เวลา: เที่ยงตรง
เสียงนาฬิกาแขวนกระทบกันเบา ๆ ในห้องสำนักงานที่เงียบสงัด ราวกับนาฬิกายังเกรงใจชายที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะตรงมุมสุดของสำนักงาน
เซเรน ครอว์ฟอร์ด ยังคงจ้องแฟ้มคดีเก่าโดยไม่กระพริบตา แม้เวลาจะล่วงเลยจนทุกคนทยอยออกไปทานข้าวกันแล้ว
เขาไม่หิว
เขาไม่กิน
และเขาไม่จำเป็นต้อง "พัก"
แกร่ก—
“คุณเซเรนนนน~!!”
เสียงหวานแสบหูดังขึ้นพร้อมประตูที่ถูกถีบเปิดออก
ชายหนุ่มขยับมือช้าลงเล็กน้อย...เล็กน้อยพอให้คนที่สังเกตดี ๆ เห็นว่าเขาเริ่มหมดความอดทน
“อะไร”
เสียงของเขาเย็นเหมือนตะปูแช่น้ำแข็ง
แต่คนตรงหน้าไม่รู้สึกสักนิด
“ไปกินข้าวกันค่ะ~ วันนี้มีข้าวห่อสาหร่ายที่ฉันทำเองด้วยนะคะ! ไส้แน่นมาก รับรองไม่เหมือนใคร!”
เธอเดินเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตอีกครั้ง พร้อมกล่องเบนโตะสีพาสเทลและรอยยิ้มที่บอกชัดว่าเธอไม่มีทางยอมให้เขากิน "อากาศ" ไปวัน ๆ อย่างแน่นอน
“ไม่”
“ไม่กินข้าวเที่ยงเหรอคะ?”
“ไม่”
“ไม่ชอบสาหร่ายเหรอคะ?”
“ไม่”
“ไม่ชอบฉันเหรอคะ?”
เขาเงียบ
ไอร่าทำท่าเหมือนถูกแทงใจดำ แต่ทันใดก็ยิ้มใหม่แบบไม่สนโลก แล้วเดินอ้อมโต๊ะไปวางกล่องข้าวตรงหน้าเขา
“งั้นแค่เปิดดูหน่อยก็ยังดีค่ะ~ ถ้าไม่อร่อยก็ทิ้งได้เลย”
เซเรนมองกล่องเบนโตะเหมือนมันเป็นระเบิดเวลา
เขาไม่กิน
เขาไม่หิว
เขาไม่มีแม้แต่กลิ่นหอมที่รู้สึกเข้าใจ
แต่น่าแปลก...วันนี้เขารู้สึก เวียนหัวนิดหน่อย
“คุณเคยกินอะไรที่มีรสชาติบ้างไหมคะ?” ไอร่าถามพลางนั่งไขว่ห้าง
เซเรนไม่ตอบ
“ฉันเดาว่า...คุณคงเป็นพวกชอบอาหารรสจืด ๆ ล่ะมั้ง ใช่ไหมคะ?”
เขาหยุดมือที่กำลังเปิดแฟ้มงาน เงียบสนิท
"...ไม่มีรสชาติอะไรทั้งนั้น"
เธอเลิกคิ้ว “หือ? หมายความว่ายังไงคะ?”
“ลิ้นฉันรับรสไม่ได้”
ไอร่าเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดว่า
“ว้าว~ เท่จังค่ะ! แบบนั้นก็ไม่ต้องกลัวอาหารไม่อร่อยแล้วสิ!”
...นี่เธอฟังเข้าใจไหมเนี่ย
“เอาล่ะ งั้นวันนี้ลองให้คะแนนข้าวกล่องฉันแบบ ไม่ใช้ลิ้น ดูนะคะ!”
เธอเปิดฝากล่องเองแล้วเลื่อนมาทางเขา
ข้าวห่อสาหร่ายจัดเรียงเป็นรูปแมวหน้าตลก ๆ พร้อมข้อความเขียนด้วยซอสมายองเนสว่า "Fight-o!"
เซเรนถอนหายใจในใจ
เธอไม่เหมาะกับงานนี้เลยสักนิด
เสียงดัง ยุ่งวุ่นวาย ไม่มีความเกรงใจ หรือมารยาทของเจ้าหน้าที่สืบสวนเลยสักนิด
แต่...เมื่อเขาเงยหน้ามองอีกครั้ง
เธอกำลังยิ้ม
ยิ้มเหมือนเด็กที่พยายามให้ใครสักคนยิ้มกลับ
เขาหยิบข้าวห่อชิ้นหนึ่งขึ้นมา
...
เคี้ยว
...
ไม่มีรสชาติ
ไม่มีความรู้สึก
แต่ทันทีที่เขากลืนลงไป...
“ว้าวววววววว คุณกินแล้วววววว!!”
เสียงกรี๊ดของไอร่าแทบทำให้กระจกแตก
เซเรนหน้าสั่นนิด ๆ (นิดมากจนเหมือนภาพลวงตา)
นี่มัน—
ช่วงพักเที่ยงที่น่ารำคาญที่สุด
และเขาเพิ่งรู้ว่าเวรกรรมมีอยู่จริง แม้กระทั่งสำหรับคนไร้หัวใจ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 30
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments