บทที่4ของสำคัญที่สูญหาย

นังหญิงชั่ว เจ้าทำให้พี่มั่วจู๋ตาย" เฟยเอ๋อกล่าวพลางกระชากลากถูร่างของหญิงสาวตรงหน้าออกไปนอกจวน ใบหน้าที่ดูสะใจของนางทำให้เจียงหลีตะหงิดใจบางอย่าง

"แย่แล้ว...แย่แล้วเขาไม่หายใจแล้ว"เสียงตะโกนของหมอจางที่กำลังตรวจร่างกายของชายที่นอนอยู่ดังขึ้นลั่นจวน ก่อนจะเดินปรี่เข้ามาดึงตัวของเจียงหลีเข้าในห้องโดยมีฮ่องเต้ยืนรออยู่ก่อนแล้ว

(กลิ่นนี่มันชาโหราเดือยไก่แต่มันจะเป็นไปได้อย่างไรในเมื่อฉันจัดเตรียมยาในปริมาณที่เหมาะสมให้แล้วนี่)หญิงสาวรีบนำมือขึ้นมาปิดปากและจมูกก่อนจะเดินไปเขวี้ยงน้ำชาในชามทิ้ง

"นี่เจ้าทำอะไรน่ะหยุดนะ"

"นางกำลังทำลายหลักฐานรีบไปจับตัวนางไว้เร็ว"

"อย่าเข้ามานะถ้าพวกท่านอยากให้เขารอด จงออกไปซะ" นางกล่าวก่อนจะเดินไปยังร่างที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงพลางทำการช่วยเหลืออย่างตั้งใจ

"น...นางกำลังจะฆ่าคนหยุดนางไว้เร็ว"หมอจางพูดพลางผลักร่างของนางออกไปจนหงายหลัง

"น้องหญิงของข้าอย่าพยายามเลยคนตายไปแล้วท่านยังจะทรมานเขาอยู่หรือถึงเมื่อคราวก่อนท่านจะช่วยเขาไว้ได้แต่แล้วอย่างไรเล่าใครจะไปรู้บางทีอาจจะเป็นเพราะโชคช่วยก็ได้" เฟยเอ๋อพูดสมทบยิ่งทำให้คำพูดของหมอจางมีน้ำหนักมากขึ้น

"ถอยไปซะ"เจียงหลีพูดก่อนจะเอามือทั้งสองแนบตรงกลางอกพลางนับเลขอยางเป็นจังหวะ

"หยุดซะไม่อย่างนั้นข้าจะฆ่าเจ้าเสีย" เสียงตวาดของฮ่องเต้ทำให้ทหารกำชับมีดในมือไว้มั่นเพื่อรอคำสั่ง

"หากจะฆ่าข้าก็รอตอนเขาฟื้นขึ้นมาละกันแล้วหลังจากนั้นก็เชิญพวกท่านตามสบาย"นางตอบก่อนที่เสียงหายใจของชายตรงหน้าจะกลับมาอีกครั้งทำให้คนในจวนตกตลึงไปชั่วขณะ

"มั่วจู๋เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง"ฮ่องเต้ถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงก่อนจะหันไปมองหน้าหมอจางที่ตอนนี้กำลังเดินย่องออกไป

"ช้าก่อนเมื่อคราวที่แล้วข้าเหมือนจะจำได้ว่ามีคนบอกไว้ว่าถ้าข้าช่วยเขาได้คนๆนั้นจะยอมคุกเข่าให้แก่ข้าหรือว่าท่านลืมไปแล้วล่ะท่านหมอหลวง"หญิงสาวกล่าวทำให้ร่างของชายชราสะดุ้งพลางนั่งทรุดฮวบไปกับพื้น

"ข้าผิดไปแล้วได้โปรดอภัย"หมอจางกล่าวอย่างเลี่ยงไม่ได้

"ช้าก่อนพี่หญิงข้ายังตรวจสอบห้องนี้ไม่เสร็จดังนั้นแล้วห้ามมิให้ผู้ใดออกไปนอกจวนเด็ดขาด"เจียงหลีพูดทำให้ฮ่องเต้ออกคำสั่งกับทหารให้ปิดจวนจู๋เอาไว้

"หมอจางข้าจำได้ว่าข้ามอบห่อยาไว้ให้ท่านและสั่งกำชับว่าให้ท่านต้มยานี้ให้เขากินแล้วเหตุใดยาในห่อนี้ถึงมีหญ้าโหราเดือยไก่อยู่ด้วยเล่าท่านตอบข้าได้หรือไม่"สิ่งที่นางถามทำให้หมอจางตัวสั่นปากก็เอาแต่พึมพำว่าตนผิดไปเสียแล้วพลางขอร้องอ้อนวอนให้ฮ่องเต้ไว้ชีวิต

"ในเมื่อหมอจางบอกเองว่ามีเรื่องบาดหมางกับมั่วจู๋ดังนั้นแล้วก็แยกย้ายกันเสีย"ฮ่องเต้ออกคำสั่งแต่ไม่ทันที่ทุกคนจะหันหลังกลับเสียงท้วงของเจียงหลีก็ดังขึ้น

"เดี๋ยวสิข้ารู้นะว่ามีคนบงการท่านอยู่ได้โปรดบอกชื่อผู้นั้นให้แก่ข้าด้วยเถอะ"

"ม...ไม่ได้บอกไม่ได้!!" เมื่อน้ำเสียงที่ตื่นตระหนกของหมอจางสิ้นสุดลงร่างของชายชราก็วิ่งปรี่เข้าไปเอาศีรษะโขกเข้ากับต้นเสาอย่างแรงจนหมดสติเจียงหลีทำได้เพียงส่ายหน้าเบาๆเหตุการณ์นั้นจึงทำให้ทุกคนแยกย้ายกันกลับไปทำหน้าที่ของตน

"พวกเจ้าจงไปสืบเรื่องของหมอจางมาให้หมด" ฮ่องเต้ออกคำสั่งแก่ทหารเงาข้างกายอย่างระมัดระวังแต่หารู้ไม่ว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นมีเจียงหลีแอบฟังจนจบ

"คุณหนูกลับกันเถอะหากฮ่องเต้มาเห็นเข้าจะไม่ดีนะเพคะ" เขอเข่อบอกด้วยความห่วงใยสายตาที่ไร้เดียงสานั้นทำให้เจียงหลีใจอ่อนและยอมกลับไปที่จวนแต่โดยดี

"คุณหนู อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันเกิดของท่านแล้วเขอเข่อเตรียมของขวัญไว้ให้เพคะแต่ถ้าคุณหนูไม่โปรดเขอเข่อก็จะขอเก็บไว้เพคะ"

(เจ้าของร่างเดิมนี่ใจร้ายกับสาวใช้ถึงเพียงนี้เชียว)

"เขอเข่อเจ้าฟังข้านะของทุกชิ้นที่เจ้ามอบให้ข้าชอบทุกอันนั่นแหละเพียงแค่ไม่อยากใช้เท่านั้นเองเพราะข้ากลัวว่าของสวยๆพวกนี้จะเป็นรอยเอา"

"โธ่!!คุณหนูของเขอเข่อ ของพวกนี้มันไม่มีค่าหรอกหากมันพังไปเขอเข่อก็ยินดีซื้อให้ท่านใหม่"

"เจ้าอาจจะมองว่ามันไม่มีค่าอะไรแต่สำหรับข้าแล้วทุกอย่างที่เจ้ามอบให้มันล้วนมีค่าต่อข้าทั้งนั้นแหละ"

"อย่างนั้นหรอกหรือเพคะ" บทสนทนาของทั้งคู่ได้จบลงเมื่อเสียงฝีเท้าของบุคคลปริศนาได้ย่ำกรายเข้ามาหยุดอยู่รอบบริเวณทั้งที่ตำหนักเย็นนี้แทบจะไม่มีใครอยากเข้าใกล้ด้วยซ้ำไป ยิ่งยามวิกาลเช่นนี้อีกบรรยากาศโดยรอบก็ยิ่งวังเวง แต่ก่อนจะได้คิดอะไรมากกว่านี้ประตูบานใหญ่ก็ถูกเปิดออกใบมีดอันแหลมคมได้พุ่งทะลุผ่านม่านกั้นห้องเข้ามาเฉียดใบหน้าของเจียงหลีไปเขอเข่อที่ไม่ทันระวังจึงถูกคมมีดบาดลึกลงตรงหน้าท้อง ทันใดชายร่างใหญ่ก็เดินเข้ามาเอามือปิดปากหญิงสาวไว้พลางอุ้มร่างน้อยของเจียงหลีออกไปจากจวนแล้วอันตพาลหายไปในเงามืด เขอเข่อทำได้เพียงกัดฟันแล้วตะเกียกตะกายออกไปขอความช่วยเหลือ ฮ่องเต้ที่เดินผ่านมาพอดีจึงได้ช่วยนางเอาไว้ก่อนที่นางจะหมดสติก็เอาแต่ขอร้องให้ชายตรงหน้าไปช่วยนายของตน

หลังจากที่เจียงหลีถูกจับไปฮ่องเต้ก็เอาแต่เฝ้าคิดถึงใบหน้าที่อ่อนหวานกับกิริยาของนางทั้งที่เกลียดนางจนเข้ากระดูกดำแท้ๆทำเอาเขาไม่เป็นอันจะกินจะนอนเฟยเอ๋อที่ได้โอกาสก็พยายามถวายงานอย่างเต็มที่แต่ก็ถูกฮ่องเต้ไล่ตะเพิดออกไปทุกคราทำให้ชายหนุ่มได้รู้แล้วว่าคนที่ตนหลงรักนั้นมิใช่เฟยเอ๋อแต่หากจะเป็นเจียงหลีต่างหากเขาจึงสัญญาว่าจะทำทุกวิถีทางเพื่อตามหาเจียงหลีให้เจอ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***