หลังจากเหตุการณ์ต่อสู้กับหมาป่าปีศาจ เอลีน่าเดินตามซาร์ลาร์คไปตามเส้นทางในป่าที่เริ่มมืดลงเรื่อยๆ ทั้งสองเดินเงียบๆ โดยมีเพียงเสียงฝีเท้าและเสียงลมที่พัดผ่านต้นไม้
“เจ้าคิดอะไรอยู่?” ซาร์ลาร์คถามโดยไม่หันมามอง
เอลีน่าชะงักเล็กน้อย “เจ้าหมายถึงอะไร?”
“ตั้งแต่ที่เจ้ามายังดินแดนปีศาจครั้งแรก ข้าสงสัยว่าเจ้าแอบหนีมาทำไม หรือเจ้ากำลังหาบางสิ่ง?” เขาหยุดเดินและหันมามองเธอ ดวงตาสีแดงคู่นั้นส่องประกายราวกับอ่านความคิดเธอได้
เอลีน่าสบตาเขาและหลบตาลง “ข้าแค่… อยากเห็นโลกที่ต่างออกไปจากสวรรค์ ข้าอยากรู้ว่ามันเป็นยังไง และ…”
“และ?” ซาร์ลาร์คถามต่อ น้ำเสียงของเขาเย็นชาแต่เต็มไปด้วยความสนใจ
“และข้าอยากรู้ว่าปีศาจเป็นอย่างที่พวกเขาเล่ากันหรือเปล่า” เธอตอบด้วยน้ำเสียงที่เบาจนแทบไม่ได้ยิน
คำตอบนั้นทำให้ซาร์ลาร์คเลิกคิ้วเล็กน้อย “และเจ้าพบคำตอบแล้วหรือยัง?”
เอลีน่ามองเขาอย่างพิจารณา ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ “ข้าคิดว่าปีศาจ… ก็เหมือนกับพวกเรา บางคนอาจโหดร้าย แต่บางคนก็มีด้านที่อ่อนโยน… แม้จะไม่อยากยอมรับก็ตาม”
ซาร์ลาร์คจ้องเธอด้วยสายตานิ่งงัน ก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่น “เจ้าอาจเป็นนางฟ้าคนแรกที่กล้าพูดเช่นนี้ต่อหน้าข้า”
ก่อนที่เอลีน่าจะตอบ เสียงลมที่พัดแรงขึ้นก็ขัดจังหวะ เสียงฟ้าร้องดังสนั่น พายุเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว
“เราต้องหาที่หลบ” ซาร์ลาร์คกล่าวเสียงเข้ม ขณะมองไปรอบๆ
เอลีน่าพยักหน้า แม้จะรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย แต่เธอก็เชื่อในตัวเขา
ภายในถ้ำที่ซ่อนตัว
ซาร์ลาร์คพาเอลีน่าหลบเข้ามาในถ้ำเล็กๆ ที่อยู่ใกล้เคียง แสงจากดวงจันทร์ลอดเข้ามาบางส่วน ทำให้เห็นใบหน้าของเธอที่ซีดเผือดเล็กน้อย
“เจ้าหนาวหรือ?” เขาถามขณะมองเธอ
เอลีน่าส่ายหน้า “ไม่มาก… แต่ข้าก็ไม่ได้เตรียมตัวมาสำหรับพายุแบบนี้”
ซาร์ลาร์คถอนหายใจ ก่อนจะถอดเสื้อคลุมสีดำของเขาและคลุมให้เธอ “เจ้าช่างไม่รู้จักระมัดระวังเอาเสียเลย… แต่ถ้าปล่อยให้เจ้าแข็งตาย ข้าคงต้องลำบากพาเจ้ากลับไป”
เอลีน่ารู้สึกถึงความอบอุ่นจากเสื้อคลุมของเขา เธอยิ้มบางๆ “ขอบคุณนะ ข้าคิดว่าเจ้า… คงไม่ได้เลวร้ายอย่างที่ใครเขาเล่าลือกันหรอก”
“เจ้าไม่รู้จักข้าดีพอ” ซาร์ลาร์คตอบโดยไม่สบตาเธอ
“บางทีข้าก็ไม่อยากรู้จักเจ้าจากเรื่องเล่าของคนอื่น แต่ข้าอยากรู้จักเจ้าด้วยตัวของข้าเอง” เอลีน่าพูดออกมาโดยไม่รู้ว่าทำไม เธอแค่รู้สึกว่าคำพูดนี้ออกมาจากใจ
ซาร์ลาร์คเงียบไปนาน ก่อนจะหันกลับมามองเธอ ดวงตาของเขาอ่อนลงเพียงชั่วขณะ “เจ้าอาจจะเสียใจที่คิดเช่นนั้น”
“ข้าคิดว่าไม่หรอก” เธอตอบพร้อมรอยยิ้ม
ความใกล้ชิดที่ค่อยๆ ก่อตัว
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 12
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments