที่ยวเล่นอย่างนี้มาบัดนี้ได้ออกมาเที่ยวเล่นกลับดูเหมือนเด็กน้อยที่กำลังวิ่งหาของเล่นทั่วงาน

" นั่นเค้าแข่งอะไรกันหรอ? "

" นั่นหรือเจ้าคะ เป็นการแข่งเพื่อจะได้ลอยโคมอันใหญเจ้าค่ะ ว่ากันว่าหากคู่รักได้ลอยโคมนั้นจะทำให้มีแต่ความรักยิ่งๆ เจ้าค่ะ "

" งั้นหรอ~...สมัยนี้ยังงมงวยกับเรื่องพวกนี้อยู่สินะ ไปดูกันเสี่ยวเหยา.."

"...เจ้าค่ะ "

มือของทั้งสองประสานกันวิ่งเข้าไปดูซุ่มโคมลอยนั่น ดูท่าของทั้งสองแล้วดูมีชีวิตชีวาอย่างที่ทั้งสองไม่เคยสัมผัสมาก่อน

" เย่รุ่ยเหยา...หากว่าวันนี้ข้าได้ลอยโคมนั้นเจ้าจะลอยเป็นเพื่อนข้าไหม? " เสียงผู้ชายที่กำลังหยอกล้อกับรุ่ยเหยาทำเอาหรูซินที่อยู่ข้างๆ นั้นได้ยิน

" แหม่มๆ รุ่ยเหยาเจ้าเนี่ยก็มีเสน่ห์ไม่เบานะเนี่ย~ " นางกำลังแซวน้องสาวที่โปร่ยเสน่ห์ให้กับผู้ชายไปทั่วพรางนึกในใจว่าผู้ชายที่เอ๋ยปากเช่นนั้นจะทำได้หรือไม่

" เอ่อ...พี่ซินหรูก็พูดไปเจ้าค่ะ "

" พูดไปที่ไหนล่ะ....เฮือก!! "

" พี่หมิงเยว่ "

" รุ่ยเหยา...นี้กำลังจะทำอะไรกันหรือ "

ร่างใหญ่ที่กำลังเดินนั่นกลับกล่ยเป็นบุรุษรูปงามเกินบรรยายได้หากดูแล้วเหมือนจะเป็นแม่ทัพ แถมยังมีองครักษ์ชุดดำข้างกาย

" หมิงเยว่! (ไอ่ผู้ชายเฮงซวยต้องปลีกตัวออกจากตรงนี้ด่วน) " ซินหรูตกใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเพราะนางก็ไม่คิดว่าจะได้เจอกัยคนนี้เร็วเช่นนี้ (ย่องๆ)

" หากว่าข้าได้โคมใหญ่นี้ พวกเจ้าทั้งสองก็มาลอยกับข้าเถิด เจ้าด้วยเย่หรูซิน "

เสียงเอ๋ยชื่อด้วยความขนลุกอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนมือนางเริ่มสั่นเท้านางเริ่มไม่ขยัย แต่ถึงอย่างนั้นปากนางก็ยังพูดพึมพัมไม่หยุด

ยื่นหน้า~

" เจ้าว่าอย่างไรเล่า ดีหรือไม่เย่...ซินหรู! "

" เฮือก!...เอ่อ อือ ฉันลอยไม่เป็นให้เสี่ยวเหยาไปแทนละกัน " นางรีบเอ๋อปากให้เสี่ยวเหยาไปแทนเพราะนางยังทำตัวไม่ถูกว่าควรจะทำอย่างไรดี

" แต่ข้าอยากให้เจ้ามาลอยหนิ มิได้หรือ "

" เอ่อ....ก็ได้ (หุ๊ยๆ ถ้าไม่ยอมคงตื้อไม่เลิกขอให้ไม่ได้เถอะ สาธุๆ 999+++) "

เสียงพึมพัมๆ ภาวนาขอให้หมิงเยว่ไม่ได้โคมอันใหญ่มาแต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเพราะอย่างไรแล้วเกมแค่นี้หมิงเยว่เล่นสบายๆ อยู่แล้ว

" พี่หมิงเยว่ พี่ชนะแล้ว "

เย่รุ่ยเหยาออกสีหน้าดีอกดีใจที่หมิงเยว่ชนะได้โคมลอย รอยยิ้มที่สดใสและดวงตาที่เปล่งประก่ยราวกับว่านางมีใจให้หมิงเยว่

" เช่นนั้นพวกเราทั้งสี่ขึ้นไปปล่อยโคมลอยด้วยกันเถิด~ "

หมิงเยว่พูดด้วยหน้าตาที่สุขุมน้ำเสียงของเขาฝังแล้วดูรื่นหูเหมือนไม่ใช่คนที่เย่หรูซินรู้จัก

ท่ามกลางบรรยากาศที่ดูอบอุ่นราวกับไม่ใช่ฤดูหนาว แสงไฟที่ลอยอยู่เหนือหัว ทั้งสี่ยืนล้อมรอบโคมไฟสีขาวขนาดใหญ่ที่สว่างไสวจากเปลวไฟด้านใน ขณะที่มือของทั้งสี่ประคองฐานโคมไฟไว้อย่างระมัดระวัง แสงไฟจากโคมสะท้อนบนใบหน้าของทั้งสี่ ทำให้เห็นรอยยิ้มและดวงตาที่เปล่งประกายของทั้งสี่ โคมไฟก็เริ่มลอยตัวเบาๆ ขึ้นจากมือของพวกเขา ทั้งสี่คนเงยหน้ามองตามอย่างมีความสุข

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***