ㅇㅈㅇ

เวลาผ่านไปจนถึงตอนเช้า พวกเขาเริ่มออกเดินทางไปยังที่แห่งหนึ่งของรัฐบาล ซึ่งก่อตั้งขึ้นเพื่อรับผู้ที่ยังรอดชีวิตมาฝึกฝนเป็นฮันเตอร์ การเป็นฮันเตอร์นั้นต้องได้รับการฝึกฝนและการทดสอบในการเป็นฮันเตอร์

“ แล้วที่นั่นคือที่ไหนหรอคะ? ”

“ มันคือจุดรวมพลของคนที่ยังมีชีวิตรอดน่ะ ”

จุนซูได้ถามถึงสถานที่ที่กำลังจะไป ซูจินไก็อธิบายเรื่องต่างๆให้ฟัง ผู้ที่ยังรอดชีวิตอยู่คือผู้ที่ถูกเลือก คนเหล่านั้นจะได้รับพลังบางอย่างที่สามารถต่อสู้กับสัตว์ประหลาดที่ออกมาจากหอคอยนั้นได้ แต่งหากใครที่ไม่ได้รับพลังนั้นก็จะถูกจัดอยู่ในรายชื่อชาวบ้าน

แต่การที่จะใช้พลังนั้นเป็นจะต้องได้รับการฝึกสอนจากคนในรัฐบาลที่เป็นฮันเตอร์ก่อน เพื่อที่จะมีประสิทธิภาพในการต่อสู้มากขึ้น

“ น่าแปลกใจนะคะ ที่รัฐบาลไม่แจ้งให้ประชาชนทราบ ”

“ นั่นสินะ แต่ก็เอาเถอะก็เป็นแบบนี้ไปแล้วนี่ ”

“ หรือเพราะว่า ถึงบอกไปคนที่ไม่ถูกเลือกก็ไม่รอด ยู่ดี ”

“ คงงั้นแหละมั้ง ”

ทั้งหมดได้เดินทางต่อไปเรื่อยๆ จนถึงจุดรวมพลที่รัฐบาลตั้งขึ้นมา ที่นั่นมีผู้คนมากหน้าหลายตายืนอยู่และรวมถึงผู้คนของรัฐบาลด้วยเช่นกัน จุนซูแปลกใจมากกับสถานที่แห่งนี้ เพราะเธอไม่เคยเห็นสถานที่พิลึกขนาดนี้มาก่อน มันดูแปลกตาไปมาก

“ มันดู.....แปลกๆนะคะ เหมือนกับถูกที่ร้างอะไรแบบนั้น ”

“ ดูๆไปก็จริงอย่างที่ว่า แต่ที่นี่แข็งแรงมากเลยนะ ”

ขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่นั้นก็ได้มีชายคนหนึ่งเดินมาขัดบทสนทนาของทั้งสอง นั่นคือคนของรัฐบาลที่ถูกส่งมารับตัวของผู้รอดชีวิต พร้อมกับพาจุนซูไปในที่แห่งหนึ่ง เมื่อไปถึงก็ได้พบกับผู้คนบางส่วนที่ถูกพามาเหมือนกัน

“ นี่ที่ไหนหรอคะ? ”

“ ที่ทดสอบและฝึกฝน ”

ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมทำให้ทุกคนในที่แห่งนั้นต่างเงียบกันอย่างไม่ได้นัดหมาย แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีอยู่คนหนึ่งที่ไม่ได้รู้สึกอะไรพร้อมกับถามออกไป นั่นคือจุนซู

“ แล้วจะเริ่มตอนไหนหรอคะ? ”

“ เก่งดีนี่เด็กน้อย การทดสอบจะเริ่มในอีก 10 นาที หากใครไม่ผ่านจะอยู่ในรายชื่อชาวบ้าน ”

เวลาผ่านไป 10 นาที ในตอนนั้นมีคนของรัฐบาลมาเพิ่มขึ้น พร้อมกับเริ่มการทดสอบพลังของแต่ละคน การทดสอบพลังนั้นต้องนำมือไปแตะที่มือของฮันเตอร์ที่รัฐบาลส่งมา ซึ่งบางคนที่ไม่ผ่านก็จะได้รับการคุ้มครองหากมีสัตว์ประหลาดมาโจมตี

คนที่ผ่านการทดสอบ ก็จะได้ฝึกฝนต่อไปเพื่อเป็นฮันเตอร์และคอยกำจัดสัตว์ประหลาดและปกป้องชาวบ้าน หนึ่งในคนที่ผ่านการทดสอบคือจุนซู เธอต้องไปรวมกับคนที่ผ่านการทดสอบ ซึ่งมีคนแค่น้อนนิดที่ผ่านการทดสอบ

“ เอาล่ะ ใครที่ผ่านการทดสอบตามฉันมาทางนี้ ”

ชายคนหนึ่งได้เรียกให้กลุ่มของจุนซูที่ผ่านการทดสอบเดินไปยังลานฝึกฝน ที่จัดเตรียมไว้ให้กับคนที่จะต้องฝึกฝนเพื่อเป็นฮันเตอร์

“ เอาล่ะ แต่ละคนจะได้รับอาวุธคนละหนึ่งอย่าง ”

“ ให้ทุกคนไปเลือกอาวุธมาได้เลยค่ะ ”

ครูฝึกทั้งสองคนบอกให้ทุกคนไปหยิบอาวุธที่ต้องการมาคนละหนึ่งอย่าง บางคนเลือกหอก บางคนเลือกธนู หรือบางคนเลือกของที่เหมือนในเกม

แต่จุนซูเลือกมีดสั้น ซึ่งไม่มีคนเลือกแม้แต่คนเดียวเพราะมันเป็นอาวุธที่ใช้ได้แค่ระยะใกล้ ถึงจะพกพาง่ายแต่ก็ไม่สามารถใช้เป็นอาวุธหลักได้

หลังจากที่ทุกคนเลือกอาวุธเสร็จแล้ว ครูฝึกก็ได้สอนให้ทุกคนรู้จักการใช้อาวุธของตนเอง ครูที่สอนอาวุธต่างๆก็จะสอนคนที่เลือกอาวุธนั้น ซึ่งไม่มีคนเลือกมีดสั้นมีแค่จุนซูคนเดียวเท่านั้น ในขณะที่ครูฝึกกำลังเศร้าที่ไม่มีคนเลือกมีดสั้น จุนซูก็ได้เดินไปหาครูฝึกคนนั้น

“ ครูคะ ครูใช่คนที่สอนใช้มีดสั้นรึเปล่าคะ? ”

เมื่อครูฝึกได้ยินดังนั้นก็ยิ้มอย่างมีความสุขก่อนจะสอนจุนซูใช้และรักษาอาวุธ เมื่อฝึกเสร็จทุกคนก็ได้เข้าห้องพักที่เตรียมไว้ให้แต่ละคน

“ ครูฝึก....คะ ขอให้ผู้ฝึกจุนซูนอนกับฉันได้มั้ยคะ ”

ครูฝึกสาวที่สอนจุนซูนั้นได้พูดขึ้นมา ซึ่งครูฝึกก็อนุญาตเพราะทั้งคู่นั้นเป็นผู้หญิงและ และคนที่ผ่านการทดสอบนั้นเป็นผู้ชายทั้งหมดยกเว้นจุนซูคนเดียว

“ ไปกันเถอะจุนซู วันนี้ครูจะทำอาหารให้กินด้วย ”

“ ขอบคุณค่ะ ”

เมื่อถึงห้องของครูฝึกสาว ทั้งสองก็ได้ทำอาหารกินกัน จุนซูมีความสุขมากๆที่ได้อยู่กับครูฝึกสาว ทั้งสองคนพูดคุยกันก่อนจะทำธุระส่วนตัว และเข้านอนเพื่อเตรียมตัวที่จะไปฝึกฝนในเช้าวันพรุ่งนี้

แต่ก่อนที่จะนอนครูฝึกสาวได้เล่าถึงเรื่องที่มำไมเธอถึงได้มาเป็นครูฝึกที่นี่ เพราะเธอนั้นเป็นคนของรัฐบาลซึ่งเธอก็ได้รับพลังก่อนคนอื่น ทำให้เธอได้เป็นฮันเตอร์และเข้ามาเป็นครูฝึกของสถานที่แห่ง จุนซูจึงได้ถามถึงเรื่องที่เธออยากรู้เพิ่มเติม

แต่ก่อนที่จะดึกไปมากกว่านี้ ทั้งสองคนจึงต่างคนต่างนอนเพื่อที่จะได้ตื่นทันวันพรุ่งแต่จุนซูก็ยังนอนไม่หลับ เธอจึงออกไปนั่งเล่นข้างนอก ทำให้เธอได้เห็นหอคอยที่ปล่อยเหล่าสัตว์ประหลาดออกมาไม่สิ้นสุดจากที่ไกลๆ แต่เธอก็ไม่มีความหวานกลัวอยู่เลยแม้แต่น้อย เพราะเธอนั้นอยากจะแก้แค้นพวกมันให้กับแม่ของเธอ ถึงจะคิดแบบนั้นแต่ว่า

“ ไปนอนดีกว่า คิดไปก็เสียเวลาเปล่า ”

...--------------------------------...

เป็นไงบ้างสำหรับตอนนี้ พอได้มั้ยถ้าเกิดผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วยนะคับ ยังไงก็ซัพพอร์ตผมด้วยนะคับ ถ้าหากว่าชอบการแต่งของผมเนี่ย ช่วยเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะ ผมจะได้มีกำลังใจในการแต่งตินต่อๆไปด้วยนะคับ ผมเนี่ยรักคนอ่านมากๆเลยคับ ยังไงก็ฝากติดตามผมด้วยนะ

...จุนซา...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***