บทเพลงแห่งราตรี

ภายในถ้ำ ท่ามกลางเสียงพายุที่โหมกระหน่ำ

หลังจากที่ทั้งสองเงียบไปสักพัก เสียงพายุภายนอกยังคงก้องสะท้อน แต่ภายในถ้ำกลับสงบลงราวกับเป็นอีกโลกหนึ่ง

เอลีน่ามองออกไปยังปากถ้ำ แสงจากสายฟ้าที่วาบขึ้นในบางครั้งสะท้อนใบหน้าเธอที่ดูเปี่ยมด้วยความสงสัยและความหลงใหลในสิ่งรอบตัว

“เจ้าเคยได้ยินบทเพลงของนางฟ้าหรือไม่?” เธอถามขึ้น พลางหันมามองซาร์ลาร์ค

เขาเลิกคิ้ว “บทเพลงของนางฟ้า?”

เธอพยักหน้า “มันเป็นเพลงที่ช่วยปลอบประโลมจิตใจและสร้างความสงบสุข… ในสวรรค์ เราร้องเพลงเหล่านี้เพื่อให้ทุกคนรู้สึกปลอดภัย”

“แล้วเจ้าคิดว่าเพลงเหล่านั้นจะช่วยอะไรได้ในที่แห่งนี้หรือ?” เขาถาม น้ำเสียงของเขายังคงนิ่ง แต่มีความสนใจเล็กน้อย

เอลีน่ายิ้มเบาๆ “บางที… มันอาจไม่ได้ช่วยอะไร แต่ข้าอยากลองดู”

เธอหลับตาลง สูดลมหายใจลึก ก่อนจะเริ่มเปล่งเสียงร้องที่นุ่มนวลและไพเราะ เสียงของเธอไหลลื่นไปกับเสียงลมและฝน บทเพลงนั้นราวกับนำแสงสว่างเข้ามาในความมืด

ซาร์ลาร์คนั่งฟังอย่างเงียบๆ ดวงตาของเขาจับจ้องที่เธอ เสียงเพลงของเอลีน่าไม่เพียงแต่ทำให้บรรยากาศในถ้ำอบอุ่นขึ้น แต่ยังทำให้หัวใจของเขาเหมือนถูกดึงออกมาจากความมืดมน

เมื่อเพลงจบลง เธอลืมตาขึ้นและพบว่าเขายังคงจ้องมองเธออยู่

“เจ้า… ทำไมถึงมองข้าแบบนั้น?” เธอถามอย่างเขินอาย

ซาร์ลาร์คหลุบตามองต่ำ ก่อนจะพูดเสียงเบา “เสียงของเจ้าช่างแตกต่าง… เหมือนแสงสว่างที่ข้าไม่เคยพบ”

คำพูดนั้นทำให้เอลีน่ารู้สึกถึงความร้อนวูบวาบในใจ เธอไม่ได้ตอบอะไร แต่เพียงยิ้มอ่อนๆ และนั่งลงใกล้เขาอีกนิด

“บางที… ข้าคิดว่าเจ้าอาจไม่ได้อยู่ในความมืดอย่างที่เจ้าคิดหรอก ซาร์ลาร์ค”

เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหันไปมองพายุที่ยังคงโหมกระหน่ำ “บางครั้ง ความมืดก็เป็นที่เดียวที่ปกป้องข้าได้”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

พายุโหมกระหน่ำ ระหว่างเดินทางกลับ