ตอนที่ 4 : การทดสอบที่แท้จริง

เช้าวันต่อมา พริมรู้สึกถึงความตึงเครียดในอากาศ ขณะที่เธอกำลังเดินเข้าสู่ห้องเรียน

วันนี้เป็นวันที่เธอต้องนำเรียงความไปเสนอหน้าชั้น เพื่อพิสูจน์ตัวเองว่าเธอมีคุณสมบัติพอที่จะได้รับทุนการศึกษา

เด็กๆ ทุกคนต่างยิ้มแย้มและพูดคุยกันไปมา บางคนก็กระซิบว่า “ใครจะชนะ” แต่สายตาของพริมยังคงจับจ้องอยู่ที่กระดานที่ครูเขียนหัวข้อการประเมินผล

“วันนี้เราจะเริ่มจากการนำเรียงความของทุกคนมาอ่านให้เพื่อนๆ ฟัง” ครูพูดเสียงดัง “แล้วทุกคนจะร่วมโหวตเพื่อหาคนที่สามารถเข้าสู่รอบต่อไป”

การประเมินผลแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน พริมรู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างกำลังรวมตัวกันเพื่อทดสอบความกล้าหาญของเธอ

ตอนนี้เธอเห็นมีนานั่งอยู่ข้างๆ หัวเราะเบาๆ กับเพื่อนสนิทของเธอ

พริมแอบมองไปที่ท่าทางมั่นใจของมีนา เธอรู้ว่า…มีนาไม่คิดจะปล่อยให้เธอชนะได้ง่ายๆ แน่

ทุกอย่างเริ่มต้นเมื่อมีนาลุกขึ้นมาเป็นคนแรก

“สวัสดีค่ะทุกคน” มีนาเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ “สำหรับเรียงความของฉัน ฉันพูดถึงการใช้ชีวิตอย่างสมบูรณ์แบบและการพยายามมีชีวิตที่ดีที่สุด แม้ว่าเราจะต้องเจอกับปัญหามากมาย แต่ถ้าเรารู้จักปรับตัว ก็จะสามารถก้าวข้ามอุปสรรคไปได้”

เสียงปรบมือดังขึ้นจากเด็กๆ รอบๆ ห้อง

พริมรู้สึกถึงแรงกดดันที่เพิ่มขึ้น

เธอต้องยืนอยู่ในแถวถัดไป และจิตใจของเธอกำลังสั่นคลอน เพราะรู้ดีว่าเธอต้องทำอะไรบางอย่างที่แตกต่างจากเดิม

“ต่อไปพริม” ครูเรียกชื่อขึ้นมาพร้อมกับจดหมายในมือ

พริมก้าวไปข้างหน้า รู้สึกถึงฝีเท้าที่หนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ เธอหยุดยืนหน้าชั้นเรียน มองไปที่กระดานและตัวหนังสือในมือ

เรียงความของเธอนั้น…ไม่เหมือนใคร มันสะท้อนให้เห็นถึงความพยายามและความหวังของเด็กบ้านนอกคนหนึ่งที่ไม่ได้รับการยอมรับจากสังคม

“เรียงความของฉันพูดถึงการต่อสู้เพื่ออนาคต” พริมเริ่มพูดด้วยเสียงที่ค่อนข้างสั่น แต่ก็พยายามทำให้มันฟังดูมั่นใจ “การที่เราต้องผ่านอุปสรรคมากมายจากอดีตเพื่อมองไปข้างหน้า และไม่ยอมให้ชีวิตที่ล้มเหลวมาทำให้เราถอยหลัง”

“มันไม่ใช่แค่การมองหาทางออกจากความยากจน แต่มันคือการลุกขึ้นยืนจากความเจ็บปวดและสร้างอนาคตให้ตัวเอง” พริมพูดต่อด้วยความมุ่งมั่น

ขณะพูดจบ พริมสามารถเห็นได้ว่าเพื่อนๆ หลายคนในห้องกำลังหันมามองเธอด้วยสายตาที่ไม่เคยมีมาก่อน แม้แต่ครูเองก็ยิ้มพอใจ

มีนาหัวเราะเสียงเบาๆ ตามมาจากที่นั่งของเธอ “โอเคค่ะเด็กบ้านนอก…คุณก็ดูจะมีความฝันเหมือนกันนะ”

เสียงหัวเราะของมีนาเหมือนจะสะกดจิตพริม แต่พริมไม่ยอมให้มันมีผลกับเธออีกแล้ว

“บางครั้ง ความฝันก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับสิ่งที่เรามี แต่ขึ้นอยู่กับสิ่งที่เราเชื่อ”

พริมมองไปที่มีนาและยิ้มให้

"ฉันก็จะสู้เหมือนกัน" พริมพูดพร้อมกับใจที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น...

เมื่อการนำเสนอเสร็จสิ้น เสียงโหวตเริ่มขึ้น เด็กๆ ต่างลงคะแนนให้คนที่พวกเขาคิดว่าจะเข้ารอบต่อไป

พริมยังคงนั่งรอฟังผลด้วยใจที่เต้นแรง

เสียงครูประกาศผลในที่สุด

“ผลการโหวต...มีนาได้คะแนนสูงสุด” ครูหยุดพูดไปชั่วครู่ “แต่...พริมก็ได้รับคะแนนเกือบเท่ากัน...เธอเป็นผู้ที่สามารถผ่านเข้าสู่รอบต่อไป”

ความเงียบครอบคลุมห้องเรียนไปชั่วขณะ

เด็กๆ มองกันไปมา ก่อนจะเริ่มปรบมือเบาๆ ให้กับพริม

ความรู้สึกเหมือนจะเป็นฝัน — พริมสามารถทำได้!

พริมยิ้มออกมาในที่สุด

นี่คือลำดับแรกของการต่อสู้ที่เธอเริ่มขึ้นแล้ว

แต่รู้ไหม...มีนาไม่ได้ยอมแพ้ เธอกำลังรอเวลาที่จะกลับมาท้าทายพริมใหม่อีกครั้ง!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***