Episode 12 ฉันเป็นอะไรของฉันเนี้ย!!!!

หลังจากเมื่อคืนพี่ซันทักไลน์มาบอกให้ฉันคุยด้วย ฉันก็คุยกับเขาเรื่องต่างๆนาๆพอฉันถามว่าจะใหฉันทำไงพี่เค้าถึงจะรับเข้าสายรหัส

พี่เขาก็ตอบฉันมาว่า เป็นเเฟนกับเค้าสิ ตอนเเรกคิดว่าเค้าเเกล้งๆนะคะพอคุยกันไปพี่เค้าก็มันตัวเลือกมาให้ฉันเลือกระหว่าเป็นเเฟนเค้ากับเป็นทาสรับใช้เค้าหนึ่งเดือน

ฉันก็ต้องเลือกข้อสองถูกมะเเต่มีปัญหาตรงที่ว่าพี่เค้าจะให้ฉันทำอะไรนี้สิพอฉันถามพี่เค้าก็ไม่ตอบบอกว่าถึงเวลาจะรู้เอง

จากนั้นพี่เค้าก็บอกให้ฉันนอน ต่างคนก็บอกฝันดีกันเเล้วก็เเยกย้ายกันไปนอน

เเต่ฉันนี้สินอนไม่หลับเลย นอนยิ้มอยู่คนเดี๋ยวเหมือนเป็นคนบ้าอ่า จนฉันคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยเเล้วเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้

ตื่นเช้ามาฉันก็รีบอาบน้ำเเต่งตัวเเล้วลงมาข้างล่างทันที พอเดินมาถึงก็เพื่อนฉันก็นั่งคุยกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่นเเล้ว

พริก :เเม้ๆ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มาเชี่ยวนะ

โต้ :นั้นดิ มึงเป็นบ้าเเล้วหรอถึงได้ยิ้มอยู่คนเดียวขนาดนั้น

ฉัน: ขนาดนั้นเลยหรอหวะ

กัน : ก็เออดิ เเล้วมึงเป็นไรทำไมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

ฉัน : กูไม่ได้เป็นไรปกติดี เเล้วนี้มิดไนท์ยังไม่ลงมาอีกหรอ

ไทป์: ลงมาเเล้วมึงก็ต้องเห็นมันเเล้วสิอีโง่

ฉัน : กูเเค่ถามไมไอ่สัสมาด่ากูทำเหี้ยอะไร

พริก : พอเลยพวกมึงสองตัวอ่าเลิกทะเลาะกันได้เเล้ว

ฉัน : ไทป์ พวกกูคนไม่ใช่หมา

พริก : อ่าวหรอกูเห็นชอบกัดกันกูนึกว่าเป็นหมา

กัน :  พอๆ ไปกินข้าวได้เเหละมึงก็ไปตามอีไนท์กับพี่เค้าลงมากินข้าวด้วยแหละกัน

ฉัน : ทำไมต้องเป็นกูด้วยทำไมพวกมึงไม่ตามเองละ

โต้ : มึงลงมาช้าสุดมึงต้องไปตาม

ฉัน : เห้อ!!!! พวกมึงเอาตรรกะไหนมาคิดว่า

จากนั้นฉันก็ต้องเดินขึ้นไปชั้นสองอีกรอบเพื่อที่จะไปตามเพื่อนลงมากินข้าว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก💢💢

ฉันเคาะประตูไปสักพักก็มีคนมาเปิดประตูคนที่มาเปิดก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่อาร์

ฉัน :อ่าว!! พี่อาร์เเล้วมิดไนท์ละคะ

พี่อาร์ :มิดไนท์ยังไม่ตื่น พี่วานเราลาป่วยให้มิดไนท์มันด้วยนะ

ฉัน : ค่ะ เเล้วพี่มีอะไรให้หนูช่วยไม่อ่า

พี่อาร์ : ท่าจะดีพี่ฝากเรายืมชุดไอ่พวกนั้นมาให้พี่หน่อยได้มั้ย

ฉัน : ถ้างั้นเดี๋ยวหนูให้แม่บ้านเอามาให้นะคะ

พอคุยเสร็จฉันก็ลงมาข้างล่างทันที

ไทป์ : เป็นไงมั้ง

ฉัน :มันยังไม่ตื่นพี่อาร์ฝากลาป่วยกับของยืมชุดพวกมึงด้วยใครก็ได้

ไทป์ : พวกมึงเลยไอ่กันไอ่โต้ ห้องอยู่กันสุด

กัน : เออๆ เดี๋ยวกูเอามาให้รอกูเเดกข้าวเสร็จก่อน

โต้ : ต้องจัดหนักขนาดไหนหวะถึงกับต้องลาป่วยเลยหรอ

พริก : เเล้วมึงจะไปเสือกอะไรกับเค้าละไอ่สัส

โต้ : อ่าวกูอยากรู้นี้กูผิดหรอ

ไทป์ : พอๆ นี้ก็จะสายแหละรีบเเดกกันเลยพวกมึงอ่า

หลังจากที่พวกฉันกินข้าวเสร็จกันก็เดินไปหยิบเสื้อกับกางเกงมาให้ป้าจันจากนั้นพวกฉันก็ไปมหาลัยวันนี้ฉันมากับพริกเพราะฉันขี้เกียดขับรถ

ตัดมาตอนถึงมหาลัยเลยเเหละกันนะคะ ตอนนี้พวกฉันก็นั่งอยู่ที่โต๊ะประจำของพวกฉันอยู่ก็มีเสียเเจ้งเตือนไลน์ขึ้นมา

@ line

พี่ซัน : อยู่ไหนอ่า

ฉัน : อยู่มหาลัยค่ะ พี่มีอะไรหรือเปล่า

ซัน : ไปซื้อข้าวให้พี่กินหน่อยที่ร้านอาหารตามสั่งนะบอกป้าว่าเอาข้าวผัดรวม

ฉัน : ค่ะ

เห้อ!!! นี้มันเป็นเวรกรรมอะไรของฉันเนี้ย เเทนที่จะได้นั่งสบายๆ กับต้องไปเป็นทาสให้ไอ่พี่ซันตั้งหนึ่งเดือน

ฉัน : พวกมึงไปเรียนก่อนเลยนะไม่ต้องรอกู

กัน : เเล้วมึงจะไปไหน

ฉัน : กูจะไปซื้อข้าวให้เจ้ากรรมนายเวรกูนี้เเหละ

พริก : ใครหวะเจ้ากรรมนายเวรมึง

โต้ : นั้นดิมึงมีเจ้ากรรมนายเวรด้วยหรอหวะกูคิดว่ามึงเป็นเเค่เจ้ากรรมนายเวรพวกกูสามคนชะอีกมีอะไรก็ใช้เเต่พวกกู

ไทป์ : 555วันนี้มึงพูดดีมากเพื่อน

ฉัน : ก็ลุงรหัสกูไงกูต้องค่อยรับใช้เค้าตั้งหนึ่งเดือนเลยนะเว้ยถ้าไม่ถ้างั้นเค้าก็จะไม่รับกูเข้าสายรหัสอ่า

พริก : สมน้ำหน้าทีตอนเค้าให้หาก็ไม่หาทีอย่างงี้เเล้วไปตามง้อขอเข้าสายรหัสเข้าเฉยๆ

ฉัน : กูไปแหละ

จากนั้นฉันก็เดินไปสั่งข้าวตามที่เค้าบอกเเล้วฉันไม่ลืมที่จะซื้อน้ำไปด้วยเผื่อเค้าจะใช้ฉันมาซื้อน้ำอีก พอได้ข้าวกับน้ำเรียบร้อยฉันก็เดินไปหาเค้าทันที

ฉัน : นี้ข้าวกับน้ำพี่ค่ะ

พี่ซัน : ถ้าจะช้าขนาดนี้นะพี่คงได้หวตายก่อนจะได้กินข้าว

ฉัน : หนูก็ซื้อมาให้เเล้วนี้ไงพี่จะเอาอะไรอีก

พี่อาร์ม : ปกติไม่เห็นจะเเดกข้าวที่ม.วันนี้ฝนคงตกเเน่ๆ

พี่ซัน : มันก็เรื่องของกูมึงไม่ต้องเสือกได้ปะ

ฉัน : พี่มีอะไรอีกปะหนูต้องไปเรียนต่อเหลือเวลาเเค่5นาทีก็ถึงเวลาเรียนของหนูแหละ

พี่ซัน : ไปเถอะเเต่เย็นนี้มารอพี่ที่นี้ก็เเล้วกันพี่มีเรื่องจะให้ทำ

ฉัน : ค่ะ ถ้างั้นหนูไปเรียนก่อนะคะ สวัสดีค่ะพี่ซัน สวัสดีค่ะพี่อาร์ม

เเล้วฉันก็วิ่งขึ้นอาคารเรียนไปเลย วันนี้ฉันเรียนทั้งช่วงเช้าและช่วงบ่ายพอเรียนเสร็จฉันก็มานั่งรอพี่ซันที่โต๊ะใต้คณะนี้แหละ

ฉันบอกเพื่อนฉันเรียบร้อยเเล้วว่าฉันนี้ฉันต้องไปรับฉันพี่ซันหรือไมก็อาจจะไมเห็นหน้าฉันตลอดหนึ่งเดือนที่ต้องรับใช้เค้า

เพื่อนฉันเเต่ละคนก็ดีๆ ทั้งนั้นคือมีเเต่สมน้ำน่าหัวเราะเยาะฉันบ้างแหละ เเต่ก็นะคนแพ้ต้องดูเเลตัวเองเหมือนฉันในตอนนี้ไงไม่นานพี่ซันก็เดินมาพร้อมเพื่อนเค้าทั้งสี่คนร่วมพี่ซันด้วย

พี่ต่อ : กูไปรับเมียก่อนนะเว้ย

พี่บุ๊ค : เออกูไปก่อนนะพวกมึง

" เออๆ ขับรถดีๆ ละ"

พี่อาร์ม : น้องกี้ตอนนี้ไอ่อาร์มันกลับคอนโดเเล้วรือยัง

ฉัน : ก่อนที่หนูจะมาเรียนยังอยู่ที่บ้านค่ะเเต่ตอนนี้ไม่รู้ว่ากลับแล้วหรือยัง

พี่อาร์ม : ถ้างั้นกูกลับแหละว่าจะไปแวะหาเด็กชะหน่อย

พี่ซัน : เออๆ ขับรถดีๆ ละ ปะเราก็ไปกันได้แหละ

ฉัน : ไปไหนคะ

พี่ซัน : ไปถึงเดี๋ยวก็รู้เองแหละอย่าถามมาก

ฉัน : ถ้าพี่ไม่บอกหนูก็จะไม่ไปไหนกับพี่เด็ดขาด

พี่ซัน : ไม่ไปก็เเล้วเเต่นะเเต่จะหาว่าพี่ใจร้ายไม่รับเราเข้าสายรหัสก็เเล้วกัน

พอพี่เข้าพูดจบพี่เค้าก็เดินออกไปทันทีเลย ฉันก็ต้องวิ่งตามเค้ามาที่รถจากนั้นเค้าก็ขับรถออกไปไหนซักที่ พอฉันขึ้นมานั่งบนรถได้สักพักตาฉันก็เริ่มที่จะปิดลงเเล้วฉันก็หลับไปเลย

ติดตามตอนต่อไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***