Episode 10 ก็มึงมันเหี้ย

นี้ก็เป็นเช้าอีกวันที่ฉันต้องตื่นไปเรียนพอฉันทำธุระส่วนตัวเสร็จก็เดินลงมาข้างล่าง ซึ่งตอนนี้เพื่อนฉันนั่งรอกันอยู่เเล้ว

ไทป์ : เเล้วไอ่มิดไนท์อ่า

ฉัน : มันไม่ได้กลับมาตั้งเเต่เมื่อคืนเเล้ว

กัน : อ่าวเเล้วใครเอารถมันกลับบ้านละ

ฉัน : กูเป็นคนขับกลับเองแหละมันไม่ได้กลับบ้านตั้งเเต่เมื่อคืน

โต้ : เเล้วมันนอนที่ไหนติดต่อมันได้ไม

พริก : พวกกูติดต่อไม่ได้เลยตั้งเเต่เมื่อคืนเเล้วโทรไปเป็นร้อยกว่าสายสุดท้ายมันก็ปิดเครื่องไป

ไทป์ : รีบเเดกกูจะไปถามพวกพี่อาร์

พอไทป์พูดเเบบนั้นพวกฉันก็นั่งกินข้าวจนเสร็จเเล้วรีบขับรถไปมหาลัยทันที เเต่วันนี้พวกฉันเอารถไปเองต่างคนต่างไปไม่ได้ไปด้วยกันเมื่อทุกวัน

พอถึงมหาลัยพวกไทป์ก็ยืนรอฉันอยู่เเล้ว

พริก : ไปกันเถอะ

จากนั้นพวกฉันก็รีบเดินไปที่โรงอาหารของคณะทันที

talk : ซันเดย์

ตอนนี้พวกผมกำลังนั่งคุยกันอยู่ที่โรงอาหารคณะนี้แหละคับ

ต่อ : เเล้วไอ่อาร์หายหัวไปไหนกูไม่เห็นหัวมันเลย

บุ๊ค : เออนั้นดิกูไม่เห็นมันตั้งเเต่เมื่อวานเเล้วนะเว้ยตั้งเเต่ที่มันหายไปกับน้องรหัสมันอ่า

อาร์ม : กูก็ไม่รู้ ติดต่อก็ไม่ได้ เเต่มันน่าจะอยู่ห้องกับเด็กมันเเหละมั้ง

จากนั้นผมก็นั่งคุยกันไปไม่นาน กลุ่มของมิกกี้ก็เดินเข้ามากลุ่มผม

ไทป์ : พวกพี่เห็นเพื่อนผมมั้ย

อาร์ม : ใครเพื่อนมึง

กัน : ก็ไอ่มิดไนท์ไงพี่มันหายไปตั้งเเต่เมื่อวานเเล้ว

อาร์ม : มิดไนท์ไหนกูไม่รู้จักกับพวกมึงหรอนะ

มิกกี้ : ก็คนที่มันเดินมาหาพวกพี่เมื่อวานไง

ผม : ตอนไหนพวกพี่ไม่เห็นใครเดินมาเลย

มิกกี้ : จะเห็นได้ไงก็เมื่อวานพี่ไม่ได้มา

ต่อ : พี่ไม่เห็นมันตั้งเเต่มันเเยกไปเข้าห้องน้ำเเล้วนะพวกน้องมั่วป่าว

ไทป์ : จะมั่วได้ไงในเมื่อพี่อาร์เป็นเเฝดกับพี่อาร์มคำใบ้มันก็คือแฝดถ้าไม่ใช่เพื่อน พี่เเล้วจะเป็นใคร

ผม : เเล้วเพื่อนน้องหายไปตั้งเเต่เมื่อไหร่

มิกกี้ : มิดไนท์หายไปตั้งเเต่ตอนเช้าค่ะมันมาหาสายรหัสมันพอมันเจอก็เดินเเยกออกจากหนูไปจากนั้นไม่นานก็กลับมาพร้อมพี่อาร์ค่ะ

อาร์ม : ถ้างั้นไปดูที่คอนโดมันก่อน เเล้วพวกน้องมีเรียนตอนไหน

มิกกี้ : วันนี้อาจารย์ยกคลาสค่ะว่างทั้งวัน

ไทป์ : พวกพี่จะไปรถพวกผมก็ได้นะคับวันนี้พวกผมเอารถมาคนละคันจะได้ไม่เสียเวลา

ต่อ : พวกมึงสองคนไปเถอะกูกับไอ่บุ๊คจะอยู่จดงานให้เอง

ใช่คับตอนนี้ใกล้ถึงเวลาที่พวกผมจะขึ้นเรียนเเล้วเเต่มันมีเรื่องเข้ามาเสียก่อนพวกผมเลยยังอยู่ตรงนี้

อาร์ม : กูฝากด้วยนะ

ผม : พี่ขอไปกับเราเเหละกัน ผมหันหน้าไปมองมิกกี้ที่ตอนนี้เธอมีสีหน้าที่ดูกังวลเเละเป็นห่วงเพื่อนเธอมาก

จากนั้นก็เเยกย้ายกันไปที่รถรถเเต่ละคันไม่ธรรมดาเลยละคับรถซูเปอร์คาร์ทั้งนั้นเลย

พอมาถึงรถน้องก็ยื่นกุญแจรถมาให้ผมซึ่งตอนนี้คนอื่นได้ขับออกไปกันก่อนเเล้วเหลือเเค่ผมกับน้องนี้แหละที่ยังไม่ได้ไป

มิกกี้ : พี่รีบหน่อยได้มั้ยคนอื่นเค้าไปกันถึงไหนต่อไหนเเล้วเนี้ย

ผม : ใจเย็นหน่อยนี้พี่ก็รีบเเล้ว

พอพูดจบผมก็เหยียบคันเร่งเพิ่มความเร็วทันทีจากมหาลัยมาถึงคอนโดพวกผมก็ประมาน15นาที พอถึงพวกนั้นก็รออยู่เเล้ว

มิกกี้ : ตอนนี้พวกฉันได้อยู่หน้าห้องพี่เค้าเรียบร้อยเเล้วฉันได้เเต่ภาวนาให้มิดไนท์ไม่เป็นไร

ก๊อก ก๊อก ก๊อก 💢💢

อาร์ม : ดูเหมือนว่าจะไม่มีคนอยู่เลย

กัน : ผมว่าไปบอกฝ่ายนิติบุคคลมาเปิดห้องให้ดีกว่ามั้ยคับ

อาร์ม : อือ!! ถ้างั้นรอพี่อยู่นี้แหละเดียวพี่มา

ผ่านไปสักพักพี่อาร์มก็มาพร้อมฝ่ายนิติบุคคล จากนั้นก็ใช้คีการ์ดสำรองเปิดเข้าไป

นิติบุคคล : เปิดเเล้วค่ะ

พอพี่เค้าบอกเเบบนั้นพวกฉันก็รีบเข้าไปในห้องทันทีเเต่ในห้องไม่มีใครอยู่เเม้เเต่คนเดียว

ไทป์ : น้องพี่เอาเพื่อนผมไปไหนเนี้ย

อาร์ม : กูจะรู้มั้ยกูก็ยื่นอยู่กับมึงเนี้ย

กัน : กลับไปที่บ้านเราก่อนเถอะเดี๋ยวค่อยว่ากันอีกที

จากนั้นพวกฉันก็ออกจากห้องพี่อาร์เเล้วลงมาข้างล่างกัน

อาร์ม : พาพวกกูกลับไปเอารถที่มหาลัยก่อนเดี๋ยวพวกกูสองคนจะไปบ้านพวกมึงด้วย

พริก : ถ้างั้นพี่ก็ไปรถอีกี้เลยค่ะเดี๋ยวพวกหนูกลับบ้านก่อน

โต้ : ตามนี้แล้วมึงไปกับพี่เค้านะอีกี้

มิกกี้ : กูเลือกได้ไหมล่ะ

กัน : เลือกไม่ได้ยังไม่มึงก็ต้องไป

มิกกี้ : กูเอารถสองที่นั่งมาพวกมึงจะให้ไปสามคนไม่ได้

กัน : เออหวะกูลืมไปเลยว่าวันนี้เราเอาซูเปอร์คาร์มา5555

อาร์ม : อย่ามาเถียงกันมันเสียเวลาไอ่ไทป์ไปกับกู

พอพี่อาร์มพูดเเบบนั้นพวกฉันก็เเยกย้ายกันไปที่รถฉันก็ไปกับพี่ซันเหมือนเดิมดีละ ฉันจะได้มีโอกาสถามเค้าเรื่องรับฉันเข้าสายรหัสสักที

มิกกี้ : พี่หนูมีเรื่องจะถามพี่อ่า

ผม : อือ!!

มิกกี้ : หนูจะเอาสายรหัสพี่ต้องทำไง

ผม : จบเรื่องนี้ค่อยคุยกัน เอาไลน์มาดิจะได้ติดต่อกันได้

ผมก็ยื่นโทรศัพให้น้องมันเเล้วหันกลับมาสนใจถนนต่อ

talk : มิกกี้

ตอนนี้ฉ้นก็ได้พาพี่ซันมาเอารถที่มหาลัยเเล้วตอนนี้กำลังกลับไปที่บ้านกัน พวกพี่เค้าก็ขับตามพวกฉันมา พอมาถึงบ้านพวกนั้นก็นั่งรอพวกฉันอยู่ที่ห้องนั่งเล่นเเล้ว

ฉัน : เชิญเข้าไปข้างในก่อนนะคะ//ฉันหันไปบอกพี่อาร์มกับพี่ซัน

อาร์ม : นี้บ้านใครหรอ

ฉัน : อ่อบ้านพวกหนูเองค่ะ

อาร์ม : เเล้วที่กำลังสร้างนั้นของใคร

ฉัน : ก็ของพวกหนูนี้แหละค่ะ เข้าไปข้างในกันเถอะค่ะพวกนั้นคงรอพวกเราเเล้ว

พอเดินเข้ามาพวกมันก็นั่งรอจริงๆ อย่างที่ฉันบอกนั่นแหละ

ไทป์ : มึงจะเอาไงอีมิกกี้

ฉัน : เรียกนี้จะบอกผู้ใหญ่ไม่ได้นะถ้าเรื่องนี้ถึงพ่อเเม่เราเป็นเรื่องใหญ่เเน่ๆ

ไทป์ : ถ้างั้นกูจะเรียกลูกน้องเรามาก็เเล้วกัน

ฉัน : อือ!!

ไม่นานลูกน้องพวกฉันก็มาประมาณ20 คน

ลูกน้อง : มีอะไรให้ผมรับใช้คับนาย

ฉัน : ตอนนี้มิดไนท์หายตัวไปไปตามจับสัญญาณโทรศัพท์ว่าครั้งสุดท้ายมันอยู่ที่ไหนให้ฉันหน่อย

ลูกน้องพยักหน้ารับเเล้วก็เดินออกไปไม่นานก็มาบอกว่าครั้งสุดท้ายที่สัญญาณโทรศัพท์ จะตัดไปอยู่เเถวพัทยา

ไทป์ : เตรียมคนให้พร้อมกูจะไปช่วยเพื่อนกู

อาร์ม : ใจเย็นๆ นั้นมันน้องกูนะไอ่ไทป์

ไทป์ : เเล้วไงใครบอกให้น้องพี่มายุ่งกับเพื่อนผม อีกอย่างพวกผมไม่เคยไปยุ่งกับพวกไหนก่อนนอกจากพวกนั้นจะมายุ่งวุ่นวายกับพวกผม

พี่ซัน : มันอาจจะไม่ร้ายเเรงถึงขนาดนั้นก็ได้

พริก : ก็เค้าเป็นเพื่อนพี่นิพี่ก็พูดได้เเต่นั้นมันเพื่อนพวกหนูมันไม่เคยไปไหนคนเดียวนอกจากจะไปด้วยกัน

ไม่นานก็ได้ยินเสียงรถวิ่งเข้ามาในบ้าน

มิดไนท์ : กูบอกให้มึงปล่อยกูไง

พอพวกฉันได้ยินเเบบนั้นก็รีบวิ่งออกไปดูทันที พอออกไปถึงก็เจอมิดไนท์ที่ตอนนี้พี่อาร์ยืนล็อคคอไว้อยู่

ไทป์ : ปล่อยเพื่อนผมเถอะพี่ก่อนที่พวกผมจะทนไม่ไหว

อาร์ม : มึงปล่อยน้องมันก่อนเถอะอาร์เเล้วเข้าไปคุยกันดีๆ

จากนั้นทุกคนก็เดินเข้าไปที่ห้องนั่งเล่นเหมือนเดิม มิดไนท์ก็เดินเข้ามานั่งข้างฉันกับอีพริกทันที

พี่อาร์ม : มึงพาน้องไปไหนมาไอ่อาร์

พี่อาร์ : กูพาเมียกูไปรับน้องมา

โต้ : พี่หมายความว่ายังไง

พี่อาร์ : ตามที่กูพูดพวกมึงจะทำไม

มิดไนท์ : มึงหุบปากมึงเดี๋ยวนี้ งื้อ~~~~

พี่อาร์ : รือมึงจะให้กูบอกพวกมันว่าเมื่อคืนที่ผ่านมาเราเล่นท่าไหนมาบ้าง

เพี๊ย~~~~ มึงเหี้ย มึงวางยากูไอ่สัสส

พี่อาร์ : ก็เหี้ยอย่างกูนี้แหละที่เป็นผัวคนเเรกของมึงจำให้สมองมึงไว้ว่ากูเป็นผัวคนเเรกของมึง

ฉัน : พอเถอะพี่กลับไปก่อนเถอะไว้คุยกันทีหลัง

พี่อาร์ : มึงมานี้

พอพี่เค้าพูดจบก็ลากมิดไนท์ขึ้นไปข้างบนฉันพวกฉันจะตามไปเเต่พี่อาร์มห้ามไว้ก่อน

พี่อาร์ม : ปล่อยให้พวกมันสองคนเคลียกันเถอะนะถือว่ากูขอน้องกู กูรู้จักมันดีว่ามันเป็นคนยังไง

พี่ซัน : กูรับประกันอีกคนถ้ามันไม่รักจริงมันคงไม่ทำแบบนี้

ไทป์ : ได้เเต่ถ้าเพื่อนเป็นอะไรหรือเพื่อนพี่ไม่รับผิดชอบพวกผมไม่เข้าไว้เเเน่

จากนั้นทุกคนก็เเยกย้ายกันไปที่น้องของตัวเองพี่ซันกับพี่อาร์มพอเสร็จเรื่องก็กลับไปเเล้วฉันก็กลับน้องมาอาบน้ำนอนเพราะตอนนี้พึ่งจะบ่ายสองเอง

ติดตามตอนต่อไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***