Cold Heartless:ปริศนาหัวใจน้ำเเข็ง (ปี1 คดีดำคนผการ)
ในวันที่หิมะตกหนักในคืนที่เด็กคนนั้นเกิด
เสียงลมคำรามปะทะหน้าต่างไม้เก่าในกระท่อมหลังเล็กกลางหุบเขา ชายหญิงคู่หนึ่งกุมมือกันแน่นท่ามกลางความหนาวเหน็บของฤดูหนาวที่ไม่ยอมจบสิ้น เสียงทารกร้องดังขึ้นในห้องกระท่อมอย่างอ่อนแรง และในวินาทีนั้น ดวงตาของพ่อแม่ก็สว่างวาบขึ้นด้วยความหวัง
เด็กคนนั้นถูกตั้งชื่อว่า เซเรน — หมายถึง "ผู้เงียบสงบ"
เขาเติบโตขึ้นมาในหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ผู้คนล้วนเชื่อในเทพเจ้าแห่งดินฟ้า ผู้คนที่นั่นบอกว่า เซเรนมีดวงตาเย็นเยียบเหมือนผิวน้ำแข็ง ดำสนิทจนมองไม่เห็นแม้แต่แววอารมณ์ ราวกับว่าเขาไม่ใช่เด็กธรรมดา แต่เป็นบางสิ่งที่สูงกว่านั้น หรือ...ต่ำกว่านั้นก็ไม่มีใครรู้
ในวัยห้าขวบ เขาไม่เคยหัวเราะ ไม่เคยร้องไห้ ไม่เคยกรีดร้องเวลาเจ็บ
“เซเรน ไม่เจ็บเหรอลูก?” แม่ถามในวันหนึ่งที่เขาลื่นล้ม หัวเข่าถลอกเลือดซึม
เด็กชายแค่เงยหน้ามองเธอด้วยสายตานิ่งสนิท “ไม่ครับ”
ไม่ใช่แค่คำพูด — เขา รู้สึก จริง ๆ ว่าไม่เจ็บเลยสักนิด
สิ่งประหลาดเริ่มเกิดขึ้นหลังจากนั้นไม่นาน
สัตว์ในป่าจะเงียบเสียงเมื่อเขาเข้าใกล้ หิมะจะตกเฉพาะที่ที่เขายืน และร่างของเขาไม่มีแม้แต่ไออุ่น
ผู้เฒ่าของหมู่บ้านกล่าวในคืนหนึ่ง
“เด็กคนนั้น...ไม่มีหัวใจ”
ตอนแรกทุกคนคิดว่านั่นเป็นคำเปรียบเปรย
จนกระทั่งคืนอันโหดร้ายมาถึง — ตอนที่หมอประจำหมู่บ้านผ่าท้องเซเรนหลังจากอุบัติเหตุใหญ่ และพบว่าภายในอกของเขา ว่างเปล่า
ไม่มีหัวใจ
ไม่มีสิ่งใดเต้นอยู่ที่นั่นเลย
หมู่บ้านเริ่มหวาดกลัว เด็กคนหนึ่งถูกเรียกว่า ปีศาจ ทั้งที่เขาไม่เคยทำร้ายใคร
พ่อแม่ของเขาถูกตราหน้าว่าเป็นพวกบูชาความมืด
แล้วพายุหิมะลูกใหญ่ก็มาถึง...กลืนหมู่บ้านทั้งหมดลงในม่านขาวที่ไม่มีวันจาง
เซเรนเป็นผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียว
เขาเดินออกมาจากกองซากไม้และหิมะ ฝุ่นและเลือดติดตามเสื้อผ้า เดินฝ่าความหนาวด้วยร่างกายเปลือยเปล่า แต่ใบหน้ากลับไม่มีแม้แต่ความตกใจ เขาเดินทางคนเดียว ไม่มีน้ำตา ไม่มีความกลัว ไม่มีอะไรในอก — เพราะเขา ไม่มีหัวใจ
นับจากวันนั้น เซเรนหายไปจากโลกอย่างเงียบเชียบ
แต่ในเงามืดของเมืองใหญ่ มีเรื่องเล่าถึงชายคนหนึ่งที่ไม่รู้จักความตาย ไม่รู้จักความเจ็บปวด และไม่รู้จักความรัก
เขาใช้ชีวิตภายใต้เงาของความจริงที่ไม่มีใครรู้ ว่าร่างกายนี้ ไม่มีหัวใจอยู่ภายในเลยแม้แต่นิดเดียว
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 30
Comments